Παραδομένο στην ομίχλη ήταν το χάραμα σήμερα.
Σα να χαμήλωσε ο ουρανός και μούσκεψε στα δάκρυά του την πόλη.
Κι αυτή, τον συμμερίστηκε φορώντας το γκριζολευκό φουστάνι της , χωρίς χαμόγελο αχτίδας ήλιου στο πρόσωπο .
Οι ώρες προχωρούν και λίγο φως δειλά την κατακτά, ίσα που να φαίνεται πως είναι μέρα πια!!
Μέρα του Γενάρη, σε χειμωνιάτικα περπατήματα!
Έτσι την είδα το ξημέρωμα σήμερα κι είπα να την κρατήσω εικόνα παντοτινή.
Σας δίνω και δυο εικόνες από προηγούμενες μέρες για να δείτε τη διαφορά στην ορατότητα.
 |
| Στην ανατολή της... |
 Στο λιόγερμα... Συνήθειο το΄χω άμα ξυπνώ να βγαίνω στο μπαλκόνι μου και να αγναντεύω κατά τη θάλασσα. Να βλέπω τον ορίζοντα να ταξιδεύει ο νους μου και να ανασαίνει η ψυχή μου... |
Να κάνω το σταυρό μου στην Παναγιά Φανερωμένη που βλέπω μπροστά μου και να μονολογώ
"Ως εμεγαλύνθη τα έργα σου Κύριε..."
Κάποιες ανατολές όπως και κάποια ηλιοβασιλέματα θέλω να τα κρατήσω για πάντα γιατί δεν τα χορταίνω. Ε! και τώρα είπα να τα μοιραστώ μαζί σας. . .
Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου
29 σχόλια:
Καλημέρα, καλώς σε βρήκα. Τι τυχερή που είσαι να βλέπεις έστω και στο βάθος του ορίζοντα την θάλασσα. Οσο γιά την ομίχλη, εδώ σε μας η ομίχλη όταν έρχεται κι έρχεται συχνά τέτοια εποχή δεν βλέπει κανείς πιό πέρα από 5 μέτρα. Καλό ΣΚ
Να ξυπνάς και να βλέπεις τη θάλασσα υπάρχει κάτι καλύτερο; Δε νομίζω.. :)
Να λοιπόν, που εκτός από τον Καββαδία, έχουμε κι άλλη ομοιότητα!
Κι εγώ κάθε πρωί, πολλές φορές νύχτα ακόμη, βγαίνω και την αγναντεύω την άτιμη!
Και την έχω και κάτω από το σπίτι, σχεδόν!
Όταν δε ο καιρός είναι καθαρός βλέπω και τον Όλυμπο απέναντι, με τα χιόνια του και τους Θεούς του!!
Καλό ΣαββατοΚύριακο και πάντα με τέτοιες εικόνες
Αυτό θα πει να είσαι εραστής του ωραίου, Μαριάνθη. Κι εγώ έτσι είμαι ένας αιώνιος εραστής του ωραίου, το αναζητώ παντού, όπου το βρίσκω: στη φιλία, τα βιβλία, τη μουσική, τα χρώματα, τ’ αστέρια… τη θάλασσα. Αχ, αυτή η θάλασσα…
Πανέμορφες οι εικόνες σου!!!
Εγώ μπορεί να μη βλέπω από το παράθυρό μου θάλασσα που τόσο μου αρέσει, μπορώ όμως και μέσα από το μεγαλείο τη φύσης (νύχτα ακόμη όπως και ο Δύσπιστοςε λέει) να αναφωνώ "Μέγας ει Κύριε και θαυμαστά τα έργα σου..."
Και ναι, συμφωνώ πως γαληνεύει η ψυχή με όλα αυτά τα πολύτιμα.
Καλό σου Σ/Κ!!!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Τι να πω κι εγώ:
Να βλέπεις θάλασσα σερβιρισμένει με άχνη αλατιού αυτό που κολα στο δέρμα σου που ακουμπά τα χείλη σου. και το αιώνιο μυστήριο του γαλάζιου, αυτό που γεμννά τα όνειρα.
Τώρα απ' το παράθυρό μου βλέπω λευκό μας έχει πνίξει το χιόνι, αποκάτω ο πάγος, το αυτοκίνητο έμεινε γλιστρά αμάν το φτυάρι, η ρασκέτα να ξεκολλήσουμε...
Καλημέρα αγαπητή μου Μαριάνθη,
κρύο το έδαφος πιο ζεστός ο αέρας σας σερβίρουν την ομίχλη...
Χαιρετώ
Γαβριήλ΄
Γιατί δεν...έρχεσαι κι από δω,
Μαριανθάκι μου;
Να χορτάσει το μάτι σου ΧΙΟΝΙ, ΠΑΓΟ,..τσαλαβούτημα στο χιονόπαγο (!)... κ.λ.π.!
Ένα συνδιασμό ομορφιάς, τουρτουρίσματος, "ανατριχίλας",
παγωμένης μύτης, "φριζιασμένων" χειλιών...
Έ! θέλεις κι άλλα;
Βέβαια,
οι φωτογραφίες σου, με την δική τους γλώσσα, δεν μπόρεσαν να μειώσουν την ποιητική σου έξαρση...
κι αυτό, διότι η καρδιά οδηγεί το μάτι και το νου...
Φίλησέ μου τα παιδιά και το Νίκο σου,
πάντα με αγάπη,
Υιώτα
αστοριανή
ΝΥ
Το κείμενο σου είναι ποιητικό !!
Και οι φωτογραφίες σου υπέροχες!!!
Πολύ ωραία θέα έχει το σπίτι σου και έτσι η θάλασσα δεν σου λείπει..
Φιλιά
κάποιες φορές
το ξημέρωμα
ζωγραφίζει στα δάκτυλα μας
τα σύνθετα συναισθηματα μας!!!!
καλό μας ξημέρωμα!!!
Μαριάνθη μου,
τι βλέμμα!!!
Μ'αρέσει "η ορατότητα μηδέν". Σαν να πλέω στο άγνωστο, γνωστή σε μένα μόνο.
Την καλημέρα μου και την αγάπη μου παρέα στην προσευχή σου
Μαριάνθη μου, έχουμε μάλλον την ίδια συνήθεια.. Και εγώ αγαπώ τις εικόνες και τις αλλαγές τους και στέκομαι να βυθιστώ σ αυτές. Θαύματα καθημερινά που περνούν μπρος από τα μάτια μας. Είναι υπέροχος ο κόσμος του Θεού και τα δώρα Του σε μας, όλα τα δώρα και κυρίως όσα δεν βλέπουμε..
Καλό ξημέρωμα Κυριακής
Τρελαίνομαι να αγναντεύω τη θάλασσα με μόνο θόρυβο τον παφλασμό των κυμάτων!!Βέβαια η αλήθεια είναι ότι δεν την προλαβαίνω ποτέ την ανατολή , νυχτοπούλι γαρ, αλλά την δύση την απολαμβάνω πάντα με μία κούπα καφέ.
Καλή σου μέρα καλή μου φίλη.
Δεν πειράζει για την λίγη ομίχλη. Το ότι έχεις την ευκαιρία να αντικρύζεις το γαλάζιο βελούδο της θάλασσας σε αποζημιώνει. Σκέψου κι' εμάς εδώ που δεν βλέπουμε θάλασσα καθόλου. Μόνο χιόνι Πολύ χιόνι.
Νάσαι καλά
Ντένης
τιομορφα εισαι πολυ τυχερη που βλεπεις τετοιες εικονες ...
Μετά την αποκατάσταση του προβλήματος σύνδεσης πάλι μαζί!!!
Σε καλωσορίζω Ginger με πλατύ χαμόγελο. Επισκέφτηκα και το ιστολόγιό σου το οποίο με κέρδισε!
Χαίρομαι λοιπόν για τη γνωριμία και εύχομαι καλή συνέχεια.
Σήμερα ήλιος με παγωνιά!!!:))))
Σίγουρα δεν υπάρχει!!Για μας τουλάχιστον.Να είσαι καλά.
Είδες πώς μας ξεμυαλίζουν αυτά τα Πιέρια όρη Σταύρο;Αυτά κι αν έχω φωτογραφίσει...
Πόσες φορές δε μοιάζουν να ταξιδεύουν στη θάλασσα;
Σε χαιρετώ.
"Αχ, αυτή η θάλασσα…"
αλίμονο αν δεν το έλεγε ένα γέννημα της Μήθυμνας που πρωτάνοιξε τα μάτια του στην απεραντοσύνη του Αιγαίου!!
Γλαρένια μου αφού σου πω πως πολύ χαίρομαι που πέρασες, θα πω και τούτο:Τελικά κάμποσοι είμαστε-κρυφοί και φανεροί-που ακόμα και στα βαθιά της νύχτας στεκόμαστε στη βεράντα μας για να μιλήσουμε με τη θάλασσα. και γω που νόμιζα πως μόνη μου βγαίνω να της πως την τελευταία καληνύχτα κάθε βράδυ...
Φιλιά!!
Καλώς και τον καραβοκύρη που χρόνια και χρόνια της μιλούσε από την πρύμνη και την πλώρη. Από κοντά. Καλά να είσαι κ. Γαβριήλ, πολλούς χαιρετισμούς.
Μέχρι να σου απαντήσω Γιώτα διαλύθηκε η ομίχλη και χαμογελά πλατιά ο ήλιος. όχι όμως ζεστά. Κάνει νάζια ακόμη...
Φιλιά πολλά και αγάπη.
Δε μου λείπει Μάγδα μου !!Ευτυχώς.
Πολύ χαίρομαι που πέρασες. Να είσαι καλά.:))
Ναι Δέσποινα!!
Πάντα να φέρνουν το ξημέρωμα τα αισθήματα και τα χρώματα της ζωής.
Σε χαιρετώ:))
Καλή μου meggie!!Πάντα όμως με βάρκα την ελπίδα να είναι τα ταξίδια σου.Φιλιά.
Ρεγγίνα μου ο Θεός μάς έδωσε προίκα πολύτιμη. Χαρά σε όσους την εκτιμούν και κρίμα σε αυτούς που θέλουν να την καταστρέψουν. Χαίρομαι που ομονοούμε!!!Φιλιά.
Χρυσάνθη μου και γω νυχτοπούλι είμαι και ήμουν φανατικό!!Όμως ...από τότε που άρχισε να χτυπά το ξυπνητήρι αχάραγα για να ετοιμάσω τα παιδιά για το σχολείο έγινα και της Ανατολής θαυμάστρια.
Φιλιά πολλά, θα ξέρω πως έχω παρέα στον καφέ την ώρα που γέρνει ο ήλιος!!
Καλέ κ. Ντένη εσύ χόρτασες τόσα χρόνια πια αυτό που σε μένα μοιάζει παραμυθένιο!!
όσο για την εικόνα της θάλασσας συμφωνώ. Καλά να είσαι.
Είδες πως μας πλανεύει όλους η θάλασσα Νικήτα και μας κάνει θαυμαστές της.
Χαιρετισμούς.
Δημοσίευση σχολίου