Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Αρχή του χρόνου...


Αρχιμηνιά κι Αρχιχρονιά
ψιλή μου δεντρολιβανιά
Κι αρχή καλός μας χρόνος
εκκλησιά με τ' άγιο θόλος

Αγιος Βασίλης έρχεται
και δε μας καταδέχεται
από την Καισαρεία
συ σ' αρχόντισσα κυρία

Βαστάει πένα και χαρτί
Ζαχαροκάντυο ζυμωτή
Χαρτί χαρτί και καλαμάρι
δες και με το παλικάρι



Αρχή κάλαντα κι αρχή του χρόνου κι αρχή του χρόνου
Πάντα κάλαντα, πάντα του χρόνου πάντα του χρόνου.



Θερμές από καρδιάς ευχές για μια καινούρια χρονιά γεμάτη 

ΥΓΕΙΑ
ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΥΤΥΧΙΑ!!
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!
2012
Μαριάνθη

Πέμπτη 22 Δεκεμβρίου 2011

ΠΑΡΑΜΟΝΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ


Κρύο τάντανο έκανε, παραμονή Χριστούγεννα. Ο αγέρας σα να΄τανε κρύα φωτιά κ΄έκαιγε. Μα ο κόσμος ήτανε χαρούμενος γεμάτος κέφι. Είχε βραδιάσει κι ανάψανε τα φανάρια με το πετρόλαδο. Τα μαγαζιά στο τσαρσί φεγγοβολούσανε , γεμάτα απ΄όλα τα καλά. Ο κόσμος μπαινόβγαινε και ψούνιζε, από το΄να το μαγαζί έβγαινε, στ΄αλλο έμπαινε. Κι όλοι χαιρετιόντανε και κουβεντιάζανε με γέλια, με χαρές.




Οι μεγάλοι καφενέδες ήτανε γεμάτοι καπνό από τον κόσμο που φουμάριζε. Ο καφενές τ΄Ασημένιου είχε μεγάλη φασαρία, χαρούμενη φασαρία. Είχε μέσα δυο σόμπες και τα τζάμια ήτανε θαμπά, απ΄όξω έβλεπες σαν ίσκιους τους ανθρώπους. Οι μουστερήδες είχανε βγαλμένες τις γούνες από τη ζέστη, κόσμος καλός, καλοπερασμένοι νοικοκυραίοι.
Κάθε τόσο άνοιγε η πόρτα και μπαίνανε τα παιδιά που λέγανε τα κάλαντα. Άλλα μπαίνανε, άλλα βγαίνανε. Και δεν τα λέγανε μισά και μισοκούτελα , μα τα λέγανε από την αρχή ίσαμε το τέλος, με φωνές ψαλτάδικες , όχι σαν και τώρα που λένε μοναχά πέντε λόγια μπρούμυτα κι ανάσκελα και κείνα παράφωνα.
Αντίκρυ στον μεγάλο καφενέ τ΄Ασημένιου ήτανε κάτι φτωχομάγαζα , τσαρουχάδικα, ψαθάδικα και τέτοια Ίσια- ίσια αντίκρυ στη μεγάλη πόρτα του καφενέ ήτανε ένα μικρό καφενεδάκι , το πιο φτωχικό, σ΄όλη την πολιτεία, μια ποντικότρυπα.
Ενώ ο μεγάλος καφενές φεγγοβολούσε και τα τζάμια ήτανε θολά από τη ζέστη , η ποντικότρυπα ήτανε σκοτεινή, γιατί η λάμπα , μια λάμπα τσιμπλιασμένη, μια άναβε , μια έσβηνε, όπως έμπαινε ο χιονιάς από τα σπασμένα τζάμια της πόρτας....
(........)


Στο τσαρσί λιγόστευε η φασαρία, μα στους μαχαλάδες γυρίζανε τα παιδιά με τα φαναρια και λέγανε τα κάλαντα στα σπίτια. Οι πόρτες ήτανε ανοιχτές , οι νοικοκυραίοι οι νοικοκυράδες και τα παιδιά τους , όλοι ήτανε χαρούμενοι κ΄υποδεχόντανε τους ψαλτάδες και κείνοι αρχίζανε καλόφωνοι σαν χοτζάδες:




" Καλήν εσπέραν άρχοντες, αν είναι ορισμός σας,
Χριστού την θείαν γέννησιν να πω στ΄αρχοντικό σας..."
(....)
Αβραμιαία πράγματα! Τώρα στεγνώσανε οι άνθρωποι και γινήκανε σαν ξερίχια από τον πολιτισμό! Πάνε τα παλιά χρόνια!...Στολιζόντανε όλοι, βάζανε τα καλά τους και πηγαίνανε στην εκκλησιά. Σαν τελείωνε η Λειτουργία γυρίζανε στα σπίτια τους . Οι δρόμοι αντιλαλούσανε από χαρούμενες φωνές
Οι πόρτες των σπιτιών ήτανε ανοιχτές και φεγγοβολούσανε. Τα τραπέζια περιμένανε στρωμένα μ΄άσπρα τραπεζομάντιλα, κι είχανε απάνω ό,τι βάλει ο νους σου. Φτωχοί και πλούσιοι τρώγανε πλουσιοπάροχα , γιατί οι αρχόντοι στέλνανε απ΄όλα στους φτωχούς. Κι αντίς να τραγουδήσουνε στα τραπέζια , ψέλνανε το " Χριστός γεννάται δοξάσαται ", " Η Παρθένος σήμερον τον υπερούσιον τίκτει" , " Μυστήριον ξένον ορώ και παράδοξον". Αφού ευφραινόντανε απ΄όλα, πλαγιάζανε αξέγνοιαστοι, σαν τ΄αρνιά που κοιμόντανε κοντά στο παχνί, τότες που γεννήθηκε ο Χριστός εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας.


Το παραπάνω απόσπασμα είναι από το κεφάλαιο "Παραμονή Χριστούγεννα " που συνέγραψε στο " Το Αϊβαλί η πατρίδα μου" ο Φώτης Κόντογλου. 


Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

Τετάρτη 14 Δεκεμβρίου 2011

ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ ΜΕ ΤΗ ΓΙΩΤΑ ΦΩΤΟΥ!!


Η σημερινή ημέρα ήταν ιδιαίτερη!! 
 Ξεχωριστή θα έλεγα , αφού απολαύσαμε αισθήματα πληρότητας και χαράς στο Σχολείο , το 7 Δημοτικό Νεάπολης,  με την ευκαιρία της επίσκεψης στα δύο τμήματα της Δευτέρας τάξης , της συγγραφέα και εκπαιδευτικού Γιώτας Φώτου.
Αφορμή στάθηκε το βιβλίο της συγγραφέα " Τα Χριστουγεννιάτικα δώρα της Γαβριέλας" που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ψυχογιός. Γιορτινό, ευχάριστο, με ζωντανή εικονογράφηση, επίκαιρο!!



Η συγγραφέας στάθηκε και περπάτησε ανάμεσα στα παιδιά, κουβέντιασε μαζί τους ώρα πολλή, τα άκουσε, αντάλλαξε απόψεις, ιδέες και είδε δείγμα των δραστηριοτήτων τους.


Τους μοίρασε στο καθένα χωριστά ένα καραβάκι με ένα ποιήμα σχετικό που έγραψε η Μ. Γουμενοπούλου και το βιβλίο των ευχών που το καθένα έγραψε μέσα μια ευχούλα.


Με τις ευχούλες στο χέρι !!


Έβγαλε την αγάπη από την καρδιά της και την ακούμπησε γραμμένη να μένει στα βιβλία τους.


Το βιβλίο, το καραβάκι με το ποίημα  δώρο από τη συγγραφέα και το τευχίδιο δραστηριοτήτων από εμένα για κάθε μαθητή.

Όλοι μαζί για να θυμόμαστε!! 

Είναι πλέον γνωστό και αντιληπτό πως η διαδικτυακή αρχικά γνωριμία με τη Γιώτα Φώτου έχει εξελιχθεί σε προσωπική σχέση φιλίας και εκτίμησης. Την έχω δει και σε άλλες παρουσιάσεις των βιβλίων της  σε πολυχώρους και γνώριζα πόσο ζεστή παρουσία έχει, πόσο επικοινωνιακή είναι, πόσο παραμυθού που κάνει τα παιδιά να κολλάνε γύρω της σαν πασπαλισμένα με άχνη ζάχαρη να είναι τα λόγια και οι κινήσεις της. Γιαυτό και ήταν ιδιαίτερη η χαρά μου προσμένοντας την επίσκεψή της στο σχολείο. Αυτό όμως που δε φανταζόμουν  ήταν πως σήμερα, στην τάξη μέσα, θα με έκανε να ξεχαστώ, να πάψω να΄μαι δασκάλα και να γίνω παιδί μαζί με τα παιδιά ώστε να ζήσω τη μαγεία της συνάντησης με μια συγγραφέα. Σα να βρεθήκαμε όλοι σε ένα ονειρικό σύννεφο.
Στα τελειώματα αυτής της ανάρτησης θέλω να μένει γραμμένο πως τα παιδιά ενθουσιάστηκαν και μου ζήτησαν να την ξανακαλέσω. Νομίζω πως αυτό τα λέει όλα!!
Την ευχαριστούμε για την απόλαυση της επικοινωνίας, της συνάφειας, της οσμωτικής σχέσης με τους μαθητές. 
Για τη μαγεία!! 

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

ΔΙΕΘΝΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟ ΣΥΜΠΟΣΙΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ


Την Πέμπτη 15 Δεκεμβρίου στις 7 το βράδυ ξεκινούν οι εργασίες του 25ου Διεθνούς Επιστημονικού Συμποσίου " Χριστιανική Θεσσαλονίκη"  στο αμφιθέατρο της Μονής Βλατάδων (Επταπυργίου 64).
Το ειδικό θέμα για τη φετινή χρονιά είναι: " Χριστιανικές Κοινότητες Θεσσαλονίκης κατά την Οθωμανική Περίοδο."
Την έναρξη του Συμποσίου θα πλαισιώσει με μουσικό πρόγραμμα η Χορωδία της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ.
" Το νομικό καθεστώς της λειτουργίας των Χριστιανικών Κοινοτήτων κατά την Τουρκοκρατία", " Ο ρόλος της ορθοδόξου Ελληνικής Κοινότητος Θεσσαλονίκης στην ίδρυση του Παπάφειου Ορφανοτροφείου", " Οι δικαστικές αρμοδιότητες της Δημογεροντίας της Θεσσαλονίκης κατά τα έτη 1874-1884 και 1890-1904", " Οι νεομάρτυρες της Θεσσαλονίκης. Τυπολογία και θεολογικοί χωρισμοί" είναι μερικά από τα ενδιαφέροντα θέματα που θα αναπτυχθούν κατά την εξέλιξη των εργασιών του Συμποσίου.


Πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής είναι ο Μητροπολίτης Τυρολόης και Σερεντίου , Ομ. Καθηγητής και τ. Πρύτανης του ΑΠΘ , Π. Ροδόπουλος.
Γραμματειακή Υποστήριξη: Πρωτ. Πέτρος Κόνονιουκ, Πρεσβ. Γαβριήλ Μαντρίλα και Νικόλαος Γιάνναρος θεολόγος,υποψ. διδάκτορας ΑΠΘ
Το Συμπόσιο θα διαρκέσει μέχρι και το Σάββατο 17 Δεκεμβρίου.


Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

Δευτέρα 5 Δεκεμβρίου 2011

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΤΟΥ ΕΝ ΜΥΡΟΙΣ



Εικόνισμα του Αγίου Νικολάου στο κεντρικό κλίτος του ναού στο Πλωμάρι.

Νικολάου του εν Μύροις.


Κεντρική άποψη από το εσωτερικό του ναού. 
"Τω 1847, Μαϊου 6" μπαίνει ο θεμέλιος λίθος του ναού προς τιμήν του Αγίου Νικολάου και παραμένει μέχρι σήμερα χαραγμένο στην επιγραφή που φαίνεται από τα δυτικά στον περίβολο του ναού.



" Η Κοίμησις του Αγίου Νικολάου "
Αγιογραφία στο δεξί κλίτος προς το ύψος του τέμπλου


Γιορτάζει ο Άγιος των θαλασσών. Ο αρμυρής, ο θαλασσινός, ο ασπρογένης Άγιος Ανατολής και Δύσης. Ο Άγιος Νικόλαος. Ο προστάτης των ναυτικών, των θαλασσοδαρμένων. 
Αλλά και των ορφανών, των πτωχών , των πεινασμένων...
 Όπως όλοι οι θαλασσινοί τόποι έτσι και το Πλωμάρι γιορτάζει τον Άγιο Νικόλαο. Τον Πολιούχο και προστάτη του.




Όλες τις παραπάνω εικόνες από το μητροπολιτικό ναό του Αγίου Νικολάου Πλωμαρίου κράτησα φέτος το καλοκαίρι.

Μαριάνθη Βάμβουρα- Γιάνναρου.















Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΜΗΝΑΣ ΓΙΟΡΤΑΡΗΣ


ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΜΗΝΑΣ ΤΩΝ ΓΙΟΡΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ!!!
ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟΣ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ!!

Μαριάνθη

Τρίτη 22 Νοεμβρίου 2011

Αναζητώντας σε...



Σε ζήτησε η ψυχή μου κι έτρεξε ο νους μου να σε βρει
Σε κουβέντες του απογεύματος , στου καφέ το άρωμα
Στη θαλπωρή της κάμαρας της φωτεινής
Σε ζήτησε η ψυχή μου κι έτρεξε ο νους μου να σε βρει
Όταν το χέρι σου άπλωνες παρηγοριά να πάρεις
Να ζεσταθείς στη θαλπωρή του λόγου
Σε ζήτησε για το ζεστό σου γέλιο, το λόγο, το κοινό βηματισμό
Και σε βρήκε σε σιωπηλά πια απογεύματα, σε κάμαρες ξένες
Σε βρήκε να κρύβεσαι στου μυαλού σου τα θολά μονοπάτια
Στο εδώ και στο εκεί, στο αληθινό και ψεύτικο παραδομένη
μια να χάνεσαι...μια να βρίσκεσαι...
Μπερδεμένη μα και λυτρωμένη μαζί…
Έτσι σε βρήκε η ψυχή μου και γύρισε σιωπηλή, γονατιστή, κλαμένη
μα και γαληνεμένη για τα πολλά που πρόλαβε να σου μιλήσει "σ΄αγαπώ"...

Μαριάνθη Βάμβουρα- Γιάνναρου

Κυριακή 20 Νοεμβρίου 2011

...ΣΤΑ ΚΟΥΤΡΟΥΛΙΑ


"Ο καθαρότατος ναός του Σωτήρος...σήμερον εισάγεται εν τω οίκω Κυρίου...".

Στις 21 Νοεμβρίου ο Ορθόδοξος κόσμος γιορτάζει τα Εισόδια της Θεοτόκου.
Την είσοδος της Θεοτόκου στο Ναό ως  το προοίμιο της εύνοιας του Θεού στους ανθρώπους, τη προαγγελία του Χριστού και τη πραγματοποίηση του σχεδίου της θείας οικονομίας για την σωτηρία του.
Στη χάρη της εορτής των Εισοδίων της Θεοτόκου είναι αφιερωμένο ένα ξωκλήσι στα βορειοανατολικά του Πλωμαρίου. Σα ζωγραφιά χτισμένο, μέσα στο πράσινο της ελιάς με φόντο το γαλάζιο της θάλασσας του Αιγαίου.  
Η Παναγιά στα Κουτρούλια!! Έτσι όπως το λέμε και το γνωρίζουμε οι απανταχού Πλωμαρίτες. 


Ο ναός εξωτερικά 

  Είχα αναφερθεί και πριν ένα χρόνο στο ίδιο ξωκλήσι. Επειδή όμως είναι ιδιαίτερος ο ρόλος και η σημασία του στη ζωή μου , θα κάνω και φέτος λόγο για την Παναγιά στα Κουτρούλια. 
Πέρα από την επίσημη γιορτή των Εισοδίων, στα Κουτρούλια γιορτάζουμε με μεγάλη συμμετοχή πιστών στις 15 Αυγούστου την Κοίμηση της Θεοτόκου. Εκεί μαζευόμαστε κείνη τη μέρα Πλωμαρίτες, φίλοι και συγγενείς που τον υπόλοιπο χρόνο είμαστε σκορπισμένοι από τόπο σε τόπο εντός και εκτός Ελλάδος. Μεγάλο πανηγύρι με γλυκιά απαντοχή, σημείο αναφοράς του καλοκαιριού.


Στο τέμπλο το εικόνισμα με τη γλυκιά μορφή της Παναγίας για το οποίο υπάρχουν μαρτυρίες της θαυματουργικής του χάρης.


 Γενική άποψη του εσωτερικού του ναού. 


Αγναντεύοντας το Πλωμάρι από τα Κουτρούλια.
Ανάμεσα στο μπλε της θάλασσας και το πράσινο της ελιάς.


Πολλών η φυσική παρουσία στη γιορτή των Εισοδίων στα Κουτρούλια δε θα παρίσταται.
Το φτερούγισμα όμως του νου και της ψυχής για κει θα ταξιδέψει...
Όλες τις παραπάνω εικόνες κράτησα στην αποχαιρετιστήρια επίσκεψη που κάναμε με το Νίκο και τα παιδιά μας το προηγούμενο δειλινό της ημέρας που θα αναχωρούσαμε πλέον από το Πλωμάρι για Θεσσαλονίκη με το πέρας των καλοκαιρινών μας διακοπών τον Αύγουστο που μας πέρασε.


Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Ακούω φωνές, πολλές φωνές
να βγαίνουν μ' ένα στόμα
δε στέκει ελεύθερη ψυχή
σε σκλαβωμένου σώμα
.


Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
  φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί...



Στους δυνατούς ενάντια, στους σκληρόκαρδους,
και στους δειλούς, στους χωματένιους.
Ενάντια και του αφέντη του ανελεύτερου
και του τρεμόκαρδου του δούλου ενάντια.
Και να πονάς, και να γελάς, και να ονειρεύεσαι,
  πάντα για το αγαθό και το καλό του Ανθρώπου.




Πάντα να πολεμάς και ν' αντιστέκεσαι,
κι ας μένεις μόνος.
Μονάχος έρημος γαλήνιος,
να πολεμάς για το καλό του Ανθρώπου.


Ημέρες μνήμης της εξέγερσης του ελληνικού λαού ενάντια στη χούντα. Λίγο πολύ γνωστά τα γεγονότα της μεγάλης ανατροπής του δικτατορικού καθεστώτος ,της χούντας των συνταγματαρχών , των εγκάθετων δικτατόρων της επταετίας.
Ο ελληνικός λαός περνά και σήμερα, τώρα, 38 χρόνια μετά, το μεγαλύτερο δράμα της μεταπολίτευσης, βιώνει σύγχρονες μορφές βίας όπως αυτή της ψυχολογικής μπορώ να πω, αφανίζεται, βλέπει να έχει χάσει την ηρεμία της η καθημερινότητά του, βλέπει πως δεν μπορεί να χαρεί και να απολαύσει τη ζωή του , βλέπει πως ο αγώνας  για ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ  δεν βρήκε δικαίωση αλλά πως του παίρνουν και τη μπουκιά ψωμιού από το στόμα, πάνε να του στερήσουν την ανάσα του.  
Για όλα τα παραπάνω δε θα προχωρήσω τη σκέψη μου και δε θα κάνω άλλες αναφορές. 

Επιλέγω εικόνες μνήμης και κάποιους στίχους που ενέπνευσαν κείνες οι μέρες της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου , έντονα προβληματισμένη για το αν αποδώσαμε ποτέ τιμή σε αυτούς τους ήρωες, τα νιάτα που θυσιάστηκαν...



Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

Πέμπτη 10 Νοεμβρίου 2011

"Ελύτης 100 χρόνια από τη γέννησή του."



Με την ευκαιρία του εορτασμού των Ελευθέριων της Νήσου Λέσβου από τον τουρκικό ζυγό στις 8 Νοεμβρίου του 1912, η  Παλλεσβιακή  Ένωση  Θεσσαλονίκης διοργανώνει εκδήλωση τιμής και μνήμης προς το νομπελίστα ποιητή του Αιγαίου Οδυσσέα Ελύτη.   
Η εκδήλωση  τελεί υπό την αιγίδα της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού Θεσσαλονίκης και θα γίνει την Κυριακή 13 Νοεμβρίου στο κτίριο της Κεντρικής Βιβλιοθήκης του Δήμου Θεσσαλονίκης , Εθνικής Αμύνης 27, στις 11.30 το πρωί.
Την έναρξη της εκδήλωσης θα κάνει ο Πρόεδρος της Παλλεσβιακής Ένωσης Παναγιώτης Κουτλής ο οποίος και θα μεταφέρει την πανηγυρική ατμόσφαιρα  της Απελευθέρωσης της Λέσβου του 1912 .
Κύριος ομιλητής είναι ο ποιητής, δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας Δημήτρης Νικορέτζος.
Απαγγελίες ποιημάτων από το έργο του Ελύτη θα αποδώσουν ,η Αναστασία Χατζή (λογοτέχνης) και η Δέσποινα Καμπουροπούλου ( ηθοποιός) .
Η εκδήλωση θα επενδυθεί μουσικά από τη Χορωδία : « Νίκος Αστρινίδης» με μαέστρο τη Βασιλική Κατσούκα .
Η εκδήλωση θα περιλαμβάνει ακόμη, προβολή διαφανειών από τις σημαντικότερες στιγμές και πτυχές της ζωής και του έργου του Οδυσσέα Ελύτη τις οποίες επιμελήθηκα προσωπικά σε συνεργασία με το δραστήριο μέλος της Παλλεσβιακής Ένωσης Ιωάννα Δήμτσου.
Το συντονισμό θα έχει η Ελένη Τζιούτζια.
Της  εκδήλωσης θα προηγηθεί όπως κάθε χρόνο εκκλησιασμός των μελών και φίλων της Παλλεσβιακής  Ένωσης  στο ναό της του Θεού Σοφίας  χοροστατούντος του Μητροπολίτη Ιερισσού Αγίου Όρους και Αρδαμερίου κ. Νικοδήμου καθώς και του Πρωτοσύγγελου π. Χρυσοστόμου  Μαϊδώνη στη Θεία Λειτουργία και τη Δοξολογία οι οποίοι έλκουν την καταγωγή από τη Λέσβο, καθώς και κατάθεση στεφάνου στο Γ’ Σώμα Στρατού.



