Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Περπάτησε ο χρόνος...




Περπάτησε ο χρόνος στις αυλακές που ο ίδιος χάραξε
Πορεία ζωής νεφελωμένη απ΄της ανέχειας τη στέρηση
Μα απ΄της υπομονής και στωικότητας το αγαθό στεφανωμένη.

Ήρεμη ματιά που φανερώνει της ψυχής το πρόσωπο
Σκορπά τη γλύκα του φωτός γαληνεμένων σκέψεων
Συνειδητά περιφρονώντας την οργή.

Περπάτησε ο χρόνος στις αυλακές που ο ίδιος χάραξε
Ανελέητα παραμερίζοντας τη δύναμη της νιότης
Που ανήμπορη δραπέτευσε απ΄του κορμιού την κάθε αίσθηση

Καθώς η νιότη υποχώρησε στου γήρατος τα πάθη
Του νικητή την έπαρση βγήκε να καμαρώσει ο χρόνος
Δίχως τα κέρδη της αρετής και ωριμότητας να λογαριάσει


Με το νου στην καθιέρωση και τον εορτασμό της πρώτης του Οκτώβρη στην Τρίτη Ηλικία, στους ηλικιωμένους, στα γηρατειά , αφήνω τις παραπάνω σκέψεις μου ως ελάχιστη αναφορά. Μεγάλο το κεφάλαιο , που κρύβει βαθιά συναισθήματα μεγάλης συμπάθειας προς του ανθρώπου το γήρας. Το άλλοτε ευλογημένο και άλλοτε βασανισμένο. Το ιδιατέρως, ευαίσθητο, ευάλωτο και πολλές φορές  δικαίως ή αδίκως παραπονεμένο. 

 Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου 

Τετάρτη 21 Σεπτεμβρίου 2011

" Από τα Κόκκινα Φανάρια στο περιβόλι της Παναγίας "

" Πολυκύμαντο, πότε φουρτουνιασμένο, πότε γαληνεμένο και πότε εφιαλτικό το επί γης ταξίδι του Αλέκου Γαλανού. Τα γεγονότα, όλα αληθινά και τεκμηριωμένα, ανιστορούνται με θρησκευτική ευλάβεια. Απ' τη Μικρασιατική καταστροφή και το ριψοκίνδυνο άλμα του πατέρα του που έσωσε την Ασημίνα, τη σεβάστηκε και μετά την έκανε γυναίκα του, μέχρι την επεισοδιακή "προταφή" του εν ζωή, σε ένα υγρό υπόγειο. 
Ο θεατράνθρωπος αυτός που, δεκάχρονος είδε την αδερφούλα του να ξεψυχά και τα τραύματα τον συνοδέψανε ως το τέλος, σπούδασε γεωπονία κι όλες τις μορφές της έβδομης τέχνης κι εξορίστηκε στα σύνορα να εκπαιδεύσει αγρότες κι αγροτόπαιδα. Κατάφερε να διανθίσει το Υπουργείο Γεωργίας, με την αίγλη του, ανέβηκε όλα τα σκαλοπάτια, κι έφερε το θέατρο, ραδιόφωνο και κινηματογράφο στα καπνοχώραφα, στη στάνη, στα λιοχώραφα, μέχρι και στο σαλόνι το αριστοκρατικό. 


Ύμνησε τις πόρνες που πέφτουν θύματα σωματεμπόρων, και το κλασικό του έργο "Κόκκινα Φανάρια" συνεχίζει να παίζεται σε όλη την Ελλάδα κι εξωτερικό. Ως ταινία πήγε μέχρι το Όσκαρ και πήρε τη δεύτερη θέση μετά τον Φελίνι.
Η δοκιμασία ήλθε ξανά με τον διπλό θάνατο των γονιών του μέσα σε ένα μήνα, κι αργότερα του Γέροντα Παΐσιου. "Τι μου απομένει τώρα-, η σειρά μου" είχε πει στο συγγραφέα. 
Ήρθε κι ο τελευταίος εφιάλτης, με απανωτά χτυπήματα του καρκίνου. Στα πρόθυρα της κατάρρευσης έγινε η απρόσμενη ανατροπή κι ο σχεδόν άθεος θεατράνθρωπός μας που μεγάλωσε στην Τρούμπα, βρέθηκε στο Άγιο 'Ορος. Κι αντί δύο μήνες, έζησε 22 χρόνια. Τα πιο πολλά ως δόκιμος μοναχός. 


Όλα τούτα, με πολλές εκπλήξεις κι εικόνες ζωντανές, τα βιώνει ο αναγνώστης του βιβλίου που κρατάτε. Πότε χαμογελάει, πότε βουρκώνει και πάντα αγωνιά για την ύστατη προσπάθεια του Αλέκου να λυτρωθεί, να σώσει την ψυχή του." 

Όλα τα παραπάνω διαβάζουμε στο οπισθόφυλλο του βιβλίου  " Από τα Κόκκινα Φανάρια στο περιβόλι της Παναγίας " . Μια γραπτή μαρτυρία ζωής που κραυγάζει την αρετή της φιλίας, της αφοσίωσης στο φίλο, από το συγγραφέα Γιώργο Καμβυσέλλη για τον μεγάλο θεατράνθρωπο Αλέκο Γαλανό.


 Ένα βιβλίο που μόνο και να το φυλλομετρήσει κανείς καταλαβαίνει πως μπροστά του ζωντανεύει μεγάλο κομμάτι της ιστορίας του ελληνικού θεάτρου μέσα από τα κείμενα τις εικόνες. 
Προσωπικά έγγραφα του Αλέκου Γαλανού, αποκόμματα από δημοσιεύματα του τύπου της εποχής που αφορούσαν στην επιτυχία της ταινίας " Κόκκινα Φανάρια ", μα και μία αναλυτική παρουσίαση της ζωής του με αναδρομή στα παιδικά του χρόνια, τη δράση και το έργο του ως γεωπόνου-διευθυντή του Υπουργείου Γεωργίας, τα χνάρια του στα Δίκαια του Έβρου, δίνουν ένα αποτέλεσμα μεστό και φανερώνουν το πάθος του συγγραφέα να αναδείξει και να αφήσει γραπτή μαρτυρία για τη ζωή  και το έργο του συναδέλφου στο Υπουργείο Γεωργίας  και αδερφικού του φίλου.  



Στην ταινία «Κόκκινα Φανάρια», με σκηνοθεσία του Βασίλη Γεωργιάδη, που έγραψε τη δική της ιστορία στον ελληνικό κινηματογράφο συμμετείχαν οι ηθοποιοί: Τζένη Καρέζη, Κατερίνα Χέλμη, Γιώργος Φούντας, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Δέσπω Διαμαντίδου, Μάνος Κατράκης, Φαίδων Γεωργίτσης κ.ά. Τη μουσική έγραψε ο Σταύρος Ξαρχάκος. Το ομώνυμο τραγούδι σε στίχους του Αλέκου Γαλανού και μουσική Ξαρχάκου ερμήνευσε η μεγάλη λαϊκή τραγουδίστρια Πόλυ Πάνου, ενώ άλλα τραγούδια του με μουσική Γιάννη Σπανού απέδωσε η Δήμητρα Γαλάνη κ. ά.



Το βιβλίο παρουσιάζεται στο αθηναϊκό κοινό τη Δευτέρα, 3 Οκτωβρίου 2011, στις 6 και 30 το απόγευμα στον κινηματογράφο «ΚΑΛΥΨΩ» (επί της οδού Γρηγόρη Λαμπράκη και Καλυψούς) του Δήμου Καλλιθέας.

Διοργανώνει το περιοδικό «ΒΟΡΕΑΣ»

  Κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ιεράς Μονής Κουτλουμουσίου - Άγιον Όρος.    

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου 






Δευτέρα 12 Σεπτεμβρίου 2011

Του Σταυρού και στην Αγιάσο

Ο βυζαντινός σταυρός ευλογίας, τον οποίο κατά την παράδοση έφερε μαζί του από τα Ιεροσόλυμα ο ιερομόναχος Αγάθων κειμήλιο της Παναγίας Αγιάσου.


Ημέρες της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού με κυρίαρχη την 14η Σεπτεμβρίου. Σταθμός εορτολογικός στο ημερολόγιο της Εκκλησίας μα και στη λαογραφία. " Του Σταυρού σταύρωνε και δένε " έλεγαν οι ναυτικοί.
Σύμβολο νίκης, δόξας και καύχημα των Ορθόδοξων Χριστιανών ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου.
Για μένα η ημέρα αυτή έχει σημείο αναφοράς. Είναι συνδεδεμένη με την Αγιάσο. Αυτόν τον ευλογημένο τόπο της Λέσβου που τον περπατάς κι ανασαίνεις στον αέρα του, της γης όλα τα βότανα. Που γεύεσαι τους καρπούς των δέντρων του και αναπαύεσαι στη δροσιά του καταπράσινου τοπίου.
" Του Σταυρού στην Αγιάσο" λοιπόν , όπως και σε παρελθούσα ανάρτηση είχα αναφερθεί.
Τέτοιες μέρες ο νους μου αστραπιαία και αδιαπραγμάτευτα ταξιδεύει στην Αγιάσο με εισιτήριο βιώματα και θύμησες των παιδικών μου χρόνων.
 Στην Παναγία της Αγιάσου το πανελλήνιο προσκύνημα με τη μεγάλη χάρη όπου και τέτοιες μέρες συγκεντρώνει πλήθος πιστών από όλο το νησί.

Όπως εξωτερικά αντικρίζουμε το ναό της Παναγίας Αγιάσου. 

 Με αφορμή την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού θα κάνω μια μικρή, παραμικρή αναφορά στο ναό της Παναγίας Αγιάσου που βρίσκεται  στην ίδια θέση και είναι το τρίτο κατά σειρά κτίσμα από το 1170 όπου μπήκε ο θεμέλιος λίθος του πρώτου ναού στο σημείο όπου ήταν ο τάφος του μοναχού Αγάθων.
 Εκεί πάνω στο μνημείο του, είχαν γράψει:
"Τύμβος μοναχο- πρεσβυτέρου Αγάθωνος Έφεσίου, κομιστού της αγίας εικόνος". 
Ο σημερινός ναός χτίστηκε το 1815 .
Αντίγραφο επικαλυμμένο με φύλλο χρυσού της θαυματουργής εικόνας.
 Γιορτάζει κατά την Κοίμηση της Θεοτόκου και έτσι τις μέρες του Δεκαπενταύγουστου το χωριό ζει στιγμές  θρησκευτικής κατάνυξης μα και πανηγυριού μεγάλου με έντονο χρώμα παράδοσης.
Οι επισκέψεις μας στην Αγιάσο κάθε καλοκαίρι είναι δεδομένες και δεν περιορίζονται σε μία.  
Επιδιώκουμε να ανηφορίζουμε προς το ναό σε ώρες εκτός προγράμματος ακολουθιών ώστε να αξιωθούμε της ηρεμίας του χώρου του ναού και να τον περιηγηθούμε σε κάθε γωνιά του.
Φέτος με μεγάλη χαρά είδαμε πως το έργο του " καθαρισμού" του ναού που από προηγούμενα χρόνια έχει ξεκινήσει, προχωρά και δίνει άριστα αποτελέσματα. Οι αγιογραφίες διώχνουν το μουτζούρωμα της πατίνας του χρόνου.  Το φως των χρωμάτων, οι τόνοι,  έτσι όπως από τις αρχές του 1900 αποδόθηκαν διατηρούνται και αναδεικνύουν το κάλλος του ναού. 
Σταθήκαμε ώρα πολλή κάτω από κάθε αγιογραφία. Προσπαθήσαμε να τη μελετήσουμε. 
Προσωπικά δυσκολεύτηκα στην επιλογή σαν πήγα να δεσμεύσω φωτογραφικά κάποιες από αυτές για να τις απολαμβάνω ολοχρονίς.
" Η ανάπαυσις μετά την δημιουργίαν" τιτλοφορείται. Δεν το΄χω ξανασυναντήσει. Χρονολογείται από το 1929 δαπάνη ομάδας ευσεβών των οποίων τα ονόματα αναγράφονται. Στο αριστερό κλίτος.
 " Ο Αρχάγελλος Μιχαήλ"έργον Πολυχρόνη 1930, από το δεξί κλίτος.

" Ο κατακλυσμός" των ίδιων χρόνων.
 Είναι ελάχιστο το δείγμα μα ικανό πιστεύω να σας υποψιάσει για την ομορφιά.
Και βέβαια τερματίζοντας την αναφορά δεν μπορώ παρά να βάλω και δύο εικόνες του φυσικού τοπίου. 
Είναι από αυτές που τραβώ καθώς ξεμακραίνω κάθε φορά από το χωριό και στρέφω το βλέμμα μου προς τα πίσω με μια υπόσχεση ανανέωσης της επίσκεψης την κάθε επόμενη φορά. Σας παραδίνω λοιπόν στο πράσινο.


 Τοπίο Αγιάσου Αυγουστιάτικο.

 
 Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου


Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011

ΟΙΝΟΦΟΡΟΣ ΜΕΓΑΛΟΧΩΡΙΟΥ

Το Οινοποιείο εξωτερικά. Πέτρα, γυαλί και ξύλο σμίγουν δημιουργικά...
  Σεπτέμβρης τρυγητής!! Μήνας μεθυστικός, του οίνου και του αμπελιού με το τρυγοκόφινο και το πατητήρι. Ανάλογα με την περιοχή ο τρύγος μπορεί να αρχίσει τον Αύγουστο ή και τον Οκτώβρη ακόμη, μα το μεγαλύτερο μερίδιο το΄χει τούτος ο μήνας.
Μια καλή ευκαιρία επομένως να κάνω λόγο για τον Οινοφόρο Μεγαλοχωρίου ένα στολίδι της Λέσβου ολάκερης. Μας δόθηκε η ευκαιρία να το πρωτοεπισκεφτούμε φέτος τον Αύγουστο χάρη στην παρουσίαση του βιβλίου " Σεργιάνι στη ζωή " που έγινε στους χώρους του.
Για το βιβλίο έχω κάνει στο παρελθόν ξεχωριστή ανάρτηση.

Εξωτερική όψη.
" Δάφνις και Χλόη "  σε βαθυκόκκινο και λευκό αλλά και " Μάκαρα" ερυθρό, είναι οι ετικέτες που δεσμεύουν τα αρώματα του λεσβιακού αμπελώνα και τον αναδεικνύουν αφού τα σταφύλια προέρχονται αποκλειστικά από τη γη του Μεγαλοχωρίου μα και της Ανεμότιας , της Ερεσού και της Καλλονής.

Από το εσωτερικό .
Οινοφόρος Μεγαλοχωρίου.

Χώροι προσεγμένοι, φιλόξενοι, επισκέψιμοι. 

Συλλογή από καράφες και αντικείμενα σχετικά με την οινοποσία.
Τα αρώματα του λεσβιακού αμπελώνα δεσμευμένα στις ετικέτες του " Δάφνις και Χλόη"  και"  Μάκαρα" σε μια πρώτη παρουσίαση.

Αριστουργηματικά διακοσμημένοι οι χώροι εμπνέουν τον κάθε επισκέπτη .



Το Οινοποιείο σε κάθε γωνιά του κάνει έντονο το μεράκι των δημιουργών του. Των καλών μας φίλων Κατερίνας και Παντελή Πατερέλλη που μπορούν δίκαια πια να καμαρώνουν για τη μεγάλη τους προσφορά στον τόπο. 


Είχαμε τη χαρά να απολαύσουμε μία λεπτομερή και με πολλή ευγένεια ξενάγηση από την  κυρία Σούλα Κουτούζη  

Οι εσωτερικοί χώροι με τα υπερσύγχρονα μηχανήματα οινοποίησης.
 Όπως αρχικά έγραψα τη χαρά της επίσκεψης στο θαυμάσιο αυτό  οινοποιείο που βρίσκεται στη θέση Ουτζα- Καρά Τεπέ στη Μυτιλήνη μας την έδωσε η εκδήλωση για το μυθιστόρημα του Κώστα Βελούτσου " Σεργιάνι στη ζωή" το οποίο και είχα την τιμή να παρουσιάσω μαζί με τους εκλεκτούς ομιλητές Διαμαντή Κανελλόπουλο (Διοικητή Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Βορείου Αιγαίου) Αφροδίτη Μακρή (φιλόλογο) και το συγγραφέα. Το συντονισμό είχε η συνεργάτιδα του Οινοποιείου κ. Σούλα Κουτούζη.
Στη δεξίωση που ακολούθησε μετά την παρουσίαση, όλοι οι παρευρισκόμενοι είχαμε την ευκαιρία να γευτούμε και να απολαύσουμε τα θεσπέσια κρασιά του Οινοφόρου.

Από την ομιλία μου στην παρουσίαση.
Η πρόσκληση.
  Το βράδυ κείνης της παρουσίασης υπήρξε ξεχωριστό για μένα και  γέμισε την ψυχή μου από τις ευτυχείς συναντήσεις που είχα με μαθητές μου από τα χρόνια της δουλειάς στη Μυτιλήνη. Φοιτητές πια σε καταξιωμένες σχολές , κοπελιές και παλικάρια. Ανταμωθήκαμε, αγκαλιαστήκαμε, χαρήκαμε.

Και η θέα καταπληκτική!!!
 
(Οι φωτογραφίες ανοίγουν)  

                                                 Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου       
                     



Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2011

Απολογισμός...

"Στου Καλοκαιριού το φευγιό κάνουν οι μέρες τον απολογισμό τους.
Αφήνουν τη  φύση να ησυχάζει τη νύχτα στου Θεού το νανούρισμα  παραδομένη ,δίχως πολλά να γυρεύει.

Ίχνη αμμουδερά αφήνουν να σβήσει η θάλασσα στο ξέσπασμα της ερημιάς της.

Λίγο πιο κει κρυμμένο καλά στα βότσαλα παιδιών το γέλιο αφήνουν μαζί  και μια υπόσχεση.

Φεγγίσματα των άστρων και χαμόγελα πλατιά του φεγγαριού κρυμμένα σε αγκαλιές ερωτικές συνάντησαν πολλά.
Από τα γεμάτα φεγγάρια του Ιουλίου. Νυχτερινό Πλωμάρι.
Μέθυσαν στου χορού τα ξελογιάσματα , στης γύρας τα καμώματα.
Βάφτηκαν με του καρπουζιού το χρώμα  κι ευώδιασαν στου βερίκοκου  το άρωμα.

Μελίρρυτοι καρποί !!

Στου αναπαμού τις ώρες κουβέντιασαν με την ψυχή τους ακριβοδίκαια.
 Στο χρώμα του ήλιου βαμμένες,  τώρα ανοίγουν δρόμο για δροσερά αεράκια ώρες του πρωινού.
Παραμερίζουν αγκαλιές που σέρνονται από τις χειροπέδες της μοναξιάς του φθινοπώρου.
Ζητούν τη γλύκα την αισθαντική στου ηλιοβασιλέματος τη μελαγχολία .
Το γαλήνεμα  του νου και της ψυχής ζητούν στις λίμνες των πρώτων δακρύων του ουρανού και ελπίζουν οι μέρες, ελπίζουν…"


Με αυτές τις σκέψεις που έγραψα λίγες μέρες αφότου επέστρεψα από το Πλωμάρι στη Θεσσαλονίκη και δημοσιεύτηκαν σήμερα πρώτη του μήνα στο Δημοκράτη, διαλέγω να σας ευχηθώ στο πρώτο αντάμωμα. Του Σεπτέμβρη το αντάμωμα, το φθινοπωρινό.
Πέρασε ο καιρός, είχαμε ευτυχείς ευτυχέστατες συναντήσεις και γνωριμίες , πολλά είδαμε, πολλά ζήσαμε και κάναμε στο νησί μας αλλά κι άλλα τόσα δεν καταφέραμε. Μένει ένας γλυκός πόνος γιαυτά και μια ελπίδα για του χρόνου.
Σας καλοσωρίζω λοιπόν με ένα πλατύ από καρδιάς χαμόγελο και έχουμε μπροστά μας καιρό για τις αποκαλύψεις. Θα μοιραστούμε πολλά.

Σταθερή αξία. Εικόνα που αντικρίζαμε καθημερινά από το σπίτι μας.


                                              Καλό μήνα και καλώς ανταμωθήκαμε!! 
                                                                                                  
 Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου