Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

Το θέαμα!!

Η πολυσύχναστη πλατεία κατάμεστη από κόσμο. Έτσι όπως γεμίζει σε κεντρικές μεγάλες εκδηλώσεις. Πράγμα παράξενο για το σύνηθες, καθημερινό απόγευμα της Άνοιξης. Κόσμος όλων των ηλικιών συγκεντρωμένος με το βλέμμα στραμμένο προς το μεγάλο ξενοδοχείο σημείο αναφοράς της πλατείας , με τους περισσότερους να κρατάνε υψωμένα τα κινητά ως φωτογραφικές μηχανές. Κάτω από τον πρώτο όροφο του ξενοδοχείου ένα ασθενοφόρο και μια ομάδα διάσωσης με τον εξοπλισμό της σε ετοιμότητα. Παραδίπλα ακριβώς οι θαμώνες της καφετέριας του ξενοδοχείου απολάμβαναν το απογευματινό τους καφεδάκι με θέα τη θάλασσα. Ανάμεσα στο πλήθος κυριαρχούσε ένα βουητό από κουβέντες, χασκόγελα, περιπαιχτικά χαμόγελα αλλά και ελάχιστα βλέμματα απορίας και αγωνίας. Άλλος έκανε λόγο για άσκηση ετοιμότητας σε περίπτωση σεισμού, άλλος για διαφημιστικό και οι πιο ενημερωμένοι περίμεναν το άτομο που θέλει να «πηδήσει» από τον πρώτο όροφο του ξενοδοχείου. Εξ΄ου και τα κινητά τηλέφωνα ανά χείρας προκειμένου να απαθανατίσουν τη σκηνή!!
Το θέαμα!!!


Η κατάσταση όμως παρέμενε στατική.
Διερχόμενη της πλατείας δεν έδωσα περισσότερο χρόνο πέραν του δεκάλεπτου και συνέχισα το δρόμο μου. Ήταν οι μέρες όπου τα ΜΜΕ απεργούσαν. Κύλησε ο χρόνος , έφυγε απ΄το νου μου η υπόθεση. Με τη λήξη της απεργίας και κάνοντας το γνωστό τηλεοπτικό «ζάπινγκ», θέλοντας και μη πήρα την απάντηση διά στόματος εκφωνήτριας τοπικού δελτίου ειδήσεων!!
« Τριαντάχρονη γυναίκα επιχείρησε την Παρασκευή το απόγευμα να πηδήσει από τον πρώτο όροφο ξενοδοχείου στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Μετά από επτά ώρες διαπραγματεύσεων οι αστυνομικοί κατάφεραν να την πείσουν να βγει από την πόρτα του δωματίου...» κ.τ. λ, κ.τ.λ...!!


Το θέμα πέρασε στα ψιλά. Το ανέφερε ένα τοπικό κανάλι και ένα δυο μπλογκ στο διαδίκτυο.
Το ότι ένας άνθρωπος έρχεται σε σημείο απόγνωσης και θέλει να τερματίσει τη ζωή του δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο. Δυστυχώς γίνεται παντού και πάντα. Αυτό που κατά προσωπική άποψη « τσακίζει κόκκαλα» είναι το πώς αντιδρά -κατά τα φαινόμενα πλέον- ο σύγχρονος άνθρωπος μπροστά σε τέτοια θεάματα. Γιατί θέαμα κατάντησε το προσωπικό δράμα. Η απόγνωση μιας τριαντάχρονης γυναίκας. Τόσο νέας!!!
Πλήθος κόσμου περίμενε με λαχτάρα αποτυπωμένη στο πρόσωπο την πτώση. Ήθελε να « κρατήσει» τη στιγμή!! Να έχει να το βλέπει και να το δείχνει!!
Η αξία της ανθρώπινης ζωής στο βωμό του θεάματος, του χαζογέλιου, του χαβαλέ.
Σε αυτά εξαργυρώνει πια η κοινωνία τη σπουδαιότητα της ζωής και απαξιώνει τον άνθρωπο . Εκεί ξέπεσε...Να κάνει τροφή της κατάντιας του το ανθρώπινο δράμα.
Κι ήταν Παρασκευής απόγευμα. Σε λίγο θα χτυπούσε η καμπάνα του Ακάθιστου ύμνου...

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου 

10 σχόλια:

Unknown είπε...

Το χειρότερο θηρίο ο άνθρωπος.
Μόνο αυτόν φοβάμαι.

Ας της δώσει δύναμη ο Θεός γιατί οι άνθρωποι της έφεραν την απελπσία.

Βουρκωμένη καλημέρα

magda είπε...

Πολύ θλιβερό Μαριάνθη μου ...
Έσφιξε η καρδιά μου...
Ο ανθρώπινος πόνος και η απόγνωση, βορά περιέργειας και απάθειας.
Κρίμα, αυτό είναι κατάντια...

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,
Δυστυχώς αυτά τα δράματα συμβαίνουν γύρω μας, και η βοήθεια, η ελπίδα που ζητούν αν ποτέ είναι επιφανειακή,
Οι άνθρωποι άθελά τους τα αγνοούνε για να μπορέσει να συνεχιστεί η ζωή...
Εδώ Στις 12/4/11 μια μητέρα νεαρά έβαλε τα 4 παιδιά της στο αυτοκίνητο και το οδήγησε στο ποτάμι, το μεγαλύτερο παιδί 10 ετών κατόρθωσε έσπασε το τζάμι και γλύτωσε κολυμπόντας, η μητέρα και τα 3 παιδιά της πνίγηκαν, το μικρότερο παιδί 6 μηνών...


Χαιρετισμούς
Γαβριήλ

Dennis Kontarinis είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη
Μιά τρομερή εικόνα του σημερινού ανθρώπου ξεπηδά μέσα από το κείμενο της ανάρτησής σου.
Θέαμα η ανθρώπινη ζωή. Θέαμα η ανθρώπινη απελπισία. Θέαμα ένα ανθρώπινο δράμα. Εκεί καταντήσαμε.
Ποιός φταίει; Καλύτερα να μην το ρωτάμε.
Νάσαι καλά
Ντένης

dyosmaraki είπε...

Ανθρωποι της διπλανής πόρτας που βρίσκονται σε απόγνωση. Και πολλές φορές δεν βρίσκουν έναν άνθωρπο να μιλήσουν, να εξομολογηθούν αυτά που τους βασανίζουν.
Σήμερα συμπτωματικά διάβαζα για ακόμη δύο αυτοκτονίες. Κάτι πρέπει να γίνει. Οι άνθρωποι χρειάζονται βοήθεια.
Αντί για αυτό γίνονται επίκεντρο της περιέργειας. Οπως στο τσίρκο...
Δεν ξέρω τι μπορεί κάποιος να κάνει. Πάντως νομίζω πως θα πρέπει να στρέψουμε το βλέμμα μας στον συνάνθρωπό μας...
Ολα τα θέματα που ανεβάζεις είναι τόσο ευαίσθητα και τόσο ανθρώπινα...
Καλό βράδυ εύχομαι

Μαριάνθη είπε...

Μακάρι meggie μου τα βαριά αισθήματά της να ανήκουν στο παρελθόν.
Σε καληνυχτίζω.

Μαριάνθη είπε...

Δυστυχώς Μάγδα μου ο άνθρωπος γίνεται σκληρός άμα χάνει την ευαισθησία και αγνότητά του.

Μαριάνθη είπε...

Πολύ σκληρό, της τρέλας θα έλεγα και το νέο που μας μεταφέρεις κ. Γαβριήλ.
Να μην αξιώνεται άνθρωπος και φτάνει σε τέτοιο σημείο.
Χαιρετισμούς πολλούς. Να είστε όλοι καλά.

Μαριάνθη είπε...

Πόσο χαίρομαι που σε διαβάζω κ. Ντένη.
Πράγματι τρομερή εικόνα και αποκαρδιωτική.
Ελπίζω να είσαι καλύτερα όσον αφορά την όραση.
Καλή Κυριακή.

Μαριάνθη είπε...

Δυοσμαράκι μου λείπει η κατανόηση λείπει η αγάπη και φτάνει στην απόγνωση ο άνθρωπος!!Πού να ακουμπήσει...
Με συγκίνησες με τα καλά σου λόγια. Σε ευχαριστώ. Καλά να περνάς.