Λίγα λόγια για την Παλλεσβιακή Ένωση Θεσσαλονίκης.

Η ΠΕΘ ιδρύθηκε το 1925 όπου και σχηματίστηκε το πρώτο διοικητικό συμβούλιό της . Παρέμεινε αδρανής για πολλά χρόνια ενώ το 1962 ιδρύεται ο Σύλλογος Φοιτητών –Σπουδαστών Νομού Λέσβου « Ο Πιττακός» ο οποίος και αντικατέστησε κατά ένα τρόπο την Ένωση. Από τα σπλάχνα του Συλλόγου επανιδρύεται το 1983 η Ένωση και ορίζεται ο μέχρι τώρα Πρόεδρος αυτής , ο Παναγιώτης Κουτλής.
Η Ένωση όλα αυτά τα χρόνια συνεχίζει να αναπτύσσει έντονη πολιτιστική και πνευματική δραστηριότητα και να προάγει την παράδοση, τις αξίες και τα ήθη της Λέσβου.
Στον ιδιόκτητο πλέον χώρο , μπορεί και συγκεντρώνει τα μέλη της σε διάφορες εκδηλώσεις, διατηρεί βιβλιοθήκη με λεσβιακή εργογραφία και αρχείο λεσβιακού τύπου (εφημερίδες-περιοδικά) προς χρήση και ενημέρωση των μελών της.
Ακόμη διαθέτει μουσικό και χορευτικό συγκρότημα που συμμετέχει σε παρελάσεις και διάφορες εκδηλώσεις.
Διαδικτυακά διατηρεί  σελίδα κοινωνικής δικτύωσης του facebook .


Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου





Δευτέρα 7 Νοεμβρίου 2011

ΣΥΝΑΞΙΣ ΤΩΝ ΑΡΧΑΓΓΕΛΩΝ






Των ουρανίων στρατιών Αρχιστράτηγοι, δυσωπούμεν υμάς ημείς οι ανάξιοι, ίνα ταις ημών δεήσεσι τειχίσητε ημάς, σκέπη των πτερύγων, της αϋλου υμών δόξης, φρουρούντες ημάς προσπίπτοντας, εκτενώς και βοώντας, εκ των κινδύνων λυτρώσασθε ημάς, ως Ταξιάρχαι των άνω Δυνάμεων.


ΜΑΡΙΑΝΘΗ

Πέμπτη 27 Οκτωβρίου 2011

28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 1940!!


Στις 28 του Οκτώβρη το 1940 η Ελλάδα βροντοφώναξε το ηρωικό ""ΟΧΙ" !!
Γιαυτό το "ΟΧΙ" ως λαός δε θα πάψουμε να είμαστε περήφανοι!!!
Το βροντοφωνάζουμε και τώρα ως απλοί Έλληνες πολίτες πατριώτες.



Ο λαός εμπνέεται από την ηγεσία του το 1940  και μπαίνει στην πρώτη γραμμή του Αγώνα. Ακροτηριάζεται , βάφει κόκκινο το άσπρο του χιονιού με το αίμα του, πεινά, μα δίνει αποστομωτική απάντηση στα μεγαλεπίβουλα σχέδια του εχθρού. Κλείνει την πόρτα στο φασισμό των ισχυρών κάμπτει και αφανίζει την αλλαζονεία τους. Αντιδρά και πολεμά γενναία για μια λεύτερη πατρίδα. Για μια Ελλάδα περήφανη. Λαβωμένη μεν  από του πολέμου την κατάρα αλλά ορθή και λαμπρή στην ιστορία της.
Κάνει τον Αγώνα του φωτεινό παράδειγμα και αναγνωρίσιμο από εχθρούς και φίλους λαούς.


Έχει πέσει πολύ μελάνι για το Ηρωικό Έπος του Σαράντα  και το ανάστημα των Ελλήνων συνολικά κείνων των χρόνων. Εβδομήντα χρόνια τώρα η Ελλάδα καμαρώνει τον ηρωισμό της ενάντια στο φασισμό του Ιταλογερμανικού άξονα. Είναι περήφανη που άλλαξε την παγκόσμια ιστορία. Αυτός ο λαός της Ελλάδας , ο Έλληνας πολίτης τούτης της χώρας θα συνεχίσει να είναι περήφανος για το «ΟΧΙ» του Σαράντα. Έστω κι αν η σημερινή του ηγεσία δεν τον εμπνέει και τον έχει κάνει περίγελο παγκόσμιο -δε θα ήταν υπερβολή- να πω. Εμείς ως Έλληνες πολίτες, ως ελληνικός λαός συνεχίζουμε να είμαστε περήφανοι για τους Αγώνες τους ηρωικούς των προγόνων μας, των πατέρων και παππούδων μας που έδωσαν τη ζωή τους, την ανάσα της ψυχής τους για μια Ελλάδα γεμάτη αξιοπρέπεια , για μια Ελλάδα λεύτερη, που δεν έσκυψε το κεφάλι σε φασιστικά σχέδια μεγάλων δυνάμεων. Τουλάχιστον με λυπεί που ως λαός σήμερα, τούτες τις μέρες, βρισκόμαστε στη δίνη του  ευρωπαϊκού τουλάχιστον χλευασμού από τους χειρισμούς των ηγετών μας. Εμείς που ως λαός από τα αρχαία χρόνια δίναμε μάχες και αποτελούσαμε φωτεινά παραδείγματα ηρωισμού και πατριωτισμού. Έστω κι αν παρά τη θέλησή μας ως ελληνικού λαού βρισκόμαστε εκτεθειμένοι και ανίσχυροι μπροστά στα «μεγάλα εχθρικά στόματα» θα βροντοφωνάξουμε με περηφάνια:

«ΖΗΤΩ ΤΟ ΟΧΙ ΤΟΥ ΣΑΡΑΝΤΑ!!»

«ΤΙΜΗ ΣΤΟΥΣ ΗΡΩΕΣ ΠΟΥ ΕΔΩΣΑΝ ΤΗ ΖΩΗ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΛΕΥΤΕΡΗ ΧΩΡΑ ΚΑΙ ΑΞΙΟΠΡΕΠΗ»  

«ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΘΝΟΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ». 


Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου



Κυριακή 23 Οκτωβρίου 2011

Άγιος Δημήτριος ο Μυροβλήτης.

Άγιος Δημήτριος. Πολιούχος Θεσσαλονίκης.

Απόβραδο Κυριακής και ο δρόμος με έβγαλε για ένα κερί στον Άγιο Δημήτριο καθότι πλησιάζει και η εορτή. Κατά την είσοδό μου αντίκρισα το ναό κατάμεστο από πλήθος πιστών όλων των ηλικιών προκειμένου να συμμετέχουν στην Ακολουθία του Επιταφίου για τον Άγιο και τη λαμπρή γιορτή του.


Μετά την ψαλμωδία των Εγκωμίων ακολούθησε η περιφορά του Ιερού Λειψάνου του Αγίου εντός του ναού.

Παναγία η Τριχερούσα. 

Άγιος Δημήτριος
Οι παραπάνω εικόνες δεσπόζουν μπροστά στην Ωραία Πύλη στα πλαίσια του εορτασμού. Στα αριστερά αντίγραφο της Παναγίας Τριχερούσης που τον υπόλοιπο χρόνο φυλάσσεται στο Επισκοπείο της Ιεράς Μητρόπολης. Από τα δεξιά ο Άγιος Δημήτριος.


Κατά την έξοδό μου από το ναό στάθηκα σε ένα εικονοστάσι του Αγίου -τοποθετήθηκε πριν τρία, τέσσερα χρόνια περίπου- στο οποίο κατευθύνομαι ανελειπώς σε κάθε επίσκεψη. Ο λόγος που με καθηλώνει είναι η αφιέρωση του δωρητή κάτω αριστερά της εικόνας : 
" Υπερ ευχής, ου οιδεν ο Θεός το όνομα" 
Βρίσκεται στα δεξιά της κεντρικής εισόδου

" Υπερ ευχής, ου οιδεν ο Θεός το όνομα" 
Αυτή η σημείωση με νουθετεί και νομίζω πως όποιο επιπλέον σχόλιο θα ήταν περιττό να κάνω.


Ο Άγιος Δημήτριος γιορτάζει, η Θεσσαλονίκη ως πολιούχο και προστάτη της τον τιμά ιδιατέρως γιαυτό και τούτη η ανάρτηση.
Την οποία θα ολοκληρώσω με μια εικόνα σπάνια του Αγίου που κράτησα φέτος το καλοκαίρι από την επίσκεψή μας στο χωριό Βούρκος (Σταυρός), το οποίο παλαιότερα ανήκε στην Επαρχία Πλωμαρίου και μεταγενέστερα στον πρώην Δήμο Πολιχνίτου.

Με δυσκολία διακρίνονται τα γράμματα λόγω παλαιότητας. Η εικόνα βρίσκεται στο ναό του Αγίου Βαρθολομαίου στον τοίχο του αριστερού κλίτους στο Σταυρό. Την κράτησα γιατί μου έκανε εντύπωση έτσι όπως παριστάνεται ο Άγιος.

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου





Πέμπτη 13 Οκτωβρίου 2011

Νοτισμένη νύχτα

Περπάτησε η νύχτα νοτισμένη απ΄τις ανάσες του φθινοπώρου
χαμένη στης σκοτεινιάς των αισθημάτων του ουρανού
αφού απαξιώνουν οι λάμψεις της σελήνης να φωτίσουν

Ανακάλεσε η νύχτα το ρομαντισμό της κατακεραυνομένη
σε μια εκ βαθέων ανατροπή του προσδοκούμενου
απ΄τις ξέπνοες λάμψεις των αστεριών


Εξαργύρωσε η νύχτα τα χρέη του καιρού  αναπαμένη
που βρήκε η καρδιά μιας αγκαλιάς τη θαλπωρή να ξαποστάσει 
που βρήκε ο νους απαντοχή σε λόγια της συμπόνιας ψιθυρισμένα 
σαν καταγής πεσμένα φθινοπώρου φύλλα βρεγμένα από δακρύων στάλες 

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου 




Τρίτη 4 Οκτωβρίου 2011

Δυο ζωγραφιές και μια φωτογραφία!!

Δυο ζωγραφιές και μια φωτογραφία με θέμα ίδιο: " Το μαγαζί " .
Το μαγαζί μας δηλαδή, έτσι όπως λέγαμε την επιχείρηση , τη δουλειά του πατέρα μου χάριν συντομίας και για να καταλαβαινόμαστε.

" Πρακτορείον Εφημερίδων - Πρακτορείον Ολυμπιακής Αεροπορίας Γενικών Πωλήσεων Βάμβουρας - Θεοδωρίδης Ο.Ε"

 και ακολουθούσαν : Βιβλιοχαρτοπωλείον, Πρακτορείο ΟΠΑΠ, Καπνοπωλείον

Ίσως ακούγεται λίγο παράξενο το  καπνοπωλείον μα πρέπει να πω πως διαθέταμε μία από τις πρώτες άδειες πώλησης καπνού προπολεμικά μάλιστα αφού το κατάστημα  πριν το διαδεχτεί ο πατέρας μου από τον παππού μου Δημήτρη, ήταν εμπορικό και πουλούσε μεταξύ άλλων καπνά και τσιγάρα σε μεγάλες κασετίνες. (Παπαστράτος, Ματσάγγου κ. τ.λ)
Στη δεύτερη γενειά λοιπόν έγινε Πρακτορείο Εφημερίδων Αθηναϊκού και Διεθνή Τύπου, Κεντρικό , Κέντρο Τύπου θα λέγαμε σήμερα. 
Και βέβαια το πρώτο πρακτορείο της Ολυμπιακής Αεροπορίας του Ωνάση.
Όλα αυτά στο Πλωμάρι.
Και όλα αυτά , ως μια σύντομη αναφορά προκειμένου να σας κατατοπίσω για να μπω στο θέμα της ανάρτησης που είναι δυο ζωγραφιές και μια φωτογραφία που μπλέχτηκαν στον κόσμο των ενδιαφερόντων μου μαζί φέτος το καλοκαίρι.


 ΠΛΩΜΑΡΙ 25/5/1984   MOGENS STARK  

Το μαγαζί λοιπόν, τράβηξε το ενδιαφέρον δύο ζωγράφων. Ο ένας εξ αυτών ο Λέκτορας του Πανεπιστημίου Αρχιτεκτονικής Σχολής Αarchus της Δανίας Mogens Stærk που για χρόνια πολλά και κατ΄επανάληψη φέρνει ομάδα φοιτητών του και ζωγραφίζουν γωνιές του Πλωμαρίου με την ιδιαίτερη τεχνική της υδατογραφίας. Στη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που ήταν και η πρώτη του επίσκεψη για το λόγο αυτό, επέλεξε ο ίδιος να αποδώσει το έργο και να μας το χαρίσει ευγενώς.


Στη δεύτερη περίπτωση είναι το ίδιο θέμα από τη ματιά και το χέρι του πολιτικού μηχανικού και επίλεκτου μέλους της λεσβιακής κοινωνίας Γιώργου Σιταρά.Όταν βρέθηκα μπροστά σε αυτόν τον πίνακα για πρώτη φορά φέτος το καλοκαίρι, ένιωσα εντονότατη τη συγκίνηση. Είπα μέσα μου: " Ο Γιώργος το ζωντάνεψε, έδωσε πνοή, παλμό της αγοράς".Είδα πολύ ζωντανή την όλη εικόνα, το μαγαζί και τον περιβάλλοντα χώρο. Θεωρώ εξαιρετική την απόδοση.
 

Από το 1985 και η φωτογραφία. Αυτή ως δείγμα εικόνας για να δείτε την πιστότητα της ζωγραφικής απόδοσης και να βγάλετε τα συμπεράσματά σας . Βέβαια αυτή η φωτογραφία είναι και λιγάκι οικογενειακή αφού ποζάρουν στην είσοδο συγγενείς μας από το San Antonio οι οποίοι είχαν έρθει τότε στην Ελλάδα για να μας συναντήσουν. Είναι ο σημερινός Μητροπολίτης Αργεντινής κ. Ταράσιος με τους γονείς του και ...το κοριτσάκι η αδερφή μου Δέσποινα.
Θέλησα λοιπόν να τα συγκεντρώσω και να σας τα παρουσιάσω ως τριλογία του ιδίου θέματος.

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

Κυριακή 2 Οκτωβρίου 2011

Έτσι όπως φεύγει η παλιά φρουρά...


Θλίβομαι κάθε που φεύγει από τούτο τον κόσμο ένας άνθρωπος.
Θλίβομαι δε και μελαγχολώ όταν έχω ανταλλάξει αμέτρητες καλημέρες, όταν τον αντίκριζα από τα παιδικά μου χρόνια στα πρώτα δέκα βήματα βγαίνοντας από την πόρτα του σπιτιού μου, όταν, όταν, αμέτρητα όταν...όπως και τώρα που η γειτόνισσα Πόπη, το Ποπάκι όπως την έλεγα από το σκέρτσο της και μόνο, πάει έφυγε πέταξε στον ουρανό και " κρύωσε " η γειτονιά μας στο Πλωμάρι.
Αρχόντισα κυρά η Πόπη ταξίδεψε χτες στην αιωνιότητα πλήρης ημερών.
Κόρη αρχοντικής γενιάς μεγάλωσε με όλα όσα πρόσταζε το "καθώς πρέπει" της εποχής εκείνης. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, οικογένεια δική της δεν έκανε -όχι πως δεν ήθελε όπως μου΄χε πει- μα για όλους νοιαζόταν. Μορφώθηκε στις καλόγριες στη Σύρο, εκτιμούσε την τέχνη, αγαπούσε πολύ το θέατρο , σπούδασε καλά τα γαλλικά της τόσο που ήταν η πρώτη δασκάλα κείνα τα χρόνια διδάσκοντας στο σπίτι της. Από κείνη πήρα και γω τα πρώτα μου μαθήματα στα δώδεκά μου χρόνια και λάτρεψα τη γαλλική γλώσσα.
Της γειτονιάς λοιπόν η Πόπη, φύλακας άγγελος του αρχοντικού τους μαζί με την αδερφή της Χριστίνα που πρώτη άφησε τα εγκώσμια πριν λίγους μήνες.
Εκεί...να βγαίνει στο μπαλκόνι για να φωνάξει το πρώτο καλωσόρισες κάθε καλοκαίρι σαν μάθαινε πως πήγαμε.
Να φέρει τις πιατέλες από γλυκά φτιαγμένα με περίσσια τέχνη για να μας υποδεχτεί στις διακοπές μας πολλές φορές όταν επιστρέφαμε από τις σπουδές μας με την αδερφή μου Δέσποινα. Που χαιρόταν με τη χαρά μας και το έδειχνε...


 Η κύρια είσοδος του αρχοντικού


Στον πάνω όροφο το σαχνισίνι. Λεπτομέρειες από το αρχοντόσπιτο.

"Κυρία είσοδος αρχοντικού-μνημείου. Στέκει από επί τουρκοκρατίας σύμφωνα με τα λόγια της οικοδέσποινας κυράς που με παραπονο μιλά για την ασχετοσύνη που΄χαν τα μαστόρια και χρωμάτισαν το πέταλο της τύχης στα πάνω αριστερά της πόρτας. Ευτυχώς γλίτωσαν το ρόπτρο και το υποστηρικτικό χερούλι. Ρόπτρο , χέρι με δακτυλίδι." 



Τα παραπάνω έγραφα πέρυσι παρουσιάζοντας την είσοδο του σπιτιού στην ανάρτηση " Από ξύλο και μέταλλο" 


           Δεν της έκανα τη χάρη να υπακούσω στην άρνησή της να τη φωτογραφίσω.

Η Πόπη που αν και γερόντισσα πια στα χρόνια είχε ψυχή κοριτσιού, αεράτη, αεικίνητη, που καμάρωνε για τα έργα τέχνης που είχε στο σπίτι της όταν μου τα έδειχνε και εξηγούσε τα θέματα.
Φέτος το καλοκαίρι δεν την είδα, δεν την αντάμωσα. όταν ρώτησα για κείνη και εξέφρασα το ενδιαφέρον να τη δω πήρα την απάντηση πως είναι άρρωστη στο γηροκομείο τη φροντίζουν και δε δέχεται επισκέψεις. Δεν επέμεινα ίσως γιατί δεν ήθελα να χαλάσω την εικόνα, ίσως γιατί ήθελα να θυμάμαι όλα τα προηγούμενα καθώς και το πιο αστείο περιστατικό από το περυσινό καλοκαίρι  όταν βγήκα ένα απόγευμα να φωτογραφίσω παλιές πόρτες του Πλωμαρίου και έκανα τον πρώτο σταθμό στη δική τους. Σε λίγη ώρα βλέπω την Πόπη να βγαίνει από το σπίτι της και να με πλησιάζει με απορία. Σαν ήρθε δίπλα μου αναφώνησε γελώντας: " Μαριανθούλα!!Εσύ είσαι!!!, Με έστειλε η Χριστίνα να δω ποιος είναι, είπε πως είδε έναν άνθρωπο με τα άσπρα να έρχεται σπίτι μας και τι να θέλει.." (Ο άνθρωπος με τα άσπρα ήμουν εγώ). Και αμέσως τρεχάτη και φωναχτά έσπευσε να καθησυχάσει την αδερφή της. " Χριστίνα!!Δικός μας είναι ο άνθρωπος με τα άσπρα, η Μαριάνθη είναι!!" Γελάσαμε μαζί, έκατσε , της εξήγησα τι ήθελα,μου είπε το ιστορικό της πόρτας μα αντέδρασε σαν πήγα να τη φωτογραφίσω και κείνη.
" Άσε με, άσε με μένα θα ασχημεύσει η φωτογραφία"  έλεγε!!
Δεν της έκανα τη χάρη, την άφησα να νομίζει πως δεν τη φωτογράφισα αλλά την κράτησα στο φακό.

Σήμερα Κυριακή λίγο πριν το μεσημέρι η κοινωνία του Πλωμαριού την αποχαιρέτησε.
Εγώ δεν μπόρεσα να είμαι. Εκπροσωπήθηκα όμως επαξίως.
Βασανίστηκα στη σκέψη για το αν θα έπρεπε να κάνω λόγο όλα όσα φυλάγω μέσα μου από την καλή αυτή γειτονία με την Πόπη.
Κέρδισε η σκέψη να τα γράψω σαν ένα κατευόδιο αφού δεν μπόρεσα να είμαι στην εξόδιο ακολουθία, στο τελευταίο αντίο.   
Μαζί  και το Μινόρε που της άρεσε να το τραγουδά μα και να το ακούει. Και της το είχαν πολλές φορές τραγουδήσει στα νιάτα της κείνα τα χρόνια όπως κάποια στιγμή μου είχε πει.

Μαριάνθη