Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Η Πόρνη εν κλαυθμώ


Η Πόρνη εν κλαυθμώ , ανεβόα οικτίρμον, εκμάσσουσα θερμώς τους αχράντους σου πόδας θριξί  της κεφαλής αυτής και εκ βάθους στενάζουσα, μη απώση με μηδέ βδελύξη Θεέ μου αλλά δέξαι με μετανοούσαν και σώσον ως μόνος φιλάνθρωπος.

Δευτέρα 29 Απριλίου 2013

Των Παθών του Κυρίου...


Ιδού σοι το τάλαντον... 
Ἰδού σοι τὸ τάλαντον, ὁ Δεσπότης ἐμπιστεύει ψυχή μου, φόβῳ δέξαι τὸ χάρισμα, δάνεισαι τῷ δεδωκότι, διάδος πτωχοῖς, καὶ κτῆσαι φίλον τὸν Κύριον...   

Τη φωτογραφία έβγαλα από το μοναστήρι της Παναγίας στη Γουμένισσα. 
 Θεωρείται ότι ήταν καθολικό μοναστήρι, που το 1346 μ.Χ. παραχωρήθηκε με αυτοκρατορικό χρυσόβουλο στη Μονή Ιβήρων του Αγίου Όρους. Το μοναστήρι συσπείρωσε γύρω του τον οικισμό της περιοχής (Γουμένισσας) και εξελίχθηκε σύντομα σε σημαντικό πνευματικό κέντρο στην Κεντρική Μακεδονία.
Η Μονή υπήρξε από το έτος 1346 μ.Χ. μετόχι της Ιβήρων, μετά από παραχώρηση της με χρυσόβουλο του αυτοκράτορα Ιωάννου Ε’ του Παλαιολόγου. Το καθεστώς κράτησε ως το 1931 μ.Χ. , ενώ από το 1951 μ.Χ. κατέστη ανεξάρτητη Μονή.

Μαριάνθη 

Σάββατο 27 Απριλίου 2013

ΤΩΝ ΒΑΪΩΝ !




« ἐπὶ πώλου ὄνου καθεσθῆναι καταδεξάμενος διὰ τὴν ἡμῶν σωτηρίαν, Χριστὸς ὁ ἀληθινός…».  

Μαριάνθη

Τρίτη 23 Απριλίου 2013

Το παγκάκι που ήθελε να γίνει βάρκα!


Η συνάντηση αυτή τη φορά , μεσημέρι Σαββάτου, στον πολυχώρο Οξυγόνο-Μεταίχμιο δεν ήταν με μια συγγραφέα αλλά με μια φίλη. Την Εύα Ιεροπούλου που παρουσίαζε το καινούριο της βιβλίο "Το παγκάκι που ήθελε να γίνει βάρκα" σε παιδιά ηλικίας 6-10 ετών.
Ανεβαίνοντας στην αίθουσα βρεθήκαμε μπροστά σε ένα πανηγύρι του παραμυθιού.
Πλήκτρα, βιολί, κιθάρα, τσέλο , γέμιζαν μελωδικά το χώρο και φώτιζαν με χαμόγελα τα παιδικά προσωπάκια που μαζί με τους γονείς τους απολάμβαναν λόγο και θέαμα. 
Από αριστερά στα πλήκτρα η Νεφέλη Μπραβάκη, με το τσέλο η συγγραφέας Εύα Ιεροπούλου, στο βιολί η Νίκη Μπραβάκη και ο "καρχαρίας " κιθαρίστας Κώστας Μπραβάκης. 
Όλοι τους καταπληκτικοί. Ζωντάνεψαν με θαυμαστό τρόπο το παραμύθι, τους διαλόγους , έδωσαν φωνή στους ήρωες και κίνηση. 
Μικροί, μεγάλοι μαγευτήκαμε από την όλη παρουσίαση και μπορώ άφοβα να πω πως η συγγραφέας μάς αποκάλυψε ακόμη ένα ταλέντο της. Αυτό της υποκριτικής. 
Άνετη, ζεστή , γεμάτη κέφι η συγγραφέας μαζί με τους συνεργάτες της έκαναν τους μικρούς αναγνώστες να νιώσουν πως κολυμπούν σε θάλασσες και κουβεντιάζουν με ψάρια μικρά και μεγάλα!!!! 
Με ανοιχτά τα μάτια και τα αυτιά οι μικροί αναγνώστες ανυπομονούσαν την εξέλιξη της ιστορίας που έδωσε το σύνθημα πως το καλοκαιράκι πλησιάζει, μας χτυπά την πόρτα και τα τσαλαβουτήματα αρχίζουν.... 
Ήχοι της θάλασσας, ρυθμός, μελωδικά  λόγια και το παραμύθι δεν έχει τέλος... 
Λίγα λόγια για το καινούριο βιβλίο: 
"Μια όμορφη ιστορία για ένα παγκάκι που δε θέλει να μένει καρφωμένο στην ίδια πάντα θέση. Ένα παγκάκι που θέλει να γίνει κάτι άλλο. Κατά προτίμηση βάρκα, για να γυρίσει τον κόσμο όλο. Το προσπαθεί. Και καταφέρνει τελικά, όχι ν’ αρμενίσει, αλλά να βουλιάξει στον βυθό. Εκεί έρχεται αντιμέτωπο με μια διαφορετική πραγματικότητα, που το βοηθάει να δει με άλλα μάτια την παλιά του ζωή, τη δική του ταυτότητα. Στην οποία θα επιστρέψει και θα είναι ευτυχισμένο." 

Τα παιδιά μου Παναγιώτης και Γιώργος δηλώνουν φανατικοί αναγνώστες της Εύας Ιεροπούλου αφού έχουν διαβάσει όλα της τα βιβλία και νιώθουν φίλους τους ήρωες  των παραμυθιών της. 
Ας είναι και τούτο το παγκάκι-βαρκάκι καλοτάξιδο!!!!! 
 Μαριάνθη Βάμβουρα.



Τρίτη 16 Απριλίου 2013

Η θάλασσα...




Σκέφτηκα σήμερα να πάω να βρω τη θάλασσα!
Αυτή που τα μεσημέρια ομορφαίνει από του ήλιου τα γέλια τα αστραφτερά. Τόσο που τα κατάβαθά της φωτίζει.
Την είδα να στολίζεται με φουστάνι αέρινο, από λινάρι και φύκι καμωμένο. 
Κοχύλια το στολίζανε, λίγη μπορντούρα άμμου. 
Λευκά τα φρίλια στα μανίκια απ΄το σγουρό το κύμα.
Μοσχοβολούσε Άνοιξη!! 
Έτσι τη ζήλεψε ο ήλιος κι όπως χαμήλωνε, αργά τη γλυκοφίλησε. Τόσο που ξάναψε από την ταραχή του κι έβαψε στο κοκκινομαβί τον ουρανό πέρα για πέρα... 
  
Μαριάνθη Βάμβουρα
 

Σάββατο 13 Απριλίου 2013

Με την Άλκη Ζέη στο Οξυγόνο!


 "Πώς να κρυφτείς απ' τα παιδιά;
Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα..."

Αυτοί οι στίχοι ήρθαν στο νου μου όταν το μεσημέρι του Σαββάτου βρέθηκα σε μια κατάμεστη αίθουσα από παιδιά και γονείς ,  στο χώρο εκδηλώσεων του βιβλιοπωλείου Μεταίχμιο-Οξυγόνο. 
Επικρατούσε το αδιαχώρητο και ο λόγος το δικαιολογούσε απολύτως αφού φιλοξενούμενη ήταν η πολυαγαπημένη συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας κ. Άλκη Ζέη. 
Η ώρα περνούσε, οι μικροί αναγνώστες  έκαναν ασταμάτητα ερωτήσεις στη  συγγραφέα που  απαντούσε ακούραστα και η ατμόσφαιρα γινόταν όλο και πιο ζεστή , μαγευτική...

Ο Παναγιώτης επιλέγει και απευθύνει μιά ερώτηση στην κ. Άλκη Ζέη. 

 
Η εκδήλωση ήταν άψογα οργανωμένη αφού τα παιδιά είχαν προετοιμάσει τις ερωτήσεις τους μαζί με τη δήλωση της συμμετοχής τους. Δεν έμειναν όμως μόνο σε αυτές... Έδειχναν να μη θέλουν να αποχωριστούν την αγαπημένη τους συγγραφέα και η συζήτηση συνεχιζόταν παρόλο που είχε παρέλθει ο χρόνος. 
Κανείς δεν ήθελε να τελειώσει αυτή η εκδήλωση. Κι αυτό φάνηκε στο λόγο μικρών και μεγάλων. Των παιδιών, των γονιών τους μα και της ίδιας της συγγραφέα που με πολλή υπομονή και ευγένεια απάντησε στις ερωτήσεις και των "μεγάλων παιδιών" όπως χαρακτηριστικά είπε... 

Άλκη Ζέη!!
Δε θα ήθελα να ολοκληρώσω αυτή την ανάρτηση δίχως να σας μεταφέρω ένα σημαντικό κομμάτι του παλμού της όλης εκδήλωσης. Κατά την εξέλιξη της συζήτησης και αφού τα παιδιά φάνηκε να έχουν ολοκληρώσει τις ερωτήσεις τους, το λόγο πήρε μία κυρία που συνόδευε το παιδί της και η οποία  συγκίνησε όλους μας. Επισήμανε το πόσο φυσική , αυθόρμητη , ρέουσα υπήρξε η συζήτηση με τα παιδιά. Και το έκανε αυτό γιατί πριν ένα χρόνο περίπου είχε βρεθεί στην αίθουσα αυτή σε ημερίδα με την Άλκη Ζέη, από τη θέση της εκπαιδευτικού. Έκανε λοιπόν τη διαπίστωση πως τα παιδιά είχαν μια πιο άμεση και ζεστή επικοινωνία με τη συγγραφέα παρότι οι μεγάλοι...κι ας ήταν εκπαιδευτικοί. 
Μετά από αυτή την επισήμανση, η ατμόσφαιρα στην αίθουσα απογειώθηκε. Διαπιστώσαμε πως είμασταν κείνη την ώρα και άλλες μητέρες που πέρυσι είχαμε παρακολουθήσει ως εκπαιδευτικοί την ημερίδα με την πολυαγαπημένη συγγραφέα Άλκη Ζέη. Ζήσαμε ένα πραγματικό πανηγύρι αφού ανταλλάξαμε μεγαλόφωνα απόψεις και συγκρίναμε τη συμπεριφορά των παιδιών με τη δική μας... 
Η συγγραφέας αφήνει σε κόλλα χαρτί την αγάπη της στους μικρούς αναγνώστες.           
Φεύγοντας από την εκδήλωση δε θα πάψω να θυμάμαι το "αχόρταγο" στο βλέμμα των παιδιών, που έδειχναν μαγνητισμένα από τη συνομιλία με την αγαπημένη τους συγγραφέα μα και τη λατρεία στα μάτια των μεγάλων. Των γονέων τους. Άκουσα ανθρώπους που έφτασαν λίγο αργοπορημένοι να λένε πως μένουν ευχαριστημένοι έστω και που κατάφεραν να τη δουν, θα θυμάμαι μία συνάδερφο να μου φανερώνει πως είχε και χάρισε πολλές πρωτότυπες εκδόσεις από τις ιστορίες της Άλκη Ζέη στη βιβλιοθήκη ένος ακριτικού νησιού όταν βρέθηκε να υπηρετεί πριν χρόνια και διαπίστωσε πως ήταν άδεια από λογοτεχνικά βιβλία και μία άλλη να μου λέει πως έκανε το παν να δει από κοντά τη συγγραφέα από την Άρτα που είναι δασκάλα ,παρόλο που δεν ήταν γονέας. Με όλες αυτές διαπιστώσαμε πως είχαμε βρεθεί πέρυσι στην ημερίδα με την Άλκη Ζέη από τη θέση της εκπαιδευτικού και τώρα τη γονεϊκή. 
Θα θυμάμαι ότι όλα τα παιδιά με  υπομονή και σοβαρότητα χρειάστηκε να περιμένουν στη σειρά για  πολλή ώρα προκειμένου η συγγραφέας να τους υπογράψει τα βιβλία.
Τελικά κάποιοι μύθοι όσο και να περνούν τα χρόνια συνεχίζουν να παραμένουν και να ομορφαίνουν την περιπέτεια του νου μας και τα ταξίδια μας. 

Στο τέλος κρατήσαμε και μία αναμνηστική φωτογραφία !!!  

Μαριάνθη Βάμβουρα

Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

Στο χτύπημα της καμπάνας των Δ΄Χαιρετισμών.






