Τετάρτη 30 Μαρτίου 2011

Σκουπιδομάνα Θεσσαλονίκη!!



 Κοιτάζω μπροστά και βλέπω τα δώρα του Κυρίου! 



Κοιτάζω κάτω και βλέπω τα έργα των ανθρώπων! 
Η μέρα προχωρά και είπα να κάνω μια βόλτα στη γειτονιά μου ακτίνας ενός-δύο το πολύ χιλιομέτρων. 



Περνώ έξω από το Σχολείο της γειτονιάς και θαυμάζω το κάλλος. Άριστο περιβάλλον εξωτερικού χώρου και καθόλα υγιεινού για τα νεαρά βλαστάρια. Τους μαθητές  αυτής της πόλης. 


 Πάω και παρακάτω. Εδώ ο φακός δεν κατάφερε να περιλάβει όλο τον όγκο. Υπάρχουν άλλα τόσα εκθέματα κι από την πίσω πλευρά του κάδου.


 
Στο δρόμο για την επιστροφή και λίγο παρακεί από την προηγούμενη εικόνα στέκομαι πάλι στα δώρα του Θεού. Σε αυτή την εικόνα αξίζει  να δείτε τη λεπτομέρεια με το έντομο πάνω στο κίτρινο λουλουδάκι. 



 Φτάνω και στην είσοδο της πολυκατοικίας όπου μένω. Εισπράττω το θέαμα, πληρώνω το εισιτήριο και προχωρώ.

Ανεβαίνω στο σπίτι ξαναβγαίνω στο μπαλκόνι και κοιτάζω πάλι μπροστά. Τα Πιέρια Όρη ελαφρώς χιονοπασπαλισμένα στη βουνοκορφή.
Δόξα τω Θεώ!!
Αναρωτιέμαι όμως: "Μέχρι πότε θα μας αντέξει;"



Μέρες των ημερών βλέπουμε σκουπίδια, αναπνέουμε σκουπιδίλα, περπατάμε ανάμεσα ή παραδίπλα από τα σκουπίδια στη δεύτερη πόλη της Ελλάδας και η κατάσταση δε φαίνεται να βελτιώνεται.
 Ακούγονται και γράφονται διάφορες αιτιολογίες. Σαν κάτοικος και ευτυχώς όχι σα δημότης αυτής της πόλης, του κέντρου της Θεσσαλονίκης, δε με αφορούν. Αρνούμαι να τις ακούσω. Βλέπω και αξιολογώ την κατάντια. Αυτό με νοιάζει που το εισπράττω καθημερινά. Που αν και το σπίτι μου είναι αρκετά ψηλά έπαψα να ανοίγω την μπαλκονόπορτα όπως έκανα για να φρεσκαριστεί ο αέρας διότι "ανεβαίνει" δυσωδία. Συλλογίζομαι κι όσους μένουν σε ισόγεια ή υπόγεια. Πονάει η ψυχή μου!!
Τρομάζω και απορώ μπροστά στην ανεπάρκεια των διοικούντων αυτής της πόλης. Δεν μπορούν να διαχειριστούν το θέμα της καθαριότητας, πόσο μάλλον να παράξουν και έργο...
Ο καθένας είναι άξιος της μοίρας του. Και από ότι φαίνεται οι δημότες αυτής της πόλης την οδηγούν από το κακό στο χειρότερο με τις επιλογές τους.

 "Φταίει το ζαβό το ριζικό μας!
― Φταίει ο Θεός που μας μισεί!
― Φταίει το κεφάλι το κακό μας!
― Φταίει πρώτ' απ' όλα το κρασί!
Ποιος φταίει; ποιος φταίει; Kανένα στόμα
δεν τό βρε και δεν τό πε ακόμα."
 Αναρωτιέται ο Βάρναλης...

Ή μήπως φταίει η "άτιμη" η Αθήνα που δεν στέλνει απορριμματοφόρα να καθαρίσουν τη δόλια  Θεσσαλονίκη. Γιατί ξέρετε ... πάντα και για όλα όσα στερείται η Θεσαλονίκη φταίει η Αθήνα
Θαυμάστε λοιπόν σκουπιδίλα!! 
Αυτό λέγεται αξίωση πολιτισμού για τους άρχοντες της πόλης.
Βασανίστηκα για το αν έπρεπε να κάνω αυτή την ανάρτηση. Μέρες το συλλογιζόμουν. Δεν ήθελα να ανεβάσω εικόνες ασχήμιας στη σελίδα από σεβασμό σε σας. Επειδή δε σας έχω του πεταματού.
 Όμως η κατάσταση είναι αθεράπευτη. Επειδή αυτό το θέαμα με όσους κινδύνους εγκυμονεί για τη δημόσια υγεία περιζώνει την Θεσσαλονίκη, την πάλαι ποτέ συμπρωτεύουσα του Ελληνικού κράτους.

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου.

Σάββατο 26 Μαρτίου 2011

Ανοιξιάτικες νότες!!


 Το ελαφρό αεράκι έκανε εντονότερη την αίσθηση της θαλασσινής αύρας στο πρόσωπο.


Πλεούμενα και...πετούμενα σεργιανίζουν το δειλινό.


 Σα να καθάρισε ο δημιουργός τα πινέλα του μουτζουρώνοντας το κάδρο του ουρανού.

 Μια κοσμοπλημμυρισμένη παραλία, σε τόνους γιορτινούς.

   Φουσκοθαλασσιά!!

Ρώτησαν την αμυγδαλιά, αν υπάρχει Θεός και η αμυγδαλιά άνθισε.
(Ν. Καζαντζάκης)



Στραμμένα καρτερικά τα ολάνθιστα κλαριά προς το παράθυρο. Οι γρίλιες όμως σφαλιστές...

Ανήμερα της Εθνικής Γιορτής , η ώρα πια που ο ήλιος έγερνε να αναπαυτεί με βρήκε στην κοσμοπλημμυρισμένη παραλία της Θεσσαλονίκης. Πλεούμενα, πετούμενα και φουσκοθαλασσιές όπως βλέπετε και πιο πάνω. Παλμός και αίσθηση Ανοίξεως σε όλο της το μεγαλείο. Το μαρτυρεί εξάλλου κι η ολάνθιστη αμυγδαλιά που στο λευκορόζ στολίζει δρόμους και πλατείες της πόλης με άρωμα ρομαντισμού.
Οι μέρες έντονα πια παραδομένες στο άπλετο φως του ήλιου λαμποκοπούν. Ολόλαμπρες, ανοιξιάτικες, ζεστές και πλάνες!! 

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου 

Τετάρτη 23 Μαρτίου 2011

ΔΙΠΛΗ ΓΙΟΡΤΗ!!


ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΟΡΤΗ 

Ευαγγελισμός της Θεοτόκου!!

"Πνεύμα Άγιον επελεύσεται επί σε, και δύναμις υψίστου επισκιάσει σοι..."
..."Είπε δε Μαριάμ, ιδού η δούλη Κυρίου, γενοιτό μοι κατά το ρήμα σου. Και απήλθεν απ'αυτής ο άγγελος" (Από το Ευαγγέλιο της εορτής, Λουκ. 1, 26-38).
 "Θεός όπου βούλεται, νικάται φύσεως τάξις!!"

 Βημόθυρο τέμπλου, 18ος αιώνας. Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου,προφήτες, άγιοι.

Εκκλησιαστικό Μουσείο της Ιεράς Μητροπόλεως Σερρών και Νιγρίτης

ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ 

  
"Σ' ανατολή και δύση, και νότον και βοριά,
για την πατρίδα όλοι, να 'χωμεν μια καρδιά..."


Ο όρκος των Φιλικών




Η σφραγίδα των Φιλικών 

 Εθνικός Ύμνος 

Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βιά μετράει τη γη.

Απ' τα κόκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά,
και σαν πρώτα ανδρειωμένη,
χαίρε, ω χαίρε, Ελευθεριά!

Εκεί μέσα εκατοικούσες
πικραμένη, εντροπαλή,
κι ένα στόμα ακαρτερούσες,
«έλα πάλι» να σου πει.

Άργειε να 'λθει εκείνη η μέρα,
κι ήταν όλα σιωπηλά,
γιατί τά 'σκιαζε η φοβέρα
και τα πλάκωνε η σκλαβιά.
 


Ο «Ύμνος εις την Ελευθερία» γράφτηκε από τον Διονύσιο Σολωμό, τον Μάιο του 1823 στην Ζάκυνθο. Το 1828 μελοποιήθηκε από τον Νικόλαο Μάτζαρο και το 1864 καθιερώθηκε ως Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας.

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου 


Κυριακή 20 Μαρτίου 2011

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΠΟΙΗΣΗΣ!!

Aνατολή 

Γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα,
μακρόσυρτα τραγούδια ανατολίτικα,
λυπητερά,
πώς η ψυχή μου σέρνεται μαζί σας!
Eίναι χυμένη από τη μουσική σας
και πάει με τα δικά σας τα φτερά.


Σας γέννησε και μέσα σας μιλάει
και βογγάει και βαριά μοσκοβολάει
μια μάννα· καίει το λάγνο της φιλί,
κ' είναι της Mοίρας λάτρισσα και τρέμει,
ψυχή όλη σάρκα, σκλάβα σε χαρέμι,
η λαγγεμένη Aνατολή.



Mέσα σας κλαίει το μαύρο φτωχολόι,
κι όλα σας, κ' η χαρά σας, μοιρολόι
πικρό κι αργό·
μαύρος, φτωχός και σκλάβος και ακαμάτης,
στενόκαρδος, αδούλευτος, ―διαβάτης
μ' εσάς κ' εγώ.


Στο γιαλό που τού φυγαν τα καΐκια,
και του μείναν τα κρίνα και τα φύκια,
στ' όνειρο του πελάου και τ' ουρανού,
άνεργη τη ζωή να ζούσα κ' έρμη,
βουβός, χωρίς καμιάς φροντίδας θέρμη,
με τόσο νου,


όσος φτάνει σα δέντρο για να στέκω
και καπνιστής με τον καπνό να πλέκω
δαχτυλιδάκια γαλανά·
και κάποτε το στόμα να σαλεύω
κι απάνω του να ξαναζωντανεύω
τον καημό που βαριά σάς τυραννά


κι όλο αρχίζει, γυρίζει, δεν τελειώνει.
Kαι μια φυλή ζη μέσα σας και λυώνει
και μια ζωή δεμένη σπαρταρά,
γιαννιώτικα, σμυρνιώτικα, πολίτικα,
μακρόσυρτα τραγούδια ανατολίτικα,
λυπητερά.
                           Παλαμάς Kωστής

Η "Ανατολή"του  Κωστή Παλαμά είναι ένα από τα αγαπημένα μου ποιήματα . Το πρωτοδιάβασα μαθήτρια, στο γυμνάσιο, μου άρεσε τόσο που εδώ και εικοσιπέντε χρόνια μετά δεν παύει να κυκλοφορεί στο νου μα και στο σιγοψιθύρισμά πολλές φορές.
Το διαλέγω για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης. 
Την 21 του Μάρτη με τη σκέψη:"Ευτυχώς που υπάρχει και η ποίηση..."

                                                Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου 

Πέμπτη 17 Μαρτίου 2011

Μελαγχόλησε η μέρα ...



Να σ΄αγναντεύω θάλασσα να μη χορταίνω
σκέψεις, μουρμουρητά του νου ν΄αφήνω στα νερά σου.
Να σ΄αγναντεύω θάλασσα και ν΄ακουμπά η ψυχή μου στο μολυβί σου απόγευμα 


Υγρός και ψυχρός ο αγέρας  που πάει να χαρακώσει το πρόσωπο κουβέντες σκορπίζει απ΄τα αυλάκια του μυαλού και χάνεται σ΄ερωτικού βαδίσματος την αγκαλιά . Της πρώτης Άνοιξης ανατριχίλα...



Έγυρε ο ουρανός βαρύς σκοτούρες φορτωμένος λες...
Μοναχική παρέα η θάλασσα δίνει τα κλειδιά στο νου για ν΄αποδράσει.
Ήρεμο απόγευμα...γαλήνιο και το βλέμμα!


Βαδίζει ο Μάρτης στης Άνοιξης τη γλύκα όσο αυτή κι αν αντιστέκεται...
Το μαρτυρούν παρέες εκδρομέων , φυντάνια της ζωής που ξεκινούν ταξίδι ελπιδοφόρο για να τη συναντήσουν.


Έτσι ήταν το αποψινό απόγευμα. Ο Μάρτης προχωρά να βρει τα χνάρια της Άνοιξης έστω κι αν του κάνει νάζια. Πότε έτσι πότε αλλιώς. Σας χαρίζω αυτές τις εικόνες από μια απογευματινή βόλτα στην παραλιακή μετά του συζύγου. 
Σα να μελαγχόλησε η μέρα την ώρα του εσπερινού, που γέρνει ο ήλιος και δεν του΄κανε χώρο να βασιλέψει βάφοντας τον ουρανό στα κόκκινα-μαβιά της εποχής. 
Ας είναι!!Και η δροσιά μάς αναπαύει απ΄την κάψα του καλοκαιριού που καρτερεί  να μας υποδεχτεί στις αλλαγές της εποχής, στις μέρες που έρχονται...  


Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου 

Δευτέρα 14 Μαρτίου 2011

Σεργιάνι στη ζωή...


Δε θα μπορούσε να βρεθεί καταλληλότερος τίτλος για το μυθιστόρημα του Κώστα Βελούτσου που πριν λίγες ημέρες κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ιωλκός.
Βαθιά ανθρώπινο, γεμάτο αισθήματα, τρυφερότητα μα και γεύση πόνου άλλοτε έντονου και άλλοτε απαλού όπως το βαμβάκι που σφάζει και κάνει την καρδιά να ματώνει και να δακρύζει.

"Σ' ένα νησί του Αιγαίου, ένα παιδί εξαφανίζεται κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Ανάστατοι οι κάτοικοι το αναζητούν. Μάταια όμως. Μια οικογένεια από την Ελλάδα αποφασίζει να μεταναστεύσει στο Περθ της Αυστραλίας για μια καλύτερη ζωή. Μια νέα κοπέλα, η Μαρία, που προσπαθώντας να πραγματοποιήσει τα όνειρά της, εγκλωβίζεται σ' ένα μυστικό που για οποιαδήποτε άλλη γυναίκα αποτελεί το μεγαλύτερο αγαθό. Και κάπου εκεί ο Φράνσις κι ο Μιχάλης. Το κοινό σημείο και των τριών, η αγάπη και ο έρωτας. Συναισθήματα που δυστυχώς μετατρέπονται σε άρρωστο πάθος και ανελέητη εκδίκηση. Απλοί άνθρωποι, που προσπαθούν να ισορροπήσουν, υπακούοντας άλλοτε στην καρδιά και άλλοτε στη λογική. Κάπου, όμως, χάνουν στο ζύγι και οι ρόλοι αλλάζουν. Οι θύτες γίνονται θύματα και το «Σεργιάνι στη ζωή» φέρνει πίκρα και λύπη"είναι οι πρώτες γενικές αράδες που γράφει  το οπισθόφυλλο για να δώσει μια πρώτη γεύση στον αναγνώστη.



Περθ της Αυστραλίας, Βοστώνη  και ανάμεσά τους ένα νησί του Αιγαίου, γίνονται τόποι σταθμός στο σεργιάνι της ζωής των ηρώων της ιστορίας. 
Η Μαρία!! κεντρικό πρόσωπο του μυθιστορηματικού ιστού , που τραβάει τη ζαριά της ζωής και ορίζει τις τύχες δίκαια και άδικα πληρώνοντας όμως το τίμημα. Ο πόνος, η πλάνη εξαργυρώνουν τις αποφάσεις της.
Γύρω από αυτή ο Μιχάλης, ο Φράνσις, ο μικρός Διονύσης , με όλη την τραγικότητα αλλά και το μεγαλείο των χειρισμών τους. 
Μετανάστευση, αποχωρισμός, άνθρωποι που κυκλοφορούν στο χρόνο σα σκιές, σα φαντάσματα των έργων τους, έρωτες, πάθη ανομολόγητα... 
"Σεργιάνι στη ζωή" που αποπνέει τις μυρωδιές της ελληνικής φύσης, το άρωμα της γης, της υπαίθρου,  του θαλασσινού αέρα, που ζωντανεύει εικόνες απλής καθημερινότητας μέσα από την πλοκή των καταστάσεων.
Ο συγγραφέας γεμάτος από τον παλμό της παράδοσης του τόπου του, από τα αρώματα και τα χρώματα της γενέθλιας γης καταφέρνει και δίνει ζωντανές παραστάσεις μέσα από το λόγο του.

" Τ'απογεύματα μάζευαν κοχύλια και ακανόνιστες πέτρες, μικρές και μεγάλες που απ΄το πέρασμα των χρόνων και των κυμάτων από πάνω τους πήραν παράξενα σχήματα, λες και τα λόξευσε χέρι επίδοξου γλύπτη ή ακόμα γυαλάκια πότε μπλε και άλλοτε πράσινα μετρώντας τα ένα προς ένα...



Ο Κώστας Βελούτσος με το "Σεργιάνι στη ζωή" οριοθετεί την πρώτη του εμφάνιση στην ελληνική λογοτεχνία, υπόσχεται σύντομα την κυκλοφορία ένος ακόμη βιβλίου,  αλλά και πλουτίζει ταυτόχρονα τον μακρύ κατάλογο των ονομάτων της λεσβιακής εργογραφίας .
Προσωπικά χαίρομαι ιδιαίτερα για τούτο το βιβλίο αφού ο συγγραφέας του είναι σύγχρονός μου και συντοπίτης μου. Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Πλωμάρι,έγγαμος,  πατέρας δύο παιδιών ζει και εργάζεται στη Μυτιλήνη  υπηρετώντας στο Πυροσβεστικό Σώμα.
Στις σελίδες υποδοχής διαβάζουμε :"Εξαιρετικά αφιερωμένο στη μνήμη του φίλου και συναδέλφου μου Νίκου Πασίδη"
Πάνω απ΄όλα συγκινεί η κίνηση του συγγραφέα να δώσει χρηματικό μέρος από το βιβλίο στον τετράχρονο γιο του συναδέλφου του που έφυγε από τη ζωή στην ηλικία των 37 ετών.

Καλοτάξιδο!!! 

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου 





Παρασκευή 11 Μαρτίου 2011

Η Πρώτη των Χαιρετισμών!


Άσπιλε, Αμόλυντε, Άφθορε, Άχραντε
Αγνή Παρθένε Θεόνυμφε Δέσποινα!


Η πρώτη στάση των Χαιρετισμών της Θεοτόκου απόψε.
Του ποιήματος των ποιημάτων προς την Υπέρμαχο Στρατηγό, με τους 24  οίκους.

(Άνευ σχολίων)

Μαριάνθη 
 

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

Αρχή Σαρακοστής...



                       Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή !!
  
Μία πορεία πνευματικού πένθους που οδηγεί στη λαμπρότερη των ημερών νύχτα. Αυτή της Αναστάσεως του Κυρίου.
Μια ευκαιρία για τον άνθρωπο πνευματικού αγώνα ώστε να επαναπροσδιορίσει τη στάση του, να ρίξει τον οφθαλμό του όσο περισσότερο μπορεί στα βάθη της ψυχής του , να διαλογιστεί και να ανασυγκροτηθεί μέσα από την προσευχή και τη νηστεία σε όλη της τη διάσταση.

Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή !!
Περίοδος ιδιαίτερη, με ξεχωριστή  εννοιολογική, για τον καθένα σημαντική, με τις Προηγιασμένες και τους Χαιρετισμούς της Θεοτόκου.   


Η Μεγάλη Σαρακοστή καθιερώθηκε τον 4ο αιώνα.
Μεγάλη, γιατί είναι η αυστηρή νηστεία (σε σχέση με αυτή των Χριστουγέννων) που οδηγεί στα μεγάλα γεγονότα του Θείου Πάθους.
Σαρακοστή σε ανάμνηση των σαράντα ημερών της νηστείας του Κυρίου στην έρημο αλλά και από τη διάρκειά της. Ξεκινά την Καθαρή Δευτέρα μέχρι το Σάββατο του Λαζάρου οπότε και προστίθεται η Εβδομάδα των Παθών.


Στο «Υπέρ Υγείας» του Μανόλη Μελινού (α΄τόμος) διαβάζουμε κάποιες ωφέλιμες και ξεκάθαρες θέσεις περί νηστείας.

«Νηστεία αποδεκτή από τον Θεόν, είναι αυτή που μαζί με την αποχή των βρωμάτων συνδυάζεται και με την αποστροφή προς τα αμαρτήματα, τον φθόνο, το μίσος, την συκοφαντία, την λοιδορία, την φλυαρία και τα άλλα κακά....» γράφει για να δώσει το στίγμα ο Μέγας Φώτιος.

«Νήστευε μη μόνον από άρτου και οίνου και κρεών και άλλων τινών βρωμάτων ή πομάτων, αλλά πολύ πλέον από των λογισμών»λέει ο Νείλος Αγκύρας και ενισχύει τον λόγο και το έργο.
Εδώ φαίνεται το μέγα άθλημα των ημερών της Μεγάλης Σαρακοστής και η διάσταση της «νηστείας» προκειμένου να μην αποτελέσει πλάνη.


Πολύ κατανοητός ο λόγος και ξεκάθαρος του π. Αλέξανδρου Σμέμαν: «Σκοπός της νηστείας δεν είναι να μας επιβάλλει μερικές τυπικές υποχρεώσεις, αλλά να μαλακώσει την καρδιά μας τόσον, ώστε να μπορεί να ανοιχθεί στις πραγματικότητες του πνεύματος, να αποκτήσει την εμπειρία δίψας και πείνας για επικοινωνία με τον Θεόν.»


«Αγνήσωμεν την ψυχήν, την σάρκαν καθάρωμεν...» λοιπόν για εμπειρία Χριστού και ...
                                                  
                                                       Καλή Σαρακοστή!!


                                                 Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

Σαν χαρταετός






  


Ανέβηκες ψηλά σαν χαρταετός.
Βοήθησ΄ο αγέρας που φυσούσε
και ο Θεός που πάντα σ΄αγαπούσε.
Κι είδες από κοντά, τι ειν΄ουρανός.

Φτερούγησες ψηλά σαν χαρταετός
και πίστεψες πως πάντα΄κει θα μένεις.
Βροχές και αστραπές δεν περιμένεις.
Τώρα εισ΄εσύ Κυρίαρχος Θεός!

Όμως αλλάξαν εποχές και ώρες
και κύλησες στις σκάλες του ουρανού
που ανέβηκες με τόλμη...χωρίς νου.

Αν στο Θεό πιστεύεις πως θα φτάσεις
και εύκολα θα τ΄αποκτήσεις όλα...
Μάθε, πως στα ψηλά κρύβετ΄η μπόρα! 


Σήμερα το πρωί η αλληλογραφία που έλαβα , ήταν για μένα μια ευχάριστη έκπληξη. Περιελάμβανε δύο βιβλία της πολυβραβευμένης λογοτέχνιδος Ελένης Κονιαρέλλη-Σιακή. Μία χειρονομία για "πνευματική γνωριμία"όπως πολύ χαρακτηριστικά αναφέρει στο σημείωμά της. 
Πρόκειται για μία πνευματική μορφή που έλκει την καταγωγή από τη Λέσβο που το έργο της έχει μεταφραστεί για τη Γαλλία, την Αμερική, Πολωνία, Ινδία, Ρουμανία, Ιταλία, Αργεντινή και στα Αραβικά. Πολυδιάστατη, μάχιμη, ακούραστη, πνευματική προσωπικότητα με πλήθος βραβεύσεων και διακρίσεων. 
Με συγκίνησε με αυτή της την κίνηση γιαυτό και διάλεξα το παραπάνω ποίημά της-λόγω του γενικού κλίματος των ημερών- από τη συλλογή  "40 σονέτα της καρδιάς" που κυκλοφόρησε σε πρώτη έκδοση τον περασμένο Ιούλιο από τις εκδόσεις " αστερίας".
Το διάλεξα  ως ένα ελάχιστο αντίδωρο θερμών ευχαριστιών. 
                                                        
                                       Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου 

Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Καλό Μήνα!!



 Με χρώμα, ευωδιές, συγκινήσεις και ανανεωμένο αέρα!!
Θα μυρίσει Άνοιξη....