Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Τα τσερκένια...!!


«Είδες ποτέ σου πολιτεία να σηκώνεται ψηλά; Δεμένη από χιλιάδες σπάγγοι ν’ ανεβαίνει στα ουράνια; Ε, λοιπόν, ούτε είδες ούτε θα ματαδείς ένα τέτοιο θάμα. Αρχινούσανε την Καθαρή Δευτέρα -είτανε αντέτι- και συνέχεια την κάθε Κυριακή και σκόλη, ώσαμε των Βαγιών. Από του Χατζηφράγκου τ’ Αλάνι κι από το κάθε δώμα κι από τον κάθε ταρλά του κάθε μαχαλά της πολιτείας, αμολάρανε τσερκένια. Πήχτρα ο ουρανός. Τόσο, που δε βρίσκανε θέση τα πουλιά. […] Ολάκερη τη Μεγάλη Σαρακοστή, κάθε Κυριακή και σκόλη, η πολιτεία ταξίδευε στον ουρανό. Ανέβαινε στα ουράνια και τη βλόγαγε ο Θεός. Δε χώραγε το μυαλό σου πώς μπόραγε να μείνει κολλημένη χάμω στη γης, ύστερ’ από τόσο τράβηγμα στα ύψη. Και όπως κοιτάγαμε όλο ψηλά, τα μάτια μας γεμίζανε ουρανό, ανασαίναμε ουρανό, φαρδαίνανε τα στέρνα μας και κάναμε παρέα με αγγέλοι. Ίδια αγγέλοι κι αρχαγγέλοι κορονίζανε ψηλά. Θα που πεις, κι εδώ, την Καθαρή Δευτέρα, βγαίνουνε κάπου εδώ γύρω κι αμολάρουνε τσερκένια. Είδες όμως ποτέ σου τούτη την πολιτεία ν’ αρμενίζει στα ουράνια; Όχι. Εκεί, ούλα είταν λογαριασμένα με νου και γνώση, το κάθε σοκάκι δεμένο με τον ουρανό. Και χρειαζότανε μεγάλη μαστοριά και τέχνη για ν’ αμολάρεις το τσερκένι σου.».

*Τσερκένι: ο χαρταετός




Απόσπασμα από το έργο "Στου Χατζηφράγκου" του Κοσμά Πολίτη.
Το Κοσμάς Πολίτης είναι ψευδώνυμο του Πάρη Ταβελούδη με καταγωγή από πλευράς πατέρα , από την Πελόπη Λέσβου.  


Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

ΑΠΟΚΡΙΕΣ...


Στη φιλοσοφία της Αποκριάς είναι να διασκεδάσει ο λαός από τα χρόνια τα παλιά την ανέχειά του, τη φτώχεια του. 
Περισσότερο από ποτέ επίκαιρες και εναρμονισμένες με το κλίμα των ημερών, της σύγχρονης εποχής οι φετινές Απόκριες.
Μουτσούνες κυκλοφορούν μπόλικες από καιρό...
Μια καλή ευκαιρία λοιπόν να αποφορτιστούμε..
   
Καλές Απόκριες !!! 
Μαριάνθη

Κυριακή 5 Φεβρουαρίου 2012

ΟΜΙΧΛΗ!!



Κυριακή της ομίχλης η πρώτη αυτή του Φλεβάρη.
Η πόλη ξύπνησε παραδομένη στο ομιχλώδες τοπίο με μια διάθεση λες βαριά, ραθυμίας , για να καλύψει την ανία που από μέρες νιώθει...



Η Πλατεία Αριστοτέλους κοντά στο μεσημέρι...


" εμβλέψατε εις τα πετεινά του ουρανού ότι ου σπείρουσιν ουδέ θερίζουσιν ουδέ συνάγουσιν εις αποθήκας και ο πατήρ υμών ο ουράνιος τρέφει ..."

Τα πλάσματα του Κυρίου ... και η Θεία πρόνοια μέσω του τελειότερου δημιουργήματος, τον άνθρωπο.
Απλές σχέσεις αγάπης και φροντίδας...


Λεωφόρος Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Αν και μεσημέρι ...η ομίχλη επιμένει και δυσκολεύει την οδήγηση.
Το τοπίο φαντάζει παραμυθένιο. Από μόνο του μια διέξοδος, μια διαφυγή της ημέρας από την απατηλή λάμψη της ματαιοδοξίας...


Έχει περάσει πια το μεσημέρι, η ομίχλη επιμένει και γω δε χάνω ευκαιρία να την απολαύσω από το Επταπύργιο όπου ο ήλιος εκεί στα ψηλά πια φωτίζει σθεναρά αλλά στο βάθος η πόλη κρύβεται απ΄όλους κι από όλα...



Η Κυριακή της ομίχλης λοιπόν!!! 

Περπατήσαμε τυλιγμένοι στο πέπλο της, τη χορτάσαμε στην ανάσα μας, ξεκούρασε το βλέμα μας στην απλότητά της...
Όλη τη διάρκεια της ημέρας μονοπόλησε σα θεατρίνα την παράσταση που βγήκε από νωρίς στη σκηνή κι έμεινε για το παρατεταμένο χειροκρότημα!!



Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

Παρασκευή 3 Φεβρουαρίου 2012

ΤΟ ΚΑΡΤ-ΠΟΣΤΑΛ...


Δεν είναι πολλές οι μέρες που βρήκα να με περιμένει στην αλληλογραφία μου ένα καρτ-ποστάλ. 
 Ο αποστολέας το είχε ταχυδρομήσει από μια άλλη ήπειρο τις μέρες των γιορτών σαν επισκέφτηκε κείνο τον τόπο.  Ταξίδεψε χώρες και χωριά , πέρασε θάλασσες και βουνά μέχρι να φτάσει στον προορισμό του για να μας μεταφέρει ευχές, μια σκέψη, ένα χαιρετισμό...
Αυτό το καρτ-ποστάλ λοιπόν γίνεται η αφορμή να μοιραστώ μαζί σας  λίγες σκέψεις που κάνω χρόνο καιρό τώρα όταν λαμβάνω κάρτες σαν κι αυτή.
Κι αυτό συμβαίνει κυρίως μέρες γιορτών όπου συναθροίζονται " γραπτά φτερουγίσματα σκέψης" από διάφορα μέρη του κόσμου. Τη Ζάμπια, το Σικάγο, τη Νέα Υόρκη και βέβαια διάσπαρτους τόπους της χώρας μας. 
Συμβαίνει τούτα τα χρόνια , της ηλεκτρονικής επικοινωνίας, της ταχύτητας, του διαδικτύου , από ανθρώπους που καθημερινά χρησιμοποιούν την τεχνολογία και ασφαλώς θα μπορούσαν να στείλουν τις ευχές τους μέσω αυτής.
Κι όμως...
Διαλέγουν να στείλουν μια κάρτα με τον πολύτιμο συμβολισμό της. 
Γιατί ...δεν είναι στην αξία της κάρτας "το πολύτιμο" !!!
Είναι στη χειρονομία, στο ότι ο άλλος σε σκέφτηκε, πέρασες από το νου του, έδωσε χρόνο για σένα, πήρε μολύβι και χαρτί να αποτυπώσει την εκτίμηση, την αγάπη του. 
Αυτό είναι!!!
Που τα κάνει όλα πολύτιμα, μαγικά κι ανθρώπινα μαζί. 
Με συντροφεύουν και τα φυλάγω για μακρύ διάστημα. Τα έχω να στολίζουν το χώρο μου, να νιώθω την έκφραση φιλίας και να τη βλέπω. Γιατί τα "γραπτά μένουν"...


Κάθε φορά που λαμβάνω με το παραδοσιακό πλέον ταχυδρομείο μία κάρτα , αισθάνομαι ιδιαίτερα, μία πληρότητα θα έλεγα ξεχωριστή. 
Γιαυτό κι εγώ με τη σειρά μου θέλω να τη διαλαλίσω αυτή τη χαρά, αυτή την εκτίμηση που νιώθω για τη χειρονομία "της σκέψης" που ταξιδεύει από μακριά και να ευχαριστήσω.
Μακάρι να κρατήσουν για πάντα στη ζωή αυτά τα μικρά, ανθρώπινα μα τόσο σπουδαία...και θαυμαστά !!


Μαριάνθη Βάμβουρα- Γιάνναρου