Απ΄το πρωί ίσαμε αργά τη νύχτα πίσω από τον πάγκο, στο μεροκάματο , στο καθήκον ταγμένος αγόγγυχτα . Με όρεξη μπόλικη για δουλειά, είχε παιδιά τρία να μεγαλώσει. Για να τους δίνει δυο σαν του ζητούσαν ένα..
Κάθε βράδυ Παρασκευής των Χαιρετισμών έβαζε χαμηλόφωνα το ραδιόφωνο να ακούει.
Το "Ω! Πανύμνητε Μήτερ " όμως ήθελε να το ακούσει μες στο ναό κι όταν κόντευε η ώρα ζητούσε να τρέξει ένα παιδί του να τον φωνάξει. Ήταν κοντά στο μαγαζί ο Άγιος-Νικόλας...
Τότε...τ΄άφηνε όλα κι έτρεχε...   


Η κόρη σου...Μαριάνθη, θυμάται...όταν χτυπά η καμπάνα των Χαιρετισμών

Ω Πανύμνητε Μήτερ!





Η εικόνα είναι από τον ναό της Αγίας Αικατερίνης στη Θεσσαλονίκη. Βυζαντινός ναός χτισμένος την περίοδο 1320-1330.

Ω πανύμνητε μήτερ, η τεκούσα των πάντων αγίων αγιώτατον Λόγον,
δεξαμένη την νυν προσφοράν, από πάσης ρύσαι συμφοράς άπαντας, 
και της μελλούσης λύτρωσαι κολάσεως τους Σοι βοώντας.   

                                                           Μαριάνθη

Πέμπτη 11 Απριλίου 2013

"Θέλω να με αγαπήσουν κι άλλοι"





Η σημερινή ημέρα στο ξεκίνημά της είχε ήλιο και χαρά. Πολύ ταιριαστά αφού ο ήλιος που αντίκρισαν το πρωί τα μάτια μας , άγγιξε βαθιά και την ψυχή μας . Κι αυτό χάρη στη συνάντησή μας με τη συγγραφέα και συνάδελφο παιδαγωγό κ. Γεωργία Λάττα. 
Η συνάντηση έγινε στη βιβλιοθήκη του Δήμου Νεάπολης στα πλαίσια των δράσεων που οργάνωσε ο Δήμος Νεάπολης -Συκεών για την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου που γιορτάσαμε στις 2 Απριλίου. 
Τις προηγούμενες ημέρες είχαμε διαβάσει και είχαμε ασχοληθεί στην τάξη με το βιβλίο της κ. Λάττα που πραγματεύεται την ιδιαιτερότητα, έχει τίτλο "Θέλω να με αγαπήσουν κι άλλοι" και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διάπλους σε εικονογράφηση Βασίλη Γρίβα.
Η όλη ατμόσφαιρα στη βιβλιοθήκη ήταν καταπληκτική, μαγική μπορώ να πω. Η συγγραφέας κατάφερε να απογειώσει τα παιδιά.  
Η εκδήλωση ξεκίνησε με καλωσόρισμα από την υπεύθυνη της βιβλιοθήκης κ. Σ. Κεφαλά η οποία μαζί με τις συνεργάτιδές της υπήρξαν αρωγοί της όλης προσπάθειας και διευκόλυναν κάθε δραστηριότητα μας  με εξαιρετική οργάνωση. 
Η συγγραφέας μετέδωσε την καλή της διάθεση στα παιδιά και δημιούργησε κλίμα ευφορίας μέσα από όλες τις δραστηριότητες. 
Το παιχνίδι αρχίζει και τα παιδιά καλούνται να γράψουν στην πλάτη του συμμαθητή τους ένα θετικό του στοιχείο. 
Ο ενθουσιαμός ασυγκράτητος. Ο μαθητής μου Δημήτρης εκμυστηρεύεται τα όνειρά του για το μέλλον στην αγαπημένη του συγγραφέα. 
Ο Μπόι και η Τζόι, οι ιδιαίτεροι ήρωες του παραμυθιού στολισμένοι από τα όνειρα των παιδιών που τα έγραψαν σε χρωματιστά χαρτονάκια! 
Προσπαθούμε να νιώσουμε την καρδιά του άλλου πρωτού το τραγούδι αρχίσει!!! 
Τα παιδιά χάρηκαν και απόλαυσαν αυτές τις δράσεις όπως μου είπαν μετά και στην τάξη , γιατί τους δόθηκε η ευκαιρία να  συναντήσουν και φίλους τους αφού μαί με μας παρακολούθησε τη συγγραφέα μία ακόμη τρίτη τάξη από σχολείο της περιοχής με τις δασκάλες τους.

Στη σειρά για ένα μήνυμα αγάπης από τη συγγραφέα στο παραμύθι τους. 
Τέτοιες συναντήσεις είναι καλό να της θυμόμαστε παρέα!!!!   

Λίγα λόγια για το βιβλίο:

Ο Μπόι κι η Τζόι, δυο παιδιά με ασυνήθιστη εμφάνιση, αποφασίζουν να εγκαταλείψουν τους πλανήτες τους και ν' αναζητήσουν την τύχη τους σ' έναν καινούριο τόπο.
Ο Μπόι επειδή δεν αντέχει τη δυσφορία των άλλων γύρω του, ενώ η Τζόι, καλά προστατευμένη από την αγάπη των γονιών της, φιλοδοξεί να γίνει βασίλισσα.
Προσγειώνονται στον πλανήτη Γη και τότε ξεκινούν οι περιπέτειές τους.
Άλλοι θα τους αντιμετωπίσουν μ' αποστροφή, με φόβο ή με οίκτο, κάποιοι θα γελάσουν μαζί τους, ορισμένοι θα θελήσουν να τους εκμεταλλευτούν.
Εκείνοι όμως έχουν αποδεχτεί τον εαυτό τους. Προσπερνώντας την απόρριψη, κατορθώνουν να επιβάλλουν την ιδιαιτερότητά τους, να εντυπωσιάσουν μ' όσα είναι ικανοί να κάνουν και να βρουν έτσι μια θέση στον κόσμο. Παράλληλα, συνεχίζουν πάντα να ονειρεύονται!

Μια ιστορία που ευαισθητοποιεί τα παιδιά σχετικά με το θέμα της διαφορετικότητας και της αποδοχής του εαυτού.
Συνοδεύεται από πλούσιες ιδέες για δραστηριότητες από το παιδί, τον γονέα, τον εκπαιδευτικό.
Μαριάνθη Βάμβουρα.






Τρίτη 9 Απριλίου 2013

Κενές του χρόνου στιγμές...






Κενές του χρόνου στιγμές
σα σύμβολα γραφής δίχως νόημα, σε άσπρη κόλλα
διαγράφουν  την ύπαρξή σου. 
Προστακτικές της ζωής σου
σε φωνή παθητική συντάσσουν τις ακυρωμένες αντιστάσεις .
Πορεία ευθεία σε μονόδρομο που απογυμνώνει τη λυρικότητα των παλμών της καρδιάς σου.
Αιωρείσαι ανάμεσα στην προσφορά και ζήτηση των ευκαιριών 
ζυγίζεις τους συλλογισμούς , ανανεώνεις τα συμβόλαια των προσδοκιών σου.
Αποστρέφεσαι επιμελώς τον ήλιο που μάταια πασχίζει να ξεδιαλύνει στο φως του του νου σου τις αντάρες που λυσσαλέα σε περικυκλώνουν .
Μετράς τα συνώνυμα των προσδοκιών σε αυταπάτες 
Έχεις εκτεθεί από καιρό σε έναν πόλεμο αισθημάτων που κονταροχτυπιούνται ανελέητα
Αψιφάς  τα ουρλιαχτά της ψυχής σου και προκαλείς τα μελλούμενα...  


Μαριάνθη Βάμβουρα

Κυριακή 7 Απριλίου 2013

Της Σταυροπροσκυνήσεως.

"



«Τὸν σταυρόν σου προσκυνοῦμεν, Δέσ­ποτα, καὶ τὴν ἁγίαν σου ἀνάστασιν δοξάζομεν»




"Σῶσον, Κύριε, τὸν λαόν σου, καὶ εὐλόγησον τὴν κληρονομίαν σου, νίκας τοῖς βασιλεῦσι, κατὰ βαρβάρων δωρούμενος, καὶ τὸ σὸν φυλάττων, διὰ τοῦ Σταυροῦ σου πολίτευμα."   

Μαριάνθη Βάμβουρα