Κυριακή των Βαϊων.

"Από την αρχή της βαγιοβδομάδας, ο καντηλανάφτης, έκοβε ένα μεγάλο κλωνάρι βάγια και το έβαζε στο κελί του. Κάθε κοριτσάκι έκοβε μια κορδέλα από το καινούριο της φουστάνι και πήγαινε και την κρεμούσε στα βάγια. Το πρωί της Κυριακής των Βαϊων , ο καντηλανάφτης έπαιρνε στον ώμο του τα βάγια που ήταν στολισμένα με πολύχρωμες κορδέλες κι επισκέπτονταν όλα τα σπίτια, ενώ τα παιδιά έτρεχαν πίσω του τραγουδώντας. 

 Βάγια , βάγια τω Βαγιώ

τρώνε ψάρι και κολιό

και τον άλλο Κυριακό

τρων΄το κόκκινο αβγό. 

Σε κάθε σπίτι που πήγαινε ο καντηλανάφτης , έβαζε μέσα τα βάγια, τα κουνούσε κι έλεγε:

Όξω ψύλλοι, όξω κοριοί

να πάτε στα ρουμάνια

να φάτε ρουμανόφυλλα.

Πέσετε ψοφήσετε

και πίσω μη γυρίσετε.

Ρα, ρω, Μαργαρώ,

ή τσι παράδες ή τ΄αυγό.

Γυρίσαμε, γυρίσαμε,

το βασιλιά δεν ηύραμε

(εννοεί το Χριστό).

Οι νοικοκυρές του έδιναν ένα αυγό ή λεφτά."

Το παραπάνω έθιμο έρχεται από το Αϊβαλί. 

Αυτά διάβασα και έτσι ακριβώς τα αντιγράφω από το βιβλίο " Με τους μήνες συντροφιά, ζωντανεύω τα παλιά..." των Dr Θ. Προβατάκη και Γ. Λάττα. (Άνοιξη, ά τόμος). 

"Καλή Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα!!"

Μαριάνθη Βάμβουρα.