Πέμπτη 29 Σεπτεμβρίου 2011

Περπάτησε ο χρόνος...




Περπάτησε ο χρόνος στις αυλακές που ο ίδιος χάραξε
Πορεία ζωής νεφελωμένη απ΄της ανέχειας τη στέρηση
Μα απ΄της υπομονής και στωικότητας το αγαθό στεφανωμένη.

Ήρεμη ματιά που φανερώνει της ψυχής το πρόσωπο
Σκορπά τη γλύκα του φωτός γαληνεμένων σκέψεων
Συνειδητά περιφρονώντας την οργή.

Περπάτησε ο χρόνος στις αυλακές που ο ίδιος χάραξε
Ανελέητα παραμερίζοντας τη δύναμη της νιότης
Που ανήμπορη δραπέτευσε απ΄του κορμιού την κάθε αίσθηση

Καθώς η νιότη υποχώρησε στου γήρατος τα πάθη
Του νικητή την έπαρση βγήκε να καμαρώσει ο χρόνος
Δίχως τα κέρδη της αρετής και ωριμότητας να λογαριάσει


Με το νου στην καθιέρωση και τον εορτασμό της πρώτης του Οκτώβρη στην Τρίτη Ηλικία, στους ηλικιωμένους, στα γηρατειά , αφήνω τις παραπάνω σκέψεις μου ως ελάχιστη αναφορά. Μεγάλο το κεφάλαιο , που κρύβει βαθιά συναισθήματα μεγάλης συμπάθειας προς του ανθρώπου το γήρας. Το άλλοτε ευλογημένο και άλλοτε βασανισμένο. Το ιδιατέρως, ευαίσθητο, ευάλωτο και πολλές φορές  δικαίως ή αδίκως παραπονεμένο. 

 Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου 

24 σχόλια:

Ελιά Μαϊστρα είπε...

Έχω διαπιστώσει ότι το φέρσιμό μας προς αυτή την ηλικία
πάντα τα παιδιά μας το κατακρίνουν ή το επιβραβεύουν.. και πάντα με το ίδιο νόμισμα.. όταν για μας είναι αργά πια για να διορθώσουμε κάτι..

Τώρα.. για τέτοιου είδους γιορτές τι να πω.. στον κόσμο που φτιάξαμε τις θεωρώ βλασφημία..
Καλό βράδυ Μαριανθούλα!

Unknown είπε...

Μαριάνθη μου
η αναφορά σου υπέροχη
ανάλογη της ματιάς σου

αδίκως ή δικαία παραπονεμένα
τα γηρατειά είναι της καρδιάς μου χτύποι

σε φιλώ με όλη μου την αγάπη

Μηθυμναίος είπε...

Κάποιες φορές, στέκομαι, βλέπω και θαυμάζω αυτούς τους ηλικιωμένους ανθρώπους να διαβαίνουν τα σοκάκια εδώ κι είναι σα να σέρνουν πίσω τους τα χρόνια που έχουν ξοδέψει... Nα γεμίζουν με χαρακιές το πλακόστρωτο και εύχομαι από μέσα μου να ’ναι καλά, γεροί και με υγεία να τους ξαναδώ και πάλι του χρόνου…

Καλημέρα, Μαριανθούλα, από τη Μήθυμνα… σήμερα είναι η τελευταία ημέρα παραμονής μου. Αύριο, ξημερώνοντας σαλπάρω…

χρυσάνθη είπε...

Εύχομαι όλοι μας , όταν θα φτάσουμε εκεί και κάνουμε τον απολογισμό μας , να μην μας πονέσει!!!Φιλάκια!

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Διαβάζοντας την ανάρτηση,τα σχόλια με τη μουσική υπόκρουση...μέσα η καρδιά μου φτερουγίζει θλιμμένα, είναι πολλά τα συναισθήματα που γεννιούνται και δεν έχουν λόιγια να ντυθούν να βγουν...
Σε φιλώ, μόνο αυτό μπορώ να πω με σιγουριά

Dennis Kontarinis είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη.
Και μόνο που σκέφτηκες να δώσεις λίγο από το χρόνο σου σ΄αυτούς τους ανθρώπους, σου αξίζουν πολλά.
Στα γηρατειά χρωστάμε πολλά.
Ας τουε δώσουμε λίγη αγάπη
Νάσαι καλά.

ΓΙΑΝΝΑ είπε...

Χρωσταμε πολλα στην ευαισθητη τριτη ηλικια που με τοση δυναμη και κουραγιο συνεχιζει να διαβαινει στη ζωη με τις τοσες δυσκολιες.
Μακαρι να σταθουμε διπλα τους οταν μας εχουνε αναγκη και να μην τους αφησουμε ποτε να βιωσουν τη μοναξια.

Effie's Sweet Home Designs είπε...

ΜΑΣ ΣΥΓΚΙΝΗΣΕΣ ΠΟΛΥ ΜΑΡΙΑΝΘΗ ΜΟΥ............. ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΥΠΕΡΟΧΟ!
ΦΙΛΑΚΙΑ!

pylaros είπε...

ΜΑριάνθη μου, ένα Θέμα άβυσσος,

Γράφεις:
(Ανελέητα παραμερίζοντας τη δύναμη της νιότης
Που ανήμπορη δραπέτευσε απ΄του κορμιού την κάθε αίσθηση)

Και η τρίτη ηλικία έχει κι αυτή τις χαρές της, αλλά αυτό που λέπει, αυτό που σκοτώνει, αυτό που καταντά τη ζωή της τρίτης ηλικίας βασανιστική, αγχώδει, είναι η μη κατανόηση των τριγύρω ανθρώπων, ένα χαμογελο, ένα βλέμμα, μια αίσθηση ότι σε θέλουν, σε αγαπούν,
ένα ξέσπασμα ανθρωπιάς, να σου γεμίζουν τη ζωή, ακόμα κι ένα μπουκέτο φιόρα, όλα αυτά σε κάνουν να αισθάναισε μέρος της κοινωνίας του κόσμου....
Κι ας μην ξεχνάμε
Η καρδιά, μάλλον η ψυχή ποτέ δεν γερνά, μόνο η σάρκα...

ΔΕν ήξερα ότι υπήρχε τέτοια μέρα, συμπάθειας προς την τρίτη ηλικία, κανονικά αυτό θα έπρεπε να είναι κάθε μέρα, αλλά όχι συμπάθειας αλλά μέρα συνεργασείας, μέρα αγάπης, ώστε να κατλάβει και η τρίτη ηλικία ότι κι αυτοί οι ίδιοι είναι ένα μέρος της κοινωνίας μας ότι ζουν κι έχουν απαιτήσεις, (Όχι ένα πιάτο φαϊ και μια τηλεόραση) αλλά απαιτήσεις ψυχικές, αισθηματικές, έναν καλό λόγο, μια καλη κουβέντα, ότι συμπεριλαμβάνονται κι αυτοί ένα μέρος της δικής σας νεώτερης κοινωνίας, ώστε το σας να γίνει μας...

Συγνώμην για την πολυλογία μου,
Πάντα με αγάπη σας χαιρετώ
Γαβριήλ

magda είπε...

Με πόση τρυφερότητα αγαπημένη φίλη, τίμησες την σημερινή ημέρα!
Να είσαι βέβαιη ότι με την ίδια τρυφερότητα, θα τιμήσουν τους ηλικιωμένους και τα αγγελούδια σου!
Η φθινοπωρινή μελωδία σου, υπέροχη!
Σε χαιρετώ με πολύ αγάπη

ΠΑΙΔΙΚΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ (Αντώνης Κρασάκης) είπε...

Αγαπημένη Μαριάνθη, η ανάρτησή σου αυτή για την παγκόσμια ημέρα ηλικιωμένων με συγκίνησε! Δεν πρέπει ποτέ να ξεχνάμε τους ανθρώπους που μας δίδαξαν τι σημαίνει ήθος, αγάπη και τιμιότητα. Μακάρι να μπορούμε να τους δείχνουμε κάθε στιγμή την αγάπη μας, γιατί το αύριο κανείς δεν το ξέρει...Η προσφορά μας σ' αυτούς είναι πολύτιμη!!!
Καλό μήνα να έχεις,
Αντώνης

Side21 είπε...

Δεν είναι πάντα ...
εχθρός ο χρόνος !!!
Είναι συνάμα σύντροφος κι οδηγός ...
μερικές φορές & δάσκαλος & γιατρός !!!
Αρκεί τελικά το πρόσημο νά 'ναι θετικό ...
Γυρνώντας στο πριν νά' χεις πιο πολλά
πράγματα για να χαρείς παρά να κλάψεις !!!
Καλό μήνα ...

Μαριάνθη είπε...

Ό,τι κάνεις εκείνο θα λάβεις λέει ο λαός αλλά ξέρω και το άλο: "Ποιείτε και διδάσκετε" που δείχνει πόσο σημαντικότερα είναι τα έργα από τα λόγια.
καλή εβδομάδα Λίτσα μου!!:)))

Μαριάνθη είπε...

meggie μου η ευαισθησία σου εν γένει είναι κυρίαρχη σε κάθε σου έκφραση κι εκδήλωση. Πώς θα μπορούσε να μην ήταν και γιαυτό το θέμα των γηρατειών...
Σε φιλώ.

Μαριάνθη είπε...

Πόσο τυχεροί κι ευλογημένοι είναι Στράτο που σέρνουν χρόνια πίσω τους...Που αξιώθηκαν να γεράσουν;
Διακρίνω μία μελαγχολία στα τελευταία σου λόγια όσον αφορά την επιστροφή που εύχομαι ναναι διαλυθεί μόλις φτάσετε πια στην Αθήνα και βρείτε το ρυθμό σας. Κάθε τόπος με τα καλά του.
Χαιρετισμούς στην Αλεξάνδρα.

Μαριάνθη είπε...

Μακάρι Χρυσάνθη μου γιατί τα περιθώρια πια θα είναι στενά εως ανύπαρκτα για να διορθώσουμε τα...αδιόρθωτα όσον αφορά εμάς μα και τη συμπεριφορά μας στους άλλους. Να σου πω Χρυσάνθη μου, δε νοιάζομαι πώς θα είναι τα δικά μου γηρατειά και πώς θα με αντιμετωπίσουν, νοιάζομαι για το πώς θα φερθώ και θα έχω φερθεί στους γέροντες εγώ τώρα .
Χρυσάνθη μου μου δίνει χαρά η επικοινωνία μαζί σου.

Μαριάνθη είπε...

Χαρά Χαρούλα μου
το θέμα είναι μεγάλο γιαυτό και απύθμενα τα συναισθήματα όλων μας.
Χάρηκα που πέρασες και σου εύχομαι καλή εβδομάδα.

Μαριάνθη είπε...

Να σου πω κύριε Ντένη μπροστά στο παιδί και στο γέροντα δακρύζω για την αδυναμία. Στα παιδιά αναθαρρώ γιατί έχουν τη δυναμική της ανάπτυξης που θα τα οδηγήσει μπροστά. Στο γέροντα όμως είμαι πιο προσεκτική και πιο στοχαστική.
Να είσαι καλά θα σου γράψω και mail , σου χρωστώ απάντηση δεν το ξεχνώ.

Μαριάνθη είπε...

Αυτή την μοναξιά Γιάννα μου που φέρνει παγωνιά. Ναι, δεν πρέπει να περιθωροποιούνται οι ηλικιωμένοι. Είναι απάνθρωπο .Γιάννα μου πάντα χαίρομαι όταν περνάς. Καλώς ανταμωθήκαμε πάλι. Σε φιλώ.

Μαριάνθη είπε...

Σε ευχαριστώ Έφη μου χάρηκα που πέρασες. Καλή εβδομάδα.:))

Μαριάνθη είπε...

Δε δέχομαι τέτοιες συγνώμες κύριε Γαβριήλ αφού νιώθω πως πρέπει να σε ευχαριστήσω για όλα όσα πολύ σοφά έγραψες. Πιο καλά να΄ναι η καρδιά χορτάτη παρά ένα ξερό πιατο φαί. Ασφαλώς και τα αισθήματα δεν παύουν να υπάρχουν όσο ζει ο άνθρωπος. ίσως να γίνονται και βαθύτερα στο πέρας του χρόνου. Η σάρκα χάνει τις δυνάμεις της και προδίδει τον άνθρωπο. Τον κάνει αδύναμο. Ξέρεις , γράφοντας τις σκέψεις της ανάρτησης είχα στο νου μου γεροντάκια, πολύ ηλικιωμένους ανθρώπους ανήμπορους σχετικά είχα όμως και την γιαγιά μου που έφυγε πριν χρόνια πλήρης ημερών μέσα στην αγάπη, τη λατρεία της οικογένειάς της. Το κομμάτι "Ήρεμη ματιά που φανερώνει της ψυχής το πρόσωπο
Σκορπά τη γλύκα του φωτός γαληνεμένων σκέψεων
Συνειδητά περιφρονώντας την οργή." για κείνη μιλά . Ένα δεν μπορώ να εξηγήσω που μου έλεγε όταν καθόμουν δίπλα της και της κρατούσα το χέρι. Μου έλεγε λοιπόν: Μη με αγαπάς τόσο, δεν κάνει. Αυτό μου κακοφαινόταν δεν απαντούσα. με ενοχλούσε όμως.
Καλή εβδομάδα.

Μαριάνθη είπε...

Μάγδα μου
πόσο χαίρομαι που άφησες μήνυμα. Πιστεύω και γω πως με τα έργα γίνονται παράδειγμα.
Ας μη χάσει ο Άνθρωπος την αποστολή και τον προσανατολισμό του.
Καλά να είσαι και καλή εβδομάδα. Σε φιλώ γλυκειά μου Μάγδα.

Μαριάνθη είπε...

Να είσαι καλά συνάδερφε Αντώνη ! μακάρι όσα λες να είναι πυξίδα για τον καθένα. Και ασφαλώς η εκτίμηση προς τον ηλικιωμένο άνθρωπο πρέπει ναναι ολοχρονίς. Μια μέρα δεν αρκεί. Είναι τυπικά αυτά.
Καλή εβδομάδα.

Μαριάνθη είπε...

Καλώς τον !!Side 21 στη μόνη περίπτωση που είναι εχθρός ο χρόνος είναι στη φθορά του σώματος. " Ου γαρ το γήρας έρχεται μόνον"
Κατά τα άλλα ο χρόνος ωριμάζει τον άνθρωπο γιαυτό και όσο μεγαλώνει γίνεται πολύτιμος . Προσωπικά πιστεύω όσο πιο μεγάλος όσο πιο γέροντας τόσο πιο πολύτιμος.Κάτι σαν το καλό κρασί που βγάζει πολλά αρώματα σε βαθύ χρώμα και στρογγυλεμένη γεύση.
Καλά να είσαι καλή εβδομάδα!