Πρώτη του Μάη

Αν μου έλεγαν να δώσω χρώμα στο Μάη θα διάλεγα το κόκκινο.
Κόκκινο πορφυρό, της ζωντάνιας , της ζεστασιάς, του πάθους.

Έτσι τον έχω στη σκέψη μου.

Λουλουδοστόλιστο, ευωδιαστό, με μάτια γεμάτα γλύκα και αγάπη για τη ζωή, για τους ανθρώπους.

Μάης μήνας της χαράς, της άνοιξης λαμπρό παλικάρι .

Αυτόν διάλεξε η φύση στην καλύτερή της ώρα.
Τότε που γεμίζουν οι αγροί πολύχρωμα λουλούδια, που οι πρασινάδες ζωντανεύουν σε όλους τους τόνους και τις αποχρώσεις έτσι που να ζαλίζεσαι καθώς τις κοιτάς.
Τότε που οι ανθοί σκορπούν το άρωμά τους καθώς τους χαϊδεύει απαλά τ΄αγέρι σε ένα μεθυστικό πανηγύρι.
Χρώματα, αρώματα, ζουζουνίσματα, δροσιές!!

Μάη μου με τα λουλούδια…
Με το διάχυτο φως. Το κιτρινοπορτοκαλί .
Με τις ατέλειωτες μέρες σου…

«Μέρες μαγιάτικες και νύχτες του Γενάρη!!»

Καλώς όρισες Μάη!!

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

Πινελιές...

Πινελιές...

Μπερδεύτηκε του μενεξεδιού
η αχτίδα
μες στο απέραντο γαλάζιο
και ρόδισε
μέχρι που πήγε και συνάντησε
πορτοκαλιού το χρώμα.

Σα φρούτο ώριμο
την ώρα που πάει
τα χείλη ν΄αγγίξει
για να γεμίσει
με χυμούς το στόμα.

Έτσι σε είδα να κατεβαίνεις
πλάση αγαπημένη
την ώρα του δειλινού.

Έτσι σε ένιωσα ν΄αγγίζεις
με το αέρινο πέρασμα
δροσιάς τη σάρκα μου.

Είχες γαλήνη στην κίνησή σου
μα και γλύκα.
Εκείνη, του Καλοκαιριού!

Πάει καιρός που έγραψα τους στίχους αυτούς.Διαλέγω τη σημερινή-23η Απριλίου- για να τους αφιερώσω στον άντρα μου Νίκο καθώς είναι η γενέθλια ημέρα του. Μέρα συνταιριασμένη με τη γιορτή του μικρού μας γιου Γιώργου που στα μάτια του βλέπω όλα τα καλοκαίρια.

Τ΄Άη Γιώργη κάθε 23 τ΄Απρίλη.
Μέρα χαράς, ξεχωριστή για μένα από τότε που γεννήθηκα αφού ήταν και μέρα γιορτής του πατέρα μου. Επικρατούσε ευφορία πάντα στο σπίτι από τις ευχές, τα δώρα,τα κεράσματα, τις επισκέψεις φίλων και συγγενών. Μέρα λαμπρή για μας.
Tώρα η χαρά της γιορτής συνεχίζεται και είναι τριπλή.Γιορτάζει ο Γιώργος κι ο άλλος ο Γιώργος του αδερφού μου του Δημητράκη , μα είναι και τα γενέθλια.

"Άγιε μου Γιώργη αφέντη μου

κι αφέντη καβαλάρη

αρματωμένε με σπαθί

και με χρυσό κοντάρι..."

Χρόνια Πολλά σε όλους!! τ΄Αη Γιώργη.

Μαριάνθη

Χριστός Ανέστη!!

"Άκου τα σήμαντρα των εξοχικών εκκλησιών.
Φτάνουν από πολύ μακριά από πολύ βαθιά.
Απ' τα χείλη των παιδιών
απ' την άγνοια των χελιδονιών
απ' τις άσπρες αυλές της Κυριακής
απ' τ' αγιοκλήματα και τους περιστεριώνες
των ταπεινών σπιτιών..."

αυτούς τους στίχους από την Εαρινή Συμφωνία του Γιάννη Ρίτσου, διαλέγω για να υποδεχτώ μαζί σας τη Λαμπρή φίλοι κι επισκέπτες.

