Μέρες Χριστουγέννων!!

Μέρες Χριστουγέννων, μέρες ευφρόσυνες, της αγάπης, της οικογενειακής θαλπωρής!

Πλούσιο το εθιμικό σε όλα τα μέρη απ΄άκρη σ΄άκρη, σε κάθε τόπο, για Εκείνον που με τη γέννησή του αλλάζει την ιστορία της ανθρωπότητας, φωτίζει τις καρδιές των ανθρώπων με το φως της αλήθειας και τις γλυκαίνει με το μέλι της αγάπης.

"Χριστός γεννιέται χαρά στον κόσμο.." ψάλλουν οι καλαντιστές από το βράδυ της παραμονής και φέρνουν το μήνυμα της μεγάλης γιορτής στους δρόμους, στο χτύπημα της κάθε πόρτας, με το στολισμένο καραβάκι στα χέρια και ένα φαναράκι που φωτίζει σα ναναι το αστέρι της Βηθλεέμ.

Οι εικόνες της παράδοσης θέλουν καλωσόρισμα και τρατάρισμα με μελομακάρονα, δίπλες, καρπούς όπως κάστανα, φουντούκια, καρύδια.

Όλη η κτίση δοξολογεί το μόνο "καινόν υπό τον ήλιον". Αυτόν που τόσο ταπεινά διάλεξε να έρθει στη γη, να ζεσταθεί από τα χνώτα άκακων ζώων και να πλαγιάσει σε αχυρένια κούνια. Μεγάλα τα νοήματα και οι συμβολισμοί. Οι υμνωδοί δοξολογούν, οι ζωγράφοι χρωματίζουν, οι παραμυθάδες κι οι ποιητές μιλούν για το θείο βρέφος το "εσπαργανωμένον κείμενον εν φάτνη"

"Νάμουν του στάβλου έν' άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.
Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.
Να λάμψω από τη λάμψη του κι' εγώ σαν διαμαντάκι
κι' από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.
Να μοσκοβοληθώ κι' εγώ από την ευωδία,
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.
Νάμουν του στάβλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι
Την ώρα π' άνοιγ' ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι."

ποθεί ο Κωστής Παλαμάς και ορίζει το μέγα γεγονός.
 

Όπως και να΄χει οι μέρες έχουν τη γλύκα του μελιού, το άρωμα της κανέλας και του πορτοκαλιού, τη μελωδία των ύμνων, το όνειρο του παραμυθιού!

Ας κυλήσουν ευλογημένα, χαρμόσυνα, πασπαλισμένες με την αστερόσκονη της αγάπης, φωτισμένες από τη λάμψη του αστεριού! 

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου