Σάββατο 31 Μαρτίου 2012

Η έκθεση ΣΠΙΤΙ του ΚΕΘΕΑ ΔΙΑΒΑΣΗ στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης


                                                                     " Οδός στήριξης"


Εκατό καλλιτέχνες εκθέτουν έργα τους με θέμα το «ΣΠΙΤΙ».
Ακαδημαϊκοί, καταξιωμένοι καλλιτέχνες ανταποκρίθηκαν θετικά στο κάλεσμα του ΚΕΘΕΑ ΔΙΑΒΑΣΗ και προσέφεραν στην έκθεση το δικό τους εικαστικό έργο με θέμα το «ΣΠΙΤΙ». Το θέμα της έκθεσης περικλείει ένα βαθύτερο συμβολισμό και παραπέμπει στη φιλοσοφία της Κοινότητας του ΚΕΘΕΑ ΔΙΑΒΑΣΗ. Η θεραπευτική Κοινότητα– χώρος ασφάλειας, εμπιστοσύνης, φροντίδας, αγάπης, ελπίδας και δύναμης- αποτελεί το «ΣΠΙΤΙ» που σηματοδοτεί την αλλαγή και το πέρασμα από τα ναρκωτικά στη ζωή.



                                Καρφιά, βίδες, κουκούτσια από φρούτα μονιασμένα...παράγουν πολιτισμό!!


Τα 110 «σπίτια» που παρουσιάζονται στην έκθεση στο ΜΜΣΤ συνιστούν επίσης «ιδανικούς» τόπους ζωής και τρόπους να κατοικήσει κανείς τον κόσμο, να βρει τη θέση του και τον εαυτό του μέσα σε αυτόν και να τη μοιραστεί μαζί με άλλους. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν μετατρέπουν σε έργο την εμπειρία που μοιράζονται μέσω του ΚΕΘΕΑ και παρουσιάζουν ο καθένας το δικό του «σπίτι», αλλά και την ιδέα του σπιτιού ως ζωτικού χώρου για διεύρυνση της αντίληψης της πραγματικότητας. 


Το ΜΜΣΤ συμπαραστεκόμενο εξίσου κριτικά στη συνολική πρόθεση εμπλουτίζει την έκθεση με έργα της συλλογής του, που σχετίζονται θεματικά με το «Σπίτι». Περισσότερα από είκοσι έργα της μόνιμης συλλογής του συνδιαλέγονται με τις αναπαραστάσεις των 110 σπιτιών και διευρύνουν το νοητικό και συναισθηματικό πεδίο της έννοιας του σπιτιού. 


Η έκθεση παρουσιάζεται στο Μακεδονικό Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης στη Θεσσαλονίκη σε συνεργασία με το ΚΕΘΕΑ ΙΘΑΚΗ από τις 30 Μαρτίου έως τις 27 Μαΐου 2012. 

Ελπιδοφόρα μηνύματα, ζεστές δημιουργίες!!!


Συγκίνηση, εμπιστοσύνη, αγάπη, αλήθεια, έρωτας...

Μαριάνθη Βάμβουρα

Τρίτη 27 Μαρτίου 2012

"Στη γειτονιά του Ήλιου"



Το διάστημα αυτό διαβάζουμε στο σχολείο με τα δύο τμήματα της Β΄τάξης το βιβλίο " Στη γειτονιά του ήλιου" που έχει γράψει η Λότη Πέτροβιτς - Ανδρουτσοπούλου και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός στη σειρά Βατόμουρο.
Η ανάγνωση βιβλίου με τις όποιες δραστηριότητες αυτή θα μπορούσε να συνοδεύεται, σίγουρα δεν αποτελεί πλέον πρωτοτυπία και δε γίνεται ο λόγος γιαυτή.
Η ποιότητα όμως συνολικά αυτού του βιβλίου είναι τέτοια που με κάνει να θέλω να τη διαλαλήσω.
Ίσως και εκφράσω έτσι κατά ένα τρόπο τον ενθουσιασμό που μας ενέπνευσε και την πληρότητα που μας πρόσφερε μέσα από την αναγνωστική απόλαυση στις τάξεις.

Η γειτονιά του ήλιου μάς εμπνέει και τη ζωντανεύουμε στην τάξη!!


" Στη γειτονιά του ήλιου" βρέθηκαν οι μαθητές και ένιωσαν να γίνονται παρέα με τα δέκα παιδιά ήρωες του βιβλίου. Για όσους δεν έχει τύχει να το έχετε διαβάσει θέλω να πω ότι δεν πρόκειται για μια ενιαία ιστορία . Η συγγραφέας καταπιάνεται με τρόπο αριστοτεχνικό, πολλή μαεστρία, θέματα σύγχρονα , με κοινωνικό προβληματισμό, καταστάσεις τις καθημερινότητας μα και γνωστικού περιεχομένου ανάλογου του ηλικιακού τους επιπέδου.
Ένα διάπλατα ανοιχτό παράθυρο στον κόσμο θα μπορούσαμε να πούμε!!!
Ένα βιβλίο που καθώς το διαβάζεις αισθάνεσαι καταιγισμό ιδεών και δραστηριοτήτων που θα μπορούσαν να αναπτυχούν και να το ζωντανέψουν.
Ένα βιβλίο χαρούμενο, με πλούσια σε χρώμα εικονογράφηση από την Κατερίνα Χρυσοχόου που κάνει το παιδικό μυαλό να φτερουγίσει στη χαρά των χρωμάτων  και των εικόνων.



Συμπληρώσαμε φυλλάδιο με διάφορες δραστηριότητες σχετικές με τα θέματα που συναντήσαμε στις σελίδες του βιβλίου.

Κάθε μαθητής έφτιαξε το δικό του ρολογάκι μα και τη δική του μολυβοθήκη μα απλά υλικά χωρίς κάποιο ιδιαίτερο κόστος.


Στολίσαμε την τάξη και με το δικό μας ήλιο που φανερώνει πολλά από όσα ένιωσαν τα παιδιά με την ολοκλήρωση της ανάγνωσης.
" Ένιωσα χαρά όταν αρχίσαμε να το διαβάζουμε και λυπήθηκα όταν τέλειωσε η ιστορία"
" Έχει ωραίες εικόνες και χαρούμενα χρώματα"
ενδεικτικά αναφέρω δυο προτάσεις που έγραψαν και δε θα κρύψω αυτή που μου έφερε το χαμόγελο στα χείλη: " Η συγγραφέας που το έγραψε πρέπει να είναι πολύ έξυπνη" !!!
Όσα και να πω , όσα και να γράψω ξέρω πως δεν μπορούν να μεταφέρουν την κατάσταση ευφορίας που ζήσαμε στην τάξη. Τη χαρά που είδα στα πρόσωπα των παιδιών. Εμένα μου αρκεί αυτό...
Χαίρομαι που τα βλέπω να προσπαθούν με λαχτάρα να φτιάξουν τη μολυβοθήκη τους, το ρολογάκι, να συμπληρώσουν το φυλλάδιο που τους έφτιαξα για να τα πάρουν στο σπίτι τους και να  θυμούνται τις ώρες χαράς και δημιουργίας χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου.



Δε νομίζω πως χρειάζεται να παρουσιάσω τη συγγραφέα...

Η κυρία Λότη Πέτροβιτς - Ανδρουτσοπούλου αποτελεί σταθερή αξία, συνθέτει το ψηφιδωτό των κορυφαίων και πολυαγαπημένων για μικρούς και μεγάλους, συγγραφέων. Είναι πρέσβειρα του πνεύματος , της ελληνικής παιδικής και εφηβικής λογοτεχνίας.
Παραθέτω μόνο όσα αναφέρουν οι Εκδόσεις Ψυχογιός στην παρουσίασή της.
Η ΛΟΤΗ ΠΕΤΡΟΒΙΤΣ-ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΠΟΥΛΟΥ γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Γράφει βιβλία κυρίως για παιδιά και νέους και ασχολείται με τη μελέτη της παιδικής και νεανικής λογοτεχνίας. Έχει τιμηθεί με το Βραβείο Παιδικής Λογοτεχνίας της Ακαδημίας Αθηνών, με δύο Κρατικά Βραβεία Παιδικού Βιβλίου, με τιμητικά διπλώματα από το Πανεπιστήμιο της Πάντοβα και τη Διεθνή Οργάνωση Βιβλίων για τη Νεότητα, καθώς και με άλλα δέκα πανελλήνια βραβεία. Το 1994 ήταν υποψήφια για το Βραβείο Hans Christian Andersen. Προτάθηκε πάλι για το βραβείο Andersen 2010. Έργα της έχουν μεταδοθεί από το ραδιόφωνο, έχουν μεταφερθεί στην τηλεόραση κι έχουν μεταφραστεί στα ιαπωνικά, στα αγγλικά, στ' αλβανικά και στα κορεατικά. 


Μαριάνθη Βάμβουρα

Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

25 Μαρτίου 1821 !!


Οι Έλληνες θυμόμαστε και γιορτάζουμε!!
Γιορτάζουμε τον ξεσηκωμό μας για τα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς .
Γιορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου.
Φωνάζουμε το χιλιοειπωμένο 
" Καλύτερα μιας ώρας Ελεύθερη ζωή
παρά σαράντα χρόνους σκλαβιά και φυλακή".

Πολλά δε θα γράψω , δεν τα χρειάζεται το μεγαλείο της 25ης Μαρτίου!!
Θα πω μόνο πως διαλέγω για τη μεγάλη Εθνική μας γιορτή, τη διπλή γιορτή, το πλοίο της εθνικής περιφάνειας , το πλοίο της ΕΛΛΑΔΑΣ που δέσποζε σήμερα στη σχολική γιορτή του γιου μου Γιώργου. Τσολιάδες, Σουλιώτισες, ήχοι ελληνικοί, χοροί, λάβαρα και σημαίες ελληνικές, ηρωικές, ελεύθερες υψώθηκαν από μικρά χεράκια γεμάτα καμάρι.  Γελαστά παιδικά προσωπάκια, με φωνές βροντερές και χέρια υψωμένα γιόρτασαν την ελληνική λεβεντιά των προγόνων τους , έψαλαν τον Εθνικό Ύμνο . 

Οι Έλληνες γιορτάζουμε και τραγουδάμε τον περισσότερο από ποτέ επίκαιρο
"Θούριο" του Ρήγα Φεραίου:
"Ως πότε παλικάρια, θα ζούμε στα στενά,
μονάχοι σα λιοντάρια, στις ράχες στα βουνά;
Σπηλιές να κατοικούμε, να βλέπουμε κλαδιά,
να φεύγωμ' απ' τον κόσμον, για την πικρή σκλαβιά;

Να χάνωμεν αδέλφια, πατρίδα και γονείς,
τους φίλους, τα παιδιά μας, κι όλους τους συγγενείς;
Κάλλιο είναι μιάς ώρας ελεύθερη ζωή,
παρά σαράντα χρόνια, σκλαβιά και φυλακή.

Τι σ' ωφελεί αν ζήσεις, και είσαι στη σκλαβιά;
στοχάσου πως σε ψένουν, καθ' ώραν στην φωτιά.
Βεζύρης, δραγουμάνος, αφέντης κι αν σταθής
ο τύραννος αδίκως σε κάμνει να χαθής.

Δουλεύεις όλη ημέρα, σε ό,τι κι αν σε πει,
κι' αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιει.
Ο Σούτζος, κι ο Μουρούζης, Πετράκης, Σκαναβής
Γκίκας και Μαυρογένης, καθρέπτης, ειν' να ιδής.
(...)
Ο κόσμος να γλυτώση, απ' αύτην την πληγή,
κ' ελεύθεροι να ζώμεν, αδέλφια εις την γη.

Μαριάνθη Βάμβουρα

Ω ΠΑΝΥΜΝΗΤΕ ΜΗΤΕΡ!!



Η παραπάνω εικόνα της Παναγίας είναι από τον Ι.Ν. Αγίου Νικολάου Λαγυνών στο Λαγκαδά Θεσσαλονίκης.


    Ω πανύμνητε μήτερ,
η τεκούσα των πάντων αγίων αγιώτατον Λόγον,
δεξαμένη την νυν προσφοράν,
από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας, 
και της μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως
τους Σοι βοώντας. 


ΜΑΡΙΑΝΘΗ

Τρίτη 20 Μαρτίου 2012

Της ακριβής ρέμβης!!




Της ακριβής ρέμβης

Aπὸ μία θύμηση περάστηκε o ύπνος
Απὸ την άνοιξη βγήκαμε στο καλοκαίρι,
Ήρωες της ακριβής ρέμβης,
Και δεν απόρησε ο νους μας
Δε σπάσαμε κέφι και καρδιὲς
'Οπως μυθέσκετο η ψυχή μας·
Τεντωμένοι καθ᾿ όλη μας την ύπαρξη
Ακούσαμε να πέφτει η  ανατριχίλα
Του χρόνου,
Δεν είδαμε παρὰ την Πλάση μοναχὴ
Να βόσκει την όμορφη γοητεία της
Στην άπλα που της δώρησε ο Θεὸς
Ξεφάντωμα εξαίσιο 

Ημέρα αφιερωμένη στην Ποίηση η 21 η Μαρτίου και διαλέγω ένα ποίημα του ποιητή, φιλόσοφου και δοκιμιογράφου Γιώργου Σαραντάρη  (Κωνσταντινούπολη 1908 - Αθήνα 1941) να απολαύσουμε αναγνωστικά.
Τη γιορτάζουμε αντάμα με τον ερχομό της Άνοιξης, του φωτός, τη νιώθουμε να μας διαπερνά ως ρίγος ανοιξιάτικο και να μας καθηλώνει. 
Η ποίηση συμπορεύεται με τον άνθρωπο σε μια κοινή πορεία στο ταξίδι του χρόνου με παρουσία παρελθοντική, του παρόντος ,μα και του μέλλοντος.
Είναι νυν και αεί.
Είναι έρωτας. 
    
Μαριάνθη Βάμβουρα

Σάββατο 17 Μαρτίου 2012

Φως εσπερινόν!



Κατά την είσοδο. Το κεντρικό κλείτος.


Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως η αυριανή και θέλησα στον εσπερινό χτύπο της καμπάνας να οδεύσω στην Άνω Πόλη, στο Επταπύργιο, στη Μονή Βλατάδων. 
Κάθε φορά που διαβαίνω το κατώφλι της κύριας εισόδου του ναού είτε έχει κάποια Ακολουθία είτε όχι,  επικρατεί η απόλυτη σιγή.
Αισθάνομαι έντονη να με περιβάλλει την κατάνυξη. 
Κι αυτό νομίζω πως αποτελεί κοινή αποδοχή για κάθε προσκυνητή στον ιερό αυτό χώρο. 
Έτσι κι απόψε...την ώρα του Εσπερινού.
Η απόλυτη κατάνυξη, ο μέγας σεβασμός, η σιγή του σεβασμού από τους προσκυνητές που γέμιζαν το χώρο του ναού.


                                                                        Στα αριστερά. 
Σύμφωνα με τοπική παράδοση η Μονή είναι κτισμένη στον τόπο όπου κήρυττε ή διέμενε ο Απόστολος Παύλος κατά τη διαμονή του στην πόλη το 51μ.Χ. 
Η Μονή Βλατάδων είναι το μόνο από τα πολυάριθμα βυζαντινά μοναστήρια της Θεσσαλονίκης που διασώθηκε ως τις μέρες μας παρόλες τις καταστροφές που έπαθε μέχρι σήμερα. Ιδρύθηκε το 1351-1371 και αφιερώθηκε στον Παντοκράτορα Χριστό. Ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο  και  τιμάται στη γιορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα.



Εξωτερική άποψη. 

"Λάμψον ὁ τοῦ Κυρίου Σταυρὸς τὰς φεγγοβόλους ἀστραπάς..." 



Η άποψη της πόλης από τον αύλειο χώρο της Μονής πανοραμική. Η βραδιά ήσυχη, προκλητικά ανοιξιάτικη, γλυκιά. Η Θεσσαλονίκη των Κάστρων ελκυστικότατη.

Μοιράζομαι λοιπόν μαζί σας τις εικόνες που κράτησα από το αποψινό "φως εσπερινό" ακριβώς μπροστά από τα τείχη της πόλης.

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

Σάββατο 10 Μαρτίου 2012

Δόμνα Σαμίου



"Γιαυτή την Ελλάδα κλαίω... γιαυτά τα πλούτη που μας στερούν τη φυσική τους παρουσία. "
έγραψα ως σχόλιο στον τοίχο μου στο facebook καθώς πληροφορήθηκα την εκδημία από της Δόμνας Σαμίου. Της γυναίκας σύμβολο της ελληνικής μουσικής παράδοσης.
Η Δόμνα Σαμίου "έφυγε" , θα λείψει από τούτο τον κόσμο ως παρουσία φυσική, μα θα παρίσταται περίφημα μέσα από το τεράστιο μουσικό έργο που μας κληροδοτεί.
Τούτα τα χρόνια που η κοινωνία των Ελλήνων ασφυκτιά και αποστρέφεται πρόσωπα του δημόσιου βίου , για τη Δόμνα Σαμίου υποκλίνεται και ταράζεται απ΄το φευγιό της. Αυτό φάνηκε από τις πρώτες ώρες που άρχισε να γνωστοποιείται πως η κορυφαία της ελληνικής μουσικής παράδοσης δεν είναι ανάμεσά μας.


Την ελάχιστη αυτή αναφορά θα κλείσω με μια μικρή παρουσίαση του βιογραφικού της.
Η Δόμνα Σαμίου γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1928 στην Καισαριανή της Αθήνας. Οι γονείς της ήταν μικρασιάτες πρόσφυγες από το Μπαϊντίρι, χωριό της περιοχής της Σμύρνης. H μητέρα της ήρθε στην Ελλάδα το 1922, ο πατέρας της, αιχμάλωτος στρατιώτης, λίγο αργότερα, με την Ανταλλαγή. Έζησε τα παιδικά της χρόνια μέσα στις απάνθρωπες αλλά παράλληλα πολύ ανθρώπινες και αλληλέγγυες συνθήκες της προσφυγιάς, κι εκεί απέκτησε τα λαϊκά ερείσματα της προσωπικότητάς της και την ατόφια συμμετοχικότητά της. Στο περιβάλλον αυτό είχε τα πρώτα μουσικά της ακούσματα απ’ τα οποία και πήγασε η αγάπη της για την παραδοσιακή μουσική.


Σε ηλικία 13 ετών η Δόμνα Σαμίου έχει την πρώτη διδακτική επαφή με τη βυζαντινή και τη δημοτική μουσική αλλά και με τη λογική της επιτόπιας έρευνας, μαθητεύοντας κοντά στον Σίμωνα Καρά, στο «Σύλλογο προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής», ενώ παράλληλα φοιτά στο νυχτερινό Γυμνάσιο.


Ως μέλος της χορωδίας του Σίμωνα Καρά αρχίζει η σχέση της και με το Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας/Ε.Ι.Ρ όπου αργότερα, το 1954, προσλαμβάνεται στο Τμήμα Εθνικής Μουσικής. Από τη θέση αυτή γνωρίζει τους σημαντικότερους λαϊκούς μουσικούς, οι οποίοι την εποχή εκείνη της εσωτερικής μετανάστευσης συρρέουν στην Αθήνα απ’ όλες τις περιοχές της Ελλάδας, και τους οποίους το ΤΕΜ ηχογραφεί για τις εκπομπές του. Έτσι η Δόμνα εξοικειώνεται με όλα τα τοπικά μουσικά ιδιώματα. Παράλληλα κάνει μουσική επιμέλεια σε εκδόσεις δίσκων, θεατρικές εκπομπές, κινηματογραφικές ταινίες. Το 1963 αρχίζει τα ταξίδια της στην επαρχία για επιτόπιες καταγραφές και συγκέντρωση μουσικού υλικού για το προσωπικό της αρχείο με δικά της μηχανήματα.Το 1981 ιδρύεται ο Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής - Δόμνα Σαμίου με σκοπό την διάσωση και προβολή της παραδοσιακής μουσικής και κυρίως την έκδοση δίσκων και τη διοργάνωση εκδηλώσεων με αυστηρές επιστημονικές και ποιοτικές προδιαγραφές, μακρυά από τις απαιτήσεις των εμπορικών εταιριών.


Το έργο της ξεπερνά πια τα ελληνικά σύνορα. Εκδίδονται δίσκοι της στη Γαλλία και τη Σουηδία. Επί σαράντα περίπου χρόνια πραγματοποιεί σειρά συναυλιών από την Αυστραλία μέχρι τη Νότια Αμερική που όχι μόνο συγκινούν τους Έλληνες της Διασποράς αλλά και αποκαλύπτουν στους ξένους μια ποιοτική «ελληνική μουσική δίχως μπουζούκι», όπως γράφτηκε σε κάποια κριτική συναυλίας της στη Σουηδία.


Στο εσωτερικό της Ελλάδας οι εμφανίσεις της σε συναυλίες κάθε είδους και με κάθε αφορμή είναι αναρίθμητες καθώς και οι τιμητικές προσκλήσεις και τα αφιερώματα, όπως π.χ. η επετειακή παράσταση για τα 70 της χρόνια: «Η Δόμνα Σαμίου στο Μέγαρο Μουσικής: η γνωστή και άγνωστη Δόμνα», τον Οκτώβριο του 1998.


Για τις ποικίλες δραστηριότητες της συνεργάζεται με τους πιο καταξιωμένους Έλληνες και ξένους μουσικούς, μουσικολόγους, λαογράφους, εθνομουσικολόγους αλλά και διδάσκει, μυεί και αναδεικνύει πρωτόβγαλτους νέους καλλιτέχνες. Aπό το 1994 δίνει μαθήματα δημοτικού τραγουδιού για ενήλικες στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων της Αθήνας. Πάμπολλες είναι επίσης οι πρωτοβουλίες της και έμπρακτη και ανιδιοτελής η προσφορά της σχετικά με την βελτίωση της μουσικής εκπαίδευσης των παιδιών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, αίτημα παιδαγωγικά πρωταρχικό και επιτακτικό κατά την ίδια.


Απονομή μεταλλίου από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Στεφανόπουλο το 2005. 

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

Σάββατο 3 Μαρτίου 2012

Κυριακή της Ορθοδοξίας



Τὴν ἄχραντον Εἰκόνα σου προσκυνοῦμεν ἀγαθέ,
αἰτούμενοι συγχώρησιν, τῶν πταισμάτων ἡμῶν,

Χριστὲ ὁ Θεός· βουλήσει γὰρ ηὐδόκησας σαρκί,
ἀνελθεῖν ἐν τῷ Σταυρῷ, ἵνα ῥύσῃ οὓς ἔπλασας,
ἐκ τῆς δουλείας τοῦ ἐχθροῦ·
ὅθεν εὐχαρίστως βοῶμέν σοι·
Χαρᾶς ἐπλήρωσας τὰ πάντα, ὁ Σωτὴρ ἡμῶν,
παραγενόμενος εἰ τὸ σῶσαι τὸν κόσμον. 


Μαριάνθη

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Περιπλανιέμαι...




Περιπλανιέμαι στα αδιέξοδα των πόθων
σε χρόνους άχρονους , παντοτινούς
μιας αεικίνητης ανθοφορίας εραστής , περιπλανιέμαι…
Βυθίζομαι σε ποταμούς θλίψεως ατάραχης
Μα αρπάζω της ελπίδας την ορμή και δραπετεύω
Στον ήχο της φυγής προς τα μπρος
Στο χρώμα της ζωής που ανασαίνει αχόρταγα
Στο κάλεσμα της νιότης του χρόνου
Ανοίγω τα μάτια στο χρώμα του ουράνιου τόξου
Τ΄αυτιά στον ήχο της βροχής
Απλώνω το χέρι μου στο άγγιγμά σου
Κι αναφωνώ την ευτυχία!




Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου