Άνοιξη…
...που ξεφυτρώνει φυλλαράκι πράσινο μέσα από τη χαραμάδα του ερειπωμένου τοίχου, της κόκκινης παπαρούνας, του ηδύποτου στη γεύση του λεμονιού μέσα στο μικρό κρυστάλλινο ποτήρι. Η Άνοιξη της γλυκιάς ανατριχίλας, του σκιρτήματος της καρδιάς, της μυρωμένης πρωινής δροσιάς ,της μοσχοβολιάς που χαϊδεύει τη μύτη, του ταπεινού χαμομηλιού, της Ανάστασης!
Η Άνοιξη του έρωτα, που εμπνέει τον ποιητή!!
Ανεμώνες
Κάτω, χαρούλες, κι όλο φως οι μυγδαλιές
τρελό χορό μέσα στους δρόμους αρχινίσαν
κι εδώ στους λόφους ανεμώνες αγκαλιές
μια πρώιμη άνοιξη, χιλιόχρωμη, σκορπίσαν..
Μια πρώιμη άνοιξη!... Πώς φεύγουν οι καιροί !...
'Ηταν και τότε όπως και σήμερα ο λόφος
κι εσύ, παιδούλα, σαν αγάπη τρυφερή,
μάζευες λούλουδα στο δειλινό χρυσόφως.
...που ξεφυτρώνει φυλλαράκι πράσινο μέσα από τη χαραμάδα του ερειπωμένου τοίχου, της κόκκινης παπαρούνας, του ηδύποτου στη γεύση του λεμονιού μέσα στο μικρό κρυστάλλινο ποτήρι. Η Άνοιξη της γλυκιάς ανατριχίλας, του σκιρτήματος της καρδιάς, της μυρωμένης πρωινής δροσιάς ,της μοσχοβολιάς που χαϊδεύει τη μύτη, του ταπεινού χαμομηλιού, της Ανάστασης!
Η Άνοιξη του έρωτα, που εμπνέει τον ποιητή!!
Ανεμώνες
Κάτω, χαρούλες, κι όλο φως οι μυγδαλιές
τρελό χορό μέσα στους δρόμους αρχινίσαν
κι εδώ στους λόφους ανεμώνες αγκαλιές
μια πρώιμη άνοιξη, χιλιόχρωμη, σκορπίσαν..
Μια πρώιμη άνοιξη!... Πώς φεύγουν οι καιροί !...
'Ηταν και τότε όπως και σήμερα ο λόφος
κι εσύ, παιδούλα, σαν αγάπη τρυφερή,
μάζευες λούλουδα στο δειλινό χρυσόφως.
Σ' αναθυμούμαι όπως ερχόσουν ντροπαλά
με το μικρό μπουκέτο σου γλυκιά και μόνη
κι εστάθης δίπλα μου και μου 'δωσες δειλά
μιαν ανεμώνη.
Οι παραπάνω στίχοι ήρθαν σαν ανοιξιάτικος χαιρετισμός, σαν καλωσόρισμα αυτού του ηλεκτρονικού ημερολογίου κι είναι γραμμένοι χρόνια πριν -το 1952- από το συγγραφέα, το σεναριογράφο, τον ποιητή Τάκη Χατζηαναγνώστου , τον καλό μας Τάκη.
Το αναδημοσιεύω σαν προάγγελο μιας ευωδιαστής ανοιξιάτικης Κυριακής για όλους.
με το μικρό μπουκέτο σου γλυκιά και μόνη
κι εστάθης δίπλα μου και μου 'δωσες δειλά
μιαν ανεμώνη.
Οι παραπάνω στίχοι ήρθαν σαν ανοιξιάτικος χαιρετισμός, σαν καλωσόρισμα αυτού του ηλεκτρονικού ημερολογίου κι είναι γραμμένοι χρόνια πριν -το 1952- από το συγγραφέα, το σεναριογράφο, τον ποιητή Τάκη Χατζηαναγνώστου , τον καλό μας Τάκη.
Το αναδημοσιεύω σαν προάγγελο μιας ευωδιαστής ανοιξιάτικης Κυριακής για όλους.
Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου
5 σχόλια:
(σαν προάγγελο μιας ευωδιαστής ανοιξιάτικης Κυριακής για όλους)
Αμήν, αν κι εδώ είναι ακόμα Σάββατο,
Χαιρετισμούς
Γβαριήλ
Καλησπέρα Μαριάνθη.Καλή Κυριακή να έχεις και συ,ευωδιαστή και μοσχομυρισμένη.Φιλί!
Τί ωραίος συνδιασμός!
Το πολύχρονο λευκό κογχύλι, ο βράχος και τα πανέμορφα κυκλάμινα!
Τα άγρια κυκλάμινα που ξέρω, δεν έχουν αυτά τα λουλούδια που μοιάζουν σαν εκείνα του θερμοκηπίου! Τί ομορφιά!
Καλό ξεκίνημα, λοιπόν, και γόνιμη διαδρομή...
Υιώτα Στρατή,
Αστοριανή,
ΝΥ
Ανεμώνη, αγαπημένο λουλούδι αναμνήσεων...
Άνοιξη, αγαπημένη εποχή!
Τάκης Χατζηαναγνώστου, ιδιαίτερη εκτίμηση κι αγάπη!
Μαριάνθη η παρουσία που μας έλειπε για να ομορφύνει η γειτονιά μας.
Αλλά και οι επισκέπτες.
Όλα αυτά για μια ξεχωριστή Κυριακή Άνοιξης!!!
Με μια καλημέρα κι αγάπη!
Σας ευχαριστώ όλους!Είστε και σεις κομμάτι της ομορφιάς πολυποίκιλο. Χαίρομαι!!!Χαίρομαι που με επισκέπτεστε κι έτσι αποκτά νόημα η ύπαρξη αυτoύ του blog.
Μόνο που η Κυριακή μάς ήρθε με καλοκαιρινή διάθεση αντί ανοιξιάτικη, τουλάχιστον εδώ στη Θεσσαλονίκη.Έξω σκάει στα γέλια ο ουρανός κι ο ήλιος καίει, τούτη την απογευματινή ώρα.
Δημοσίευση σχολίου