Αρχίζει σήμερα η προβολή της ταινίας του Λάκη Παπαστάθη "Ταξίδι στη Μυτιλήνη".
Θέλω να το κάνω λόγο και από εδώ αφού ...το ταξίδι είναι στη Μυτιλήνη αλλά και γιατί ο πρωταγωνιστής της ταινίας Χρήστος Χατζηπαναγιώτης κατάγεται από το Πλωμάρι όπου και έζησε τα παιδικά του χρόνια. Γιος της Μεταξούλας αλλά και του πολύ αγαπητού και σεβαστού μας δασκάλου Μένανδρου ο Χρήστος , διακρίνεται για το ταλέντο του ηθοποιού και κάνει περήφανο τον τόπο του.
Λίγα λόγια για το θέμα της ταινίας.
Ο Κώστας μετά από είκοσι χρόνια παραμονής του στο Παρίσι αποφασίζει να επιστρέψει στην πατρίδα του τη Μυτιλήνη, ένα ελληνικό νησί στο βόρειο Αιγαίο. Είχε προηγηθεί το τηλεφώνημα από έναν συμβολαιογράφο του νησιού που τον πληροφορούσε πως κληρονόμησε το οικογενειακό σπίτι. Είχε φύγει από την Μυτιλήνη στα δεκαοχτώ του για σπουδές κινηματογράφου στο Παρίσι και έκτοτε δεν ξαναγύρισε. Ένα βαρύ οικογενειακό ιστορικό τον κρατούσε μακριά. Επιστρέφοντας συναντάει όσους έχουν απομείνει από τους συγγενείς του και ξαναθυμάται αυτούς που έχουν φύγει. Φαντάζεται και τον εαυτό του μικρό στην ηλικία των δέκα χρόνων, την εποχή δηλαδή που συνέβησαν τα δραματικά γεγονότα στην οικογένειά του. Ζώντες και τεθνεώτες τον κάνουν να ξαναγαπήσει τον τόπο του. Η σχέση του με την Ελένη, μια νέα γυναίκα που εργάζεται στο γηροκομείο Μυτιλήνης, του ανοίγει νέους δρόμους για την ζωή του και την τέχνη του.
Εκτός από το Χρήστο παίζουν οι:
Μαρία Ζορμπά, Δημήτρης Καταλειφός, Λουκία Μιχαλοπούλου, Νικόλας Παπαγιάννης, Θόδωρος Κατσαδράμης, Χρήστος Στέργιογλου, Υβόννη Μαλτέζου, Μυρτώ Παράσχη, Θάνος Γραμμένος, Νέλη Καρρά, Φωκίων Σπύρογλου, Μπάμπης Αλατζάς, Δημήτρης Καραμπέτσης
και σε έκτακτη συμμετοχή οι:
Μίρκα Παπακωνσταντίνου, Ελένη Γερασιμίδου, Σμαράγδα Σμυρναίου
Μυτιληνιός όμως και ο σκηνοθέτης , ο Λάκης Παπαστάθης.
"Υπήρχε τότε στη Μυτιλήνη ένας μαγικός δρόμος με τρεις κινηματογράφους και τη Δημοτική Βιβλιοθήκη δίπλα δίπλα. Τετραλογία! Ένας καθηγητής μου έλεγε πως ευτυχώς που υπάρχει εκεί η βιβλιοθήκη για να αντισταθμίζεται κάπως η χυδαιότητα των κινηματογράφων! Τόλμησα να διαφωνήσω. Στη Μυτιλήνη έζησα τη μαγεία της σκοτεινής σάλας και ένιωθα πως η οθόνη έμπαινε μέσα μου σαν φωτεινό ποτάμι..."λένε κάποιες από τις σκέψεις που εξομολογείται ο σκηνοθέτης σε συνέντευξή του στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ (17/11/2010).
Λυτρώνει άραγε η επιστροφή;
Ανάσα και βλέμμα στη θάλασσα του Αιγαίου στο νοτισμένο γκριζασημί της αλμύρας...
Η συνέχεια επί της μεγάλης οθόνης...
Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου
15 σχόλια:
Κι εδώ σήμερα είναι η πρεμιέρα, Μαριάνθη στο Cine ΑΤΤΙΚΟΝ στην οδό Σταδίου, με 3 καθημερινές προβολές για 3 εβδομάδες.
Κάποια στιγμή θα πρέπει να πάω να το δω. Επιβάλλεται!
Το Σεπτέμβρη έγινε η πρώτη προβολή του έργου στην αυλή του ελαιοτριβείου -και μουσείου πλέον-«Βρανά» στον Παπάδο της Γέρας. Περίπου 1.800 άνθρωποι έτρεξαν χειροκροτώντας θερμά έναν ύμνο στην έννοια της επιστροφής!
Πολύ όμορφη ανάρτηση Μαριάνθη μου, όπως και η προηγούμενή σου.
Τον αγαπάς τον τόπο καταγωγής σου και το δείχνεις με όποιο τρόπο μπορείς. Εγώ ζω ακόμα εδώ που γεννήθηκα και δεν καταλαβαίνω ... νοσταλγία για την ιδιαίτερη πατρίδα μου.
Αν η ταινία έρθει στο μοναδικό κινηματογράφο της πόλης μου, θα πάω, έτσι για να δω την Μυτιλήνη σου (δεν έχω έρθει ποτέ στο νησί σου).
Την αγάπη μου
Ανυπομονώ να δω την ταινία από το τρέιλερ και μόνο! Να θυμηθούμε τη ντοπιολαλιά μας! Εκεί με το ποδήλατο, που λέει: Δε τα φοβόμαστε τα κύματα Κουστέλ'. Μαγεία! Mικρός χάζευα κυριολεκτικά με τις ώρες τα κύματα όταν είχε Νοτιά!
Αγαπητή μου Μαριάνθη,
¨ομορφα νέα μας φέρνεις, ασφαλώς και η ταινία θα πρέπει να έχει επιτυχία. Προπαντός στην κάθε Μυτιλήνη του εαυτού μας,
Η ερώτησή σου (Λυτρώνει άραγε η επιστροφή;) με προβλημάτισε.
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
...μ΄ένα γρήγορο "γεια σου",
χαιρετισμούς,
Υιώτα
Νομίζω πως είναι μια ταινία που αξίζει πραγματικά να τη δούμε...
Την καλησπέρα μου σε όλη την όμορφη παρέα!
Αγαπητή Μαριάνθη,
πάλι κάτι καινούργιο μας έφερες,
αυτήν την φορά μια ταινία. Ελπίζω
να έλθει γρήγορα εδώ που ζω και να την απολαύσω. Όπου κι αν πάει κανείς όπου κι αν ζήσει πάντα οι αναμνήσεις τον συντροφεύουν. Ξαναγυρίζεις, τα βλέπεις όλα αλλοιώτικα, λείπουν αγαπημένα πρόσωπα.Τα θυμάσαι, τα νοσταλγείς, νομίζεις πως ποτέ δεν έφυγες.
Γράφεις για το αγαπημένο σου Πλωμάρι.Πριν από 18 χρόνια,το 1992
έμεινα δυό εβδομάδες εκεί.Διακοπές.
Πέρασα τόσο όμορφα!! Γραφικότατο,
πανέμορφο. Και που δεν πήγα.
Στον Μόλυβο, στην Πέτρα στην
Παναγία την Γλυκοφιλούσα, στο
μουσείο του Θεόφιλου κ.τ.λ.
Η την περιπέτειά μου, όταν μέσα
στο καταμεσήμερο πήγα με την
συντροφιά μου να επισκεφθώ το
απολιθωμένο δάσος. Θα ήταν γύρω
στους 40°C. Ευτυχώς που μ έσωσε το
νεράκι που είχα μαζι μου. Αυτά
παθαίνουν οι τρελλοτουρίστες.
Καλό Σαββατοκύριακο, να είσαι καλά.
Μαργαρίτα
Ε βέβαια και πρέπει να πας Στράτο κάποια στιγμή να το δεις. Ναι, το γνωρίζω πως έγινε η πρώτη παγκόσμια προβολή στη Γέρα με μεγάλη συμμετοχή. κρίμα που είχαμε επιστρέψει όμως από το νησί.
Χαιρετισμούς να σαι καλά.
Είδες meggie μου που καμιά φορά γινόμαστε έστω και άθελά μας πρεσβευτές του τόπου μας. Ελπίζω να την προβάλουν και στα μέρη σου να τη δεις και να μας θυμάσαι.
Γιάννη είπες τη μεγάλη λέξη:Νοτιά.
Μου αρέσει η θάλασσα του καλοκαιριού μα πιο πολύ αγαπώ τους χειμώνες της θάλασσας. όταν φυσάει νοτιάς και αγκαλιάζει το κύμα το μώλο και γίνεται αυτό το σύθαμπο που με αρμενίζει. μου λεί[πει αυτό μου λείπει πολύ. Θα προτιμούσα να βρίσκομαι χειμώνα στο σπίτι μου στο Πλωμάρι και από τη τζαμαρία να βλέπω το κύμα να σκάει και να γλείφει η αλισάχνη το γυαλί παρά καλοκαίρι που όλα είναι λαμπερά και γαλήνια. Αλλά οι διακοπές είναι το καλοκαίρι.
Σε χαιρετώ.
Κάτι τέτοιες ταινίες κ. Γαβριήλ πιστεύω πως εικονίζουν τα χνάρια της ψυχής του καθενός. Σίγουρα οι αναζητήσεις είναι στον καθένα και εξαρτάται ποιο αντίκρισμα βρίσκουν. Χαιρετισμούς.
Πάντα χαρά δίνεις με το πέρασμά σου Γιώτα. Φιλιά πολλά να είστε όλοι καλά στο σπίτι. Χαιρετισμούς.
Γεια σου Ηλέκτρα!!!
Σίγουρα θα την τιμήσουμε την ταινία αφού κι αυτή μας ταξιδεύει στον τόπο μας.
Όσο για σένα, γίνεσαι με τον ιστοχώρο σου ο συνδετικός κρίκος με τη Λέσβο.
Και γω εύχομαι να τη δεις και να σε ταξιδέψει Μαργαρίτα αφού έχεις τόσες εικόνες από το νησί. Μιας και βρέθηκες στο Πλωμάρι τότε στα 1992 μπορεί και να θυμάσαι ένα κατάστημα στο κέντρο της αγοράς , το μοναδικό που πουλούσε εφημερίδες και περιοδικά με τσιγάρα, αλλά και γραφείο της ολυμπιακής αεροπορίας. Αν ναι, ξέρε πως ήταν η επιχείρηση του πατέρα μου και γω κει μέσα...Σε χαιρετώ
Καλή σου μέρα αγαπητή μου Μαριάνθη,
δυστυχώς δεν θυμάμαι το κατάστημα,
ίσως να είχα περάσει ίσως και όχι.
Που ξέρεις μιας κι ο κόσμος είναι
τόσο μικρός, μπορεί κάποτε να
συναντηθούμε στο Πλωμάρι και να
γνωριστούμε. Επιθυμία μου είναι νά ξαναπάω, αλλά ακόμη άγνωστο πότε. Όταν ο Θεός το θελήσει.
Σου εύχομαι μια όμορφη μέρα.
Μαργαρίτα
Δημοσίευση σχολίου