Λαμπρή Χαράς!
Πάσχα Αγάπης!
Για όλους μια Ανάσταση που ρίχνει το φως της στις καρδιές και τις αναγεννά.
Δυο κόκκινα αυγά, μια λαμπάδα αναμμένη, ένα φιλί , ένα σφίξιμο χεριών σε κάθε αντάμωση, για μια ευχή "Χριστός Ανέστη!!"
Και πάλι η Αγάπη να φωλιάζει στις καρδιές, στις ψυχές που λαχταρούν να την υποδεχτούν για να ομορφύνουν.
Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα!!
Πλούσιο το εθιμικό σε κάθε τόπο, για κάθε Έλληνα.

Φέρνω στο νου μου τα δυο γειτονικά χωριά του τόπου μου , της μικρής μου πατρίδας, τον Τρίγωνα και την Πλαγιά όπου την Κυριακή του Πάσχα ανταμώνουν στο πνεύμα της Αγάπης με έναν ξεχωριστό και ιδιαίτερα συγκινητικό τρόπο που έχει τις ρίζες του βαθιά στο χρόνο. Το λαμπριάτικο πρωινό βρίσκει τα δυο χωριά να ανανεώνουν την καλή γειτονία με την ευλογία του αναστημένου φωτός. Οι κάτοικοι της Πλαγιάς αφού ψάλλουν τον Εσπερινό της Αγάπης στο ναό της Αγίας Τριάδας ξεκινούν με τους ιερείς, την Ανάσταση, εικονίσματα και λάβαρα να φτάσουν εν πομπή στον Τρίγωνα. Εκεί στο ναό του Αγίου Αντωνίου τους υποδέχεται το εκκλησίασμα για να γίνει δέηση κοινή και όλοι μαζί πια -Τριγωνιάτες και Πλαγιώτες- να επιστρέψουν στην Πλαγιά να κάνουν δέηση στο ναό της Αγ. Τριάδας ώστε να πάρουν στη συνέχεια το δρόμο της επιστροφής για το χωριό τους οι κάτοικοι του Τρίγωνα με τα δικά τους λάβαρα και εικονίσματα. Σε όλη τη διαδρομή επικρατεί ατμόσφαιρα ευφρόσυνη και εντυπωσιακή.

Μα...το εθιμικό δε σταματά εδώ...

Στο Πλωμάρι, την ώρα του δειλινού ο Εσπερινός της Αγάπης δίνει το δικό του χρώμα στη γιορτή της Λαμπρής.
Με πίστη στην παράδοση, ο Εσπερινός της Αγάπης στην ενορία της Αγίας Παρασκευής ψάλλεται το απόγευμα. Από τα χρόνια τα παλιά, τότε που η συνοικία του Ταρσανά -όπου και βρίσκεται ο ναός- ήταν κατ΄εξοχήν των ναυτικών, οι κάτοικοι γιόρταζαν τη Δευτερανάσταση το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα. Την ύστατη ώρα της ημέρας και προτού γείρει ο ήλιος, χτυπούσε η καμπάνα, ώστε να δοθεί η ευκαιρία σε όσο το δυνατόν περισσότερους ναυτικούς-που επέστρεφαν κείνες τις μέρες στον τόπο τους- να φθάσουν σπίτι τους και να ανάψουν το κερί της γιορτής στον Εσπερινό με τους δικούς τους.
Το έθιμο τηρείται ευλαβικά και οι πιστοί γίνονται κοινωνοί της πασχαλινής αγάπης, του Χριστός Ανέστη!!

Από καρδιάς εύχομαι σε όλους σας, καλοί φίλοι κι επισκέπτες αυτού του ημερολογίου

Καλό Πάσχα!!!

κόκκινο, ζεστό, με όλες τις αχτίδες του αναστημένου φωτός να αγγίζουν την καρδιά σας.

Χρόνια Πολλά!

Χριστός Ανέστη!

