ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Ακούω φωνές, πολλές φωνές
να βγαίνουν μ' ένα στόμα
δε στέκει ελεύθερη ψυχή
σε σκλαβωμένου σώμα.

Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί
  φωτιά μας ρίξαν οι οχτροί...

Στους δυνατούς ενάντια, στους σκληρόκαρδους,
και στους δειλούς, στους χωματένιους.
Ενάντια και του αφέντη του ανελεύτερου
και του τρεμόκαρδου του δούλου ενάντια.
Και να πονάς, και να γελάς, και να ονειρεύεσαι,
  πάντα για το αγαθό και το καλό του Ανθρώπου.

Πάντα να πολεμάς και ν' αντιστέκεσαι,
κι ας μένεις μόνος.
Μονάχος έρημος γαλήνιος,
να πολεμάς για το καλό του Ανθρώπου.

Ημέρες μνήμης της εξέγερσης του ελληνικού λαού ενάντια στη χούντα. Λίγο πολύ γνωστά τα γεγονότα της μεγάλης ανατροπής του δικτατορικού καθεστώτος ,της χούντας των συνταγματαρχών , των εγκάθετων δικτατόρων της επταετίας.
Ο ελληνικός λαός περνά και σήμερα, τώρα, 38 χρόνια μετά, το μεγαλύτερο δράμα της μεταπολίτευσης, βιώνει σύγχρονες μορφές βίας όπως αυτή της ψυχολογικής μπορώ να πω, αφανίζεται, βλέπει να έχει χάσει την ηρεμία της η καθημερινότητά του, βλέπει πως δεν μπορεί να χαρεί και να απολαύσει τη ζωή του , βλέπει πως ο αγώνας  για ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ  δεν βρήκε δικαίωση αλλά πως του παίρνουν και τη μπουκιά ψωμιού από το στόμα, πάνε να του στερήσουν την ανάσα του.  
Για όλα τα παραπάνω δε θα προχωρήσω τη σκέψη μου και δε θα κάνω άλλες αναφορές. 

Επιλέγω εικόνες μνήμης και κάποιους στίχους που ενέπνευσαν κείνες οι μέρες της Εξέγερσης του Πολυτεχνείου , έντονα προβληματισμένη για το αν αποδώσαμε ποτέ τιμή σε αυτούς τους ήρωες, τα νιάτα που θυσιάστηκαν...

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου