Σάββατο 30 Ιανουαρίου 2010

Δραχμή, δραχμούλα...

Υπάρχουν φορές που φέρνω στο νου μου τη δραχμή. Το ελληνικό νόμισμα της τσέπης μας βέβαια αλλά και της καρδιάς μας. Ειδικά τούτο τον καιρό που μας πνίγει το ευρώ και οι εμπνευστές του.Ίσως να μην είμαι η μόνη...

Δραχμή, δραχμούλα λοιπόν εκ του δράττω, -κατά τις εγκυκλοπαιδικές πληροφορίες της wikipedia-που σημαίνει αρπάζω (> δράττομαι = πιάνω σφικτά) μέσα στην παλάμη μου.Η δραχμή  υπήρξε νομισματική μονάδα η οποία χρησιμοποιήθηκε από τον αρχαίο ελληνικό κόσμο αλλά και από το σύγχρονο ελληνικό κράτος. Πέρα από αυτό όμως, αρχικά αποτέλεσε μονάδα μέτρησης βάρους. Ένα αργυρό τετράδραχμο για παράδειγμα ήταν νόμισμα αργυρό με βάρος τεσσάρων δραχμών.

Το πρώτο κέρμα της δραχμής, κόπηκε στο Μόναχο το 1833, αν και αναγράφεται ως έτος το 1832. Ήταν αργυρή και έφερε στη μία όψη τη μορφή του Όθωνα και από την άλλη τον Βασιλικό θυρεό.

Τα πρώτα χαρτονομίσματα ,κόπηκαν το 1841 από τη νεοσύστατη Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος και ήταν αξίας 25, 50, 100 και 500 δραχμών. Είναι χαρακτηριστικό ότι ανέγραφαν στη μία όψη τους ότι "Η παραποίησις τιμωρείται με δεσμά δια βίου". Το πεντακοσάρικο που τότε διέθετε τεράστια αγοραστική δύναμη εκτυπώθηκε στο Παρίσι σε μόλις 600 τεμάχια κι από αυτά τέθηκαν σε κυκλοφορία μόλις τα 276. Η σημερινή συλλεκτική του αξία θεωρείται ανυπολόγιστη.

Κυρίαρχος ο ρόλος της δραχμής στη ζωή του Έλληνα μέχρι την 1η Ιανουαρίου του 2002 που  αντικαταστάθηκε από το Ευρώ, την κοινή νομισματική μονάδα των κρατών - μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το φερέλπιδο Ευρώ...Τώρα κατά πόσον ανταποκρίθηκε και ανταποκρίνεται στις προσδοκίες μας είναι άλλο θέμα και δε θα το σχολιάσω από τούτες τις γραμμές. Ξέρω πως ο καθένας κάνει τις σκέψεις του.

Ίσως και να μην έκανα τούτη την αναφορά και λόγο  τις σκέψεις μου, αν δεν έπεφτε στα χέρια μου ένα απομεινάρι που βρήκα μέσα σε οβάλ ξύλινο ζωγραφισμένο στο χέρι κουτί,στα  ανασκαλέματα του καλοκαιριού.

Ο λόγος , για ένα τραπεζικό βιβλιάριο  μισό αιώνα πίσω. Το κράτησα με προσοχή στα χέρια μου και το περιεργάστηκα με μεγάλη  περιέργεια. Ήθελα να δω τι πληροφορίες έδινε στον κάτοχό του, πώς ήταν οι σελίδες του ακόμα και την ποιότητα του χαρτιού.

Στο φυλλομέτρημα φάνηκε ο τόπος και η ημερομηνία έκδοσης.                                                            Υποκατάστημα Πλωμαρίου, 23 Ιουνίου 1959.

Και στη συνέχεια σελίδες με την κίνηση. "Απεδόθησαν... Κατετέθησαν...Υπόλοιπο..."  Όλα χειρόγραφα. Με το νεύρο, την αύρα της γραφής του ταμία και του λογιστή. 

Στο τέλος και οι πληροφορίες για τα καταστήματα και υποκαταστήματα εσωτερικού.

Κάπως περίεργα αισθάνθηκα από αυτό το φυλλομέτρημα. Πέρασαν από το νου μου η αξία αλλά και η τιμή της δραχμής για τους ανθρώπους που τη χρησιμοποιούσαν κείνα τα χρόνια, η χαρά της αποταμίευσης αν θέλετε αλλά και ο τρόπος που το κάθε χρηματοπιστωτικό ίδρυμα προσέγγιζε τον πελάτη.Ψιλάφισα, φυλλομέτρησα, έσφιξα στην παλάμη μου κιτρινισμένα φύλλα, κάποιες φορές και τσαλακωμένα, με διάφορες στάμπες να φανερώνουν μια εποχή περασμένη χωρίς να ξέρω όμως αν και κατά πόσο ξεπερασμένη...

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

19 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Mαριανθάκι μου! Τί "πόνους" ξυπνάς!
Κάπου,
έχουμε ένα παλαιό βιβλιάριο του πατέρα...
κάπου και της συγχωρεμένης πεθεράς...
ακόμη
και κάτι άχρηστα χαρτονομίσματα,
μαζί και κάμποσα κέρματα...
"για να θυμώμαστε..." που λέει κι Δημήτρης.

Υγ.: Θέλω μια χάρη, όμως.
Δεν εξήτασα αν φταίνε τα ...φωτερά μου, μα θα σου εξομολογηθώ ότι το "κόκκινο" που χρησιμοποιείς πάνω στο δυνατό χρώμα της σελίδας σου, κάνει σαν να έχει...ομίχλη!!!!! και ΔΕΝ μπορώ -τουλάχιστον εγώ- να το διαβάζω καθαρά!
Νομίζω το ίδιο "πρόβλημα" κάνει και το χρυσαφί σου, σε άλλη ανάρτηση... Ενώ το βαθύ κόκκινο που χρησιμοποιείς για το όνομά σου, είναι θαυμάσιο...
Αυτό, διότι δεν θέλω να χάνω καμία λέξη από τα γραπτά σου.

Πάντα με την αγάπη μου,
Υιώτα
ΝΥ

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Καλό Μήνα Μαριανθούλα μου
Ισως το χώμα ,το νερό και ο αγέρας που μας ανάθρεψαν να φταίνε, που αγαπάμε,που δεν ξεχνάμε και πάντα από κάπου βρίσκουμε να κρατηθούμε..ακόμα και από

ΕΔΩ

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ ΝΑ ΕΧΕΙΣ.
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΕΣ ΟΛΕΣ ΑΥΤΕΣ ΟΙ ΜΝΗΜΕΣ.
:)))

Dennis Kontarinis είπε...

Καλη μου Μαριάνθη.
Μιά υπέροχη ιστορική, θα την έλεγα, ανάρτηση με τη συνοδεία του αθάνατου Αττίκ.
Έχω μιά καταπληκτική συλλογή από παλιά ελληνικά νομίσματα αρχής γενομένης από τις τρύπιες δεκάρες. Τις Θυμάσαι
Μας ξύπνησες μιά ζωή ολόκληρη.
Νάσαι καλα καλή μου φίλη.
Ντένης

pylaros είπε...

Aγαπητή μου Μαριάνθη,
Δραχμές, έχω ένα κέρμα της μιας δραχμής του Όθωνα, μετά Κέρματα του 1897 των πέντε λεπτών με τη λέξη ΟΒΟΛΟΣ, μετα χαρτονομισμα του Γεωργίου Σταύρου 1926 100 δρχ. μετά των 5000 δρχ. του 1932 κι ερχόμαστε στο 1939 με το ΔΡΑΧΜΑΙ ΠΕΝΤΗΚΟΝΤΑ.
Μετα έχουμε τα εκατομμύρια του 1944, Αλλά ας ξαναπάμε προς τα πίσω τα προπολεμικά κέρματα τα τάλληρα δηλαδή τα πεντόδραχμα, με τα οποία παίζαμε πιτσιρίκια εποχή πολέμου.
Η Δραχμή έχει αλλάξει τόσες και τόσες μορφές, ώστε το όνομα δραχμή να μας φέρνει νοσταλγικά σε μια παιδική ηλικία που έχει χαθεί.

Χαιρετισμούς
Γαβριήλ

σταγόνα είπε...

Τι υπέροχη ανάρτηση Μαριάνθη μου..και σε συνδιασμό με το τραγούδι.. ( του Ατικ είναι?) μπράβο σου!! Αξιζε πραγματικά αυτό το αφιέρωμα στη δραχμούλα που μας μεγάλωσε!!

Μαριάνθη είπε...

Καλημέρα Γιώτα μου!Πόνους ε;Χμ!
Έτσι για να θυμόμαστε λίγο...
Όλο και σε κάποιο συρτάρι υπάρχει ένα ξεχασμένο πορτοφόλι με χαρτονομίσματα της δραχμής ή και κέρματα. Και μεις κρατήσαμε για ενθύμιο. Δεν τα ξεπουλήσαμε όλα στο σύγχρονο ευρώ και την απατηλή του λάμψη.
Φιλιά.

Μαριάνθη είπε...

Καλημέρα Λίτσα!!
Πέρασα και είδα την ανάρτησή σου τη σχετική. Είδες καμιά φορά πως ανταμώνει ο νους σε κοινούς συλλογισμούς;
Δραχμή δραχμούλα μου φαίνεται θα πούμε πολλές φορές από τώρα και στο εξής που όπως πολύ φοβάμαι έρχονται τα χειρότερα.
Σε φιλώ.

Μαριάνθη είπε...

Σε ευχαριστώ Σκρουτζάκο για τις ευχές και την επίσκεψη. Καλό μήνα επίσης και σε σένα.
Να είσαι καλά. Θα σε επισκεφτώ.

Μαριάνθη είπε...

Τις θυμάμαι...τις θυμάμαι αν και δεν τις χρησιμοποίησα. Έσβηναν πια όταν άρχισα να χρησιμοποιώ το χρήμα. Θυμάμαι πως με μισή δραχμή όμως μπορούσα σα παιδάκι να αγοράσω μια τσίχλα. Εκεί γύρω στο 1975. Μετά πάει κι αυτό πάει και η δραχμή.
Χαίρομαι που σας άγγιξε η αναφορά στη λατρεμένη μας δραχμή.
Αξίζουν πολλά έστω και σε συναισθηματικό επίπεδο οι συλλογές αυτές.Αρκεί που μας γεμίζουν την καρδιά ασχέτως της τσέπης.
Την καλημέρα μου.

Μαριάνθη είπε...

Εντυπωσιάζομαι κ. Γαβριήλ από αυτά τα συλλεκτικά κομμάτια που μας αναφαίρετε. Στην αρχαιότητα-όπως αναφέρει η εγκυκλοπαίδεια- μία δραχμή ήταν ίση με 6 οβολούς.(Η λέξη οβολός που σήμαινε «μικρό σουβλί» προέρχεται από το σχήμα των πρώτων νομισμάτων, τα οποία ήταν μακρόστενες μεταλλικές μυτερές βέργες)Να τα φυλάξετε λοιπόν τα νομίσματα που έχετε.
Έτσι είναι με τη δραχμή...μας έκανε νοσταλγούς της!
Σας καλημερίζω με την κ. Ορτανσία.

Μαριάνθη είπε...

Μας ταξίδεψε νοσταλγικά και τρυφερά και το τραγουδάκι, πράγματι!Χαίρομαι σταγονίτσα μου που σου άρεσε.
Χτυπάς ακριβώς τον παλμό λέγοντας πως μας μεγάλωσε η δραχμούλα.
Φιλιά πολλά στη μυροβόλο Χίο και σε σένα.

thumbelina είπε...

Aχ Μαριάνθη θυμάμαι πήγαινα ν'αγοράσω καραμέλες τσάρλεστον και κράταγα σφιχτά τα κέρματα στο χέρι μου μη τα χάσω...κάποτε είχε αξία η δραχμή τώρα με το ένα ευρώ δεν αγοράζεις τίποτα δυστυχώς, αν θυμάμαι καλά στα αρχαία χρόνια λεγόταν μνα αλλά μπορεί να κάνω και λάθος,
τι ωραίος που είναι ο Αττίκ, αν και εμένα μου αρέσουν τα δυο πράσινα μάτια, αλλά να μου πεις δεν ταίριαζαν με την ανάρτηση...;)
φιλιά πολλά, καλό βράδυ!

Μαριάνθη είπε...

Καλώς τη Thumbelina. Πράγματι η μνα στην αρχαιότητα ήταν υποδιαίρεση του τάλαντου αλλά μετρούσε και τη μάζα νομίζω. 60μνες=1 τάλαντο.
1 μνα = 100 δραχμές.
Χαίρομαι που ακούστηκε νοσταλγικά το τραγουδάκι στα αυτιά σου. Αξεπέραστη η Δανάη που το ερμηνεύει όσο εξαιρετικοί βέβαια και οι στίχοι του Αττίκ.Ρομαντικές και λεπτές ψυχές με μεγαλείο. Τώρα...

Yannis Mallis είπε...

Τώρα τελευταία όλο και περισσότερο νοσταλγώ οτιδήποτε παλαιό.
Ότι φέρνω στο μυαλό μου, παλαιότερα είχε περισσότερη αξία και νόημα.
Η Θρησκεία, η Οικογένεια, η Πατρίδα, οι σχέσεις των ανθρώπων, οι ιδέες, τα "πιστεύω"...

Μηθυμναίος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
Μηθυμναίος είπε...

Πολύ ωραία όλα αυτά για το αξέχαστο ελληνικό νόμισμα, τη βάση του νομισματικού μας συστήματος από την αρχαιότητα μέχρι την υιοθέτηση του ευρώ.
Αν και στο νεότερο ελληνικό κράτος, μετά την απελευθέρωση, στο 1833, αντικατέστησε τον «φοίνικα» που είχε, εν τω μεταξύ, εισαχθεί ως νομισματική μονάδα από τον Καποδίστρια.

Και μια λεπτομέρεια, Μαριάνθη, η δρ(αχ)μή είναι το μόνο νόμισμα που περιέχει ανάμεσά του ένα θλιμμένο αχ!!! Αυτό το: Αχ η δραχμούλα μας…

Μαριάνθη είπε...

Όσο ο άνθρωπος Γιάννη βάζει στη σκέψη του και στις ενέργειές του κομμάτι της καρδιάς του τότε θα εκτιμά και θρησκεία και πατρίδα και οικογένεια. Από τη στιγμή που καταπατώνται τα πάντα στο όνομα του κακώς εννοούμενου εκσυγχρονισμού ή τεχνοκρατισμού τότε η ζωή γίνεται άγευστη και ισοπεδομένη.Ασφαλώς και η ωριμότητα στη σκέψη φέρνει την εκτίμηση των όσων αναφέρεις.
Καλή Αποκριά φίλε παιδικέ με την οικογένειά σου.

Μαριάνθη είπε...

Όσα γράφεις προς το τέλος Στράτο φέρνουν στο νου μου το "Έχεις με και δε με πονείς, μα σα με χάσεις θε να δεις" Έτσι και με τη δραχμή λοιπόν. Την υποτιμούσαμε την υποτιμούσαμε(όποιοι δηλαδή) και τώρα καταλάβαμε όλοι την αξία της.Να τρελαθεί ήθελε το πανελλήνιο με τον ερχομό του Ευρώ. Τι εκθέσεις στα σχολεία, τι ύμνους, τι παινέματα λες και θα γινόμασταν πλούσιοι ή σπουδαίοι ευρωπαίοι....
Πολλούς χαιρετισμούς με ήλιους χαμογελαστούς για σένα και την αγαπημένη σου οικογένεια .