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

"Ω γλυκύ μου έαρ"

"Λεπτομέρεια από τον Επιτάφιο του Αγίου Νικολάου"

Δεν ξέρω τι με πιάνει κάθε χρόνο τέτοιες μέρες αλλά χτυπάνε πολλά καμπανάκια μέσα μου. Τα καμπανάκια της υπέρτατης συγκινησιακής φόρτισης των ημερών της Μεγάλης Εβδομάδας. Ειδικά δε καθώς πορευόμαστε προς τις μέρες κορύφωσης του Θείου Πάθους, Μεγάλη Πέμπτη και Μεγάλη Παρασκευή.

« Μέρες κατάνυξης και μυσταγωγίας που αγγίζουν τα βάθη της καρδιάς. Τα μύρα των ανθών ευωδιάζουν τον «Αχώρητον» την ώρα της άκρας ταπείνωσης.
«Σήμερα μαύρος ουρανός, σήμερα μαύρη μέρα…»
Λουλούδια αρωματίζουν και χρωματίζουν στο σκόρπισμά τους τη λευκή σινδόνι την ώρα της Αποκαθήλωσης.
Κι ύστερα ο χτύπος της καμπάνας, ο πένθιμος, ο στιγμιαίος και συνταρακτικός.
Ο Υιός του Θεού θρηνείται επί του τάφου. «Πώς Σε κηδεύσω Θεέ μου!»
Ο στολισμός του Επιταφίου σε εξέλιξη, το μοιρολόγι της Παναγιάς άκουσμα λυπητερό που υγραίνει το μάτι, καθώς η καρδιά δακρύζει. Αισθήματα που συγκλονίζουν τα εσώψυχα των χριστιανών , εμπνέουν τούτες οι ώρες στην επανάληψη του χρόνου.
Ο επιτάφιος, η περιφορά, το αντάμωμα των τριών ενοριών στην κεντρική πλατεία στο Πλωμάρι το βράδυ κάθε Μεγάλης Παρασκευής, παράδοση χρόνων και χρόνων, βίωμα βαθιά χαραγμένο στην καρδιά και αξεπέραστο.
Αγία και Μεγάλη Παρασκευή!
Συνήθως γαληνεμένη μέρα, μουντή και βουρκωμένη. Ευωδιασμένη από τα αρώματα της πασχαλιάς, της μαργαρίτας, του χαμομηλιού, του ανθού, της λεμονιάς.
Το κόκκινο της παπαρούνας σε συμφωνία χρωματική με το «τίμιο αίμα», φλόγα απ΄το κερί που στέκει μόνο του αναμμένο στο ξωκλήσι, σημάδι μοναχικής προσευχής, υπόκλισης στο Θείο δράμα.
Το δάκρυ της Παναγιάς κυλά για να ανακουφίσει τα εσώψυχα κάθε βασανισμένης ψυχής.
Κυλά και γίνεται χτύπος χαρμόσυνος, ελπίδα αναστάσιμη»

" Η άκρα ταπείνωση"

Αυτά έγραφα τέτοιες μέρες ένα χρόνο πριν σε δημοσίευμά μου στην τοπική εφημερίδα «Δημοκράτης».
Δεν ξεθωριάζουν στο πέρασμα του χρόνου γιατί είναι κομμάτι του νου και της ψυχής μου.
Είναι ο Άγιος Νικόλαος με τη χορωδία του, η ανάγνωση του "Σήμερον κρεμάται" μπροστά στον Εσταυρωμένο από τα εφηβικά μου χρόνια κάθε Μεγάλη Παρασκευή πρωί, τα παιδιά με τα πανεράκια στα χέρια γεμάτα λουλούδια κατά την ώρα της Αποκαθήλωσης, είναι η μνήμη της λατρεμένης μου γιαγιάς Μαριάνθης ναρχεται με τα χέρια γεμάτα λουλούδια φρεσκοκομμένα , ολόδροσα από τους μπαξέδες . Λουλούδια για να τα βάλουμε σε πανεράκια, να τα κρατήσουμε στα χέρια και να συνοδεύσουμε την περιφορά στον Άγιο Νικόλαο με την αδερφή μου Δέσποινα την ώρα της Αποκαθήλωσης, των "Οτε" σαν ήμασταν μικρά παιδιά ,τα εγκώμια, είναι το αγκάλιασμα από τη ζεστασιά της καρδιάς αγαπημένων προσώπων, είναι οι θύμησες λατρεμένων παντοτινά απόντων.
Όπου και να είμαι , όπου και να βρίσκομαι τούτες τις μέρες ,με ακολουθούν. Είναι ο κόσμος μου , η δροσιά της θαλασσινής αύρας ανάκατη με το άρωμα της πασχαλιάς και των ανθών που ευωδιάζουν τέτοιο καιρό στο Πλωμάρι και φέρνουν το πετάρισμα και την ανατριχίλα στην καρδιά ακόμα και σαν θύμηση μόνο.
Εδώ, ευχαριστώ τον παιδικό φίλο και συμμαθητή μου, Γιάννη Μαλλή, που απλόχερα παραχώρησε τις φωτογραφίες από τους Επιτάφιους στο Πλωμάρι, από το αρχείο του.

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

"Της συκής το έγκλημα"

Ανάγκη ψυχής που γίνεται συνήθεια πια στο χρόνο, είναι να επενδύω την πνευματικότητα των ημερών τούτων με ακούσματα βυζαντινών ύμνων. Πολλοί οι δίσκοι με διάφορους ερμηνευτές, γνωστούς και μη , υμνολογούν το Θείο Πάθος και ρίχνουν το λιθαράκι τους στην πορεία για μια πνευματική και ψυχική ανάταση.

Ένα από τα ξεχωριστά σε ποιότητα και απόδοση μελωδήματα για τα οποία θέλω να κάνω λόγο είναι ο πρόσφατος ψηφιακός δίσκος του μαϊστορα Γιώργου Μπιλάλη, «Της συκής το έγκλημα».

Ακούγεται παράξενος ο τίτλος , μα είναι δανεισμένος από ύμνο της Μεγάλης Δευτέρας. Είναι το αποτέλεσμα δεκαετούς προσπάθειας για τη διάσωση της ψαλτικής τέχνης στην Αμερική.

«Παρόλη την διαστροφή της διοικούσης Ελληνοαμερικανικής εκκλησίας σχετικά με τον χαρακτήρα της ψαλτικής κατά τον ενιαύσιο λειτουργικό κύκλο, παρουσιάζουμε στον δίσκο αυτό μια προσπάθεια διασώσεως της Πολίτικης ψαλτικής μέσα από την αγγλική γλώσσα.» σημείωνει στην εισαγωγική παρουσίαση ο υπεύθυνος του cd δομέστικος Γ. Μπιλάλης.

Οι Ύμνοι από την Κυριακή των Βαϊων, το Απόδειπνο και τον Όρθρο της Μεγάλης Δευτέρας σε ελληνική και αγγλική απόδοση είναι ηχογραφημένοι στον Ελληνορθόδοξο Ναό Ευαγγελισμού στην Ατλάντα από το ψαλτικό σύνολο Romeiko που ιδρύθηκε στη Φιλαδέλφεια το 1993 με επιδίωξη να διατηρήσει και να διαδώσει την ελληνική ψαλτική τέχνη τόσο στην ελληνική ομογένεια όσο και στην αμερικανική επικράτεια.
«Της συκής το έγκλημα», «Ιδού ο Νυμφίος», «Τα Πάθη τα σεπτά», «Τον νυμφώνα σου», «The first fruits», «Praise Him», «The serpent found», «Απόστιχα Αίνων» αποτελούν μέρος των περιεχομένων του δίσκου.

Ο ίδιος δίσκος κυκλοφορεί με τίτλο «He Cometh at Midnigth» μαζί με πολυτελές βιβλίο στα Αγγλικά .

Το συνολικό έργο του Romeiko Ensemble προβάλλεται από το www.kouphisma.net

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

Άνοιξη…

...που ξεφυτρώνει φυλλαράκι πράσινο μέσα από τη χαραμάδα του ερειπωμένου τοίχου, της κόκκινης παπαρούνας, του ηδύποτου στη γεύση του λεμονιού μέσα στο μικρό κρυστάλλινο ποτήρι. Η Άνοιξη της γλυκιάς ανατριχίλας, του σκιρτήματος της καρδιάς, της μυρωμένης πρωινής δροσιάς ,της μοσχοβολιάς που χαϊδεύει τη μύτη, του ταπεινού χαμομηλιού, της Ανάστασης!
Η Άνοιξη του έρωτα, που εμπνέει τον ποιητή!!


Ανεμώνες
Κάτω, χαρούλες, κι όλο φως οι μυγδαλιές
τρελό χορό μέσα στους δρόμους αρχινίσαν
κι εδώ στους λόφους ανεμώνες αγκαλιές
μια πρώιμη άνοιξη, χιλιόχρωμη, σκορπίσαν..

Μια πρώιμη άνοιξη!... Πώς φεύγουν οι καιροί !...
'Ηταν και τότε όπως και σήμερα ο λόφος
κι εσύ, παιδούλα, σαν αγάπη τρυφερή,
μάζευες λούλουδα στο δειλινό χρυσόφως.

Σ' αναθυμούμαι όπως ερχόσουν ντροπαλά
με το μικρό μπουκέτο σου γλυκιά και μόνη
κι εστάθης δίπλα μου και μου 'δωσες δειλά
μιαν ανεμώνη.


Οι παραπάνω στίχοι ήρθαν σαν ανοιξιάτικος χαιρετισμός, σαν καλωσόρισμα αυτού του ηλεκτρονικού ημερολογίου κι είναι γραμμένοι χρόνια πριν -το 1952- από το συγγραφέα, το σεναριογράφο, τον ποιητή Τάκη Χατζηαναγνώστου , τον καλό μας Τάκη.
Το αναδημοσιεύω σαν προάγγελο μιας ευωδιαστής ανοιξιάτικης Κυριακής για όλους.

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

Το παιδικό βιβλίο γιορτάζει...

Με αφορμή τη γενέθλια ημέρα ,στις 2 Απριλίου, του μεγάλου Δανού παραμυθά Χανς Κρίστιαν Άντερσεν το παιδικό βιβλίο γιορτάζει σε όλο τον κόσμο. Οι μικροί αναγνώστες διαβάζουν βιβλία και δίνουν φτερά στη σκέψη τους. Μάγισσες, ξωτικά, κρυμμένοι θησαυροί, καράβια που αρμενίζουν με παρέα τους γλάρους στην πλώρη τους, αλλά και συννεφοσκάλες στις γειτονιές του ουρανού, στο φως του φεγγαριού, στο στραφτάλισμα των αστεριών που σιγοψιθυρίζουν τις νύχτες τις ιστορίες τους στα παιδικά αυτάκια λίγο πριν παραδοθούν στη γλύκα των ονείρων τους, φέρνουν την απόλαυση στα παιδιά μέσα από τις σελίδες των βιβλίων.

ΕΙΜΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ

Είμαι ο κόσμος κι ο κόσμος είμαι εγώ,

με τα βιβλία είμαι ό,τι επιθυμώ!

Λέξεις κι εικόνες, μύθοι και ποιήματα,

στη Γη με περπατάνε δίχως βήματα.

Τη χώρα που ‘χει το κρυμμένο θησαυρό,

τα λυχνάρια, τα χαλιά τα μαγικά

τα τζίνια, τα φαντάσματα, τα ξωτικά

στις Σεχραζάντ τα παραμύθια θα τα βρω!

Με τις σελίδες του βιβλίου φτερουγίζω,

στο χώρο και στο χρόνο ταξιδεύω

κι ενώ απ’ όπου είμαι δε σαλεύω,

φανταστικές στεριές και θάλασσες διασχίζω!

Κι όσο πιο πολύ διαβάζω,

τόσο νιώθω μια χαρά,

που ποτέ δεν την αλλάζω.

Βιβλίο μου είσαι τέλεια συντροφιά!

Είναι το μήνυμα για τη φετινή επέτειο της γιορτής παιδικού βιβλίου, την επιμέλεια του οποίου καθώς και της αφίσας έχει αναλάβει το Αιγυπτιακό Τμήμα της Διεθνούς Οργάνωσης Βιβλίου για τη Νεότητα με εικονογράφο τον Hani D. El-Mαsri.
Το παιδικό βιβλίο γιορτάζει!!!
Ας δώσουμε στα παιδιά τη χαρά της αναγνωστικής απόλαυσης με μια βόλτα στα βιβλιοπωλεία για να χωθούν και να διαλέξουν το βιβλίο που τους ταιριάζει.

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου