Του Σταυρού και στην Αγιάσο

Ο βυζαντινός σταυρός ευλογίας, τον οποίο κατά την παράδοση έφερε μαζί του από τα Ιεροσόλυμα ο ιερομόναχος Αγάθων κειμήλιο της Παναγίας Αγιάσου.

Ημέρες της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού με κυρίαρχη την 14η Σεπτεμβρίου. Σταθμός εορτολογικός στο ημερολόγιο της Εκκλησίας μα και στη λαογραφία. " Του Σταυρού σταύρωνε και δένε " έλεγαν οι ναυτικοί.
Σύμβολο νίκης, δόξας και καύχημα των Ορθόδοξων Χριστιανών ο Τίμιος Σταυρός του Κυρίου.
Για μένα η ημέρα αυτή έχει σημείο αναφοράς. Είναι συνδεδεμένη με την Αγιάσο. Αυτόν τον ευλογημένο τόπο της Λέσβου που τον περπατάς κι ανασαίνεις στον αέρα του, της γης όλα τα βότανα. Που γεύεσαι τους καρπούς των δέντρων του και αναπαύεσαι στη δροσιά του καταπράσινου τοπίου.
" Του Σταυρού στην Αγιάσο" λοιπόν , όπως και σε παρελθούσα ανάρτηση είχα αναφερθεί.
Τέτοιες μέρες ο νους μου αστραπιαία και αδιαπραγμάτευτα ταξιδεύει στην Αγιάσο με εισιτήριο βιώματα και θύμησες των παιδικών μου χρόνων.
 Στην Παναγία της Αγιάσου το πανελλήνιο προσκύνημα με τη μεγάλη χάρη όπου και τέτοιες μέρες συγκεντρώνει πλήθος πιστών από όλο το νησί.

Όπως εξωτερικά αντικρίζουμε το ναό της Παναγίας Αγιάσου. 

 Με αφορμή την ημέρα της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού θα κάνω μια μικρή, παραμικρή αναφορά στο ναό της Παναγίας Αγιάσου που βρίσκεται  στην ίδια θέση και είναι το τρίτο κατά σειρά κτίσμα από το 1170 όπου μπήκε ο θεμέλιος λίθος του πρώτου ναού στο σημείο όπου ήταν ο τάφος του μοναχού Αγάθων.
 Εκεί πάνω στο μνημείο του, είχαν γράψει:
"Τύμβος μοναχο- πρεσβυτέρου Αγάθωνος Έφεσίου, κομιστού της αγίας εικόνος". 
Ο σημερινός ναός χτίστηκε το 1815 .

Αντίγραφο επικαλυμμένο με φύλλο χρυσού της θαυματουργής εικόνας.

 Γιορτάζει κατά την Κοίμηση της Θεοτόκου και έτσι τις μέρες του Δεκαπενταύγουστου το χωριό ζει στιγμές  θρησκευτικής κατάνυξης μα και πανηγυριού μεγάλου με έντονο χρώμα παράδοσης.
Οι επισκέψεις μας στην Αγιάσο κάθε καλοκαίρι είναι δεδομένες και δεν περιορίζονται σε μία.  
Επιδιώκουμε να ανηφορίζουμε προς το ναό σε ώρες εκτός προγράμματος ακολουθιών ώστε να αξιωθούμε της ηρεμίας του χώρου του ναού και να τον περιηγηθούμε σε κάθε γωνιά του.
Φέτος με μεγάλη χαρά είδαμε πως το έργο του " καθαρισμού" του ναού που από προηγούμενα χρόνια έχει ξεκινήσει, προχωρά και δίνει άριστα αποτελέσματα. Οι αγιογραφίες διώχνουν το μουτζούρωμα της πατίνας του χρόνου.  Το φως των χρωμάτων, οι τόνοι,  έτσι όπως από τις αρχές του 1900 αποδόθηκαν διατηρούνται και αναδεικνύουν το κάλλος του ναού. 
Σταθήκαμε ώρα πολλή κάτω από κάθε αγιογραφία. Προσπαθήσαμε να τη μελετήσουμε. 
Προσωπικά δυσκολεύτηκα στην επιλογή σαν πήγα να δεσμεύσω φωτογραφικά κάποιες από αυτές για να τις απολαμβάνω ολοχρονίς.

" Η ανάπαυσις μετά την δημιουργίαν" τιτλοφορείται. Δεν το΄χω ξανασυναντήσει. Χρονολογείται από το 1929 δαπάνη ομάδας ευσεβών των οποίων τα ονόματα αναγράφονται. Στο αριστερό κλίτος.

 " Ο Αρχάγελλος Μιχαήλ"έργον Πολυχρόνη 1930, από το δεξί κλίτος.

" Ο κατακλυσμός" των ίδιων χρόνων.

 Είναι ελάχιστο το δείγμα μα ικανό πιστεύω να σας υποψιάσει για την ομορφιά.
Και βέβαια τερματίζοντας την αναφορά δεν μπορώ παρά να βάλω και δύο εικόνες του φυσικού τοπίου. 
Είναι από αυτές που τραβώ καθώς ξεμακραίνω κάθε φορά από το χωριό και στρέφω το βλέμμα μου προς τα πίσω με μια υπόσχεση ανανέωσης της επίσκεψης την κάθε επόμενη φορά. Σας παραδίνω λοιπόν στο πράσινο.

 Τοπίο Αγιάσου Αυγουστιάτικο.

 

 Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου