Απουσιάζω από τα όρια του νου μου
Αδυνατώ τη σκέψη μου να ορίσω που αχαλίνωτα οπισθοδρομεί
Με χλευάζει ο λογισμός μου και ανελέητα με διασκορπά σε χρόνο παρελθόντα.
Αλήτισσα ψυχή αναζητά τις όμορφες κουβέντες στα ήρεμα του φθινόπωρου απογεύματα
Μοναδική απολαβή η απουσία σου
Ο ενεστώτας χρόνος ακροβατεί σε νοτισμένα από τη νοσταλγία αισθήματα
Καθηλώνεται στην ιερή εικόνα του προσώπου σου
Σιωπούν τα θέλω μου , κυριαρχεί η αύρα σου σε παρελθόντα χρόνο
Αρνούμαι να συμβιβαστώ γιαυτό και δίνω το εισιτήριο στον ήχο της ψυχής μου να ταξιδέψει να σε βρει για να σου πει :παντοτινά ευγνώμων!
Μαριάνθη
10 σχόλια:
Μιά υπέροχη καταγραφή του εσωτερικού σου κόσμου, καλή μου
φίλη. Πιστεύω πως τα λόγια σου ακουμπούν σε όλους μας.
Νάσαι καλά.
Γεια σου κύριε Ντένη μου!! Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Για τον καθένα μας πιστεύω πως υπάρχουν άνθρωποι στη ζωή του που ποτέ δεν τους προσπερνά και δεν τους ξεπερνά. Ειδικά όταν αυτοί οι άνθρωποι έχουν οικοδομήσει τη ζωή μας από τα παιδικά μας χρόνια...Καλή εβδομάδα σου εύχομαι με τους δικούς σου. Φιλιά στα εγγονάκια σου.
Αγαπητή μου Μαριάνθη,
Έμεινα έκπληκτος από την τόσο πλούσιο εσωτερικό σου κόσμο,
μια καταγραφή η οποία 'ξεγράφει' το μέτρημα του χρόνου και ευλογεί την ευτυχία και ευγνωμωσύνη ενός παντοτεινού παρελθόντως.
χαιρετισμούς
Γαβριήλ
πρόσωπα του παρελθόντα χρόνου χαράζονται ανεξίτηλα πολλές φορές στην ψυχή μας και η αύρα τους μας ακολουθεί στις περιπλανήσεις του νου μας...
απλά υπέροχο! ΤΙΠΟΤΕ ΑΛΛΟ!!!!
ευλογεί την ευτυχία και ευγνωμωσύνη ενός παντοτεινού παρελθόντως....
Δε νομίζω πως θα μπορούσα κ.Γαβριήλ να το οριοθετήσω καλύτερα από σένα. Έπιασες το θέμα και έτσι είναι...Είναι ο πλούτος μας πιστεύω όσοι άνθρωποι συμπορευτήκαμε μαζί τους στο παρελθόν κι έσταξαν αγάποη μέσα μας ... Δυστυχώς τα χρόνια περνούν οι καταστάσεις αλλάζουν οι άνθρωποι γερνούν , φεύγουν και μας μένει μια έντονη νοσταλγία και πολλές φορές ένας πόνος που δεν τους έχουμε κοντά μας πια. Κι αυτό όχι γιατί δεν έχουμε άλλους εξίσου σημαντικούς ανθρώπους πλάι μας, αλλά γιατί ο καθένας έχει ξεχωριστό ρόλο και ομορφιά στη ζωή μας.
Ακριβώς Μαριάνα μου!!! Ανεξίτηλα...κι ο νους μας περιπλανιέται και η ψυχή μας λαχταρά...
Δεν παύω να πιστεύω πως τα πλούτη μας είναι οι άνθρωποι που μιλούν στην καρδιά μας , που μας νοιάζονται , που σκύβουν να διαβάσουν το νου και την ψυχή μας...Κι όταν ο χρόνος πια που όλα τα δαμάζει τους παίρνει από κοντά μας ε!!! τότε νι΄θουμε το κενό της απουσίας τους και το πολύτιμο της ύπαρξής τους.
Σε ευχαριστώ για το σχόλιό σου.
Μαριανθουλίτσα μου είσαι μιά τρυφερή καρδούλα, μέσα στα πολύ ελάχιστα πολύτιμα που μας απομένουν πιά σήμερα.
Και γώ, που είχα την υπέρτατη χαρά και τιμή να γνωρίσω στο "έμπα" της επιστροφής μου στην Ελλάδα τον αείμνηστο πατέρα σου, να δέχομαι με ταπεινότητα τις συμβουλές του και να ακουμπώ με εμπιστοσύνη πάνω στη σοφία τους, σε παρομοιάζω με κείνον. Γιατί, παρά το νεαρό της ηλικίας σου, έχεις την ωριμότητα, τη σωφροσύνη, τη δημιουργικότητα, το χιούμορ και το πολυτάλαντο, του αξέχαστου μου "κυρ-Γιώργου".
Και βέβαια, θεωρώ τον εαυτό μου τόσο τυχερή, που στη "συνέχεια" εκείνου, μπήκες εδώ και χρόνια εσύ στη ζωή μου με τη χιλιοπολύτιμη φιλία σου.
Με αγάπη τόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοση
Ντόρα
...στην ιερή εικόνα του προσώπου σου!
Αυτό τα λέει όλα!
Συγκινητικό, Μαριάνθη μου.
Υιώτα
Αστοριανή,ΝΥ
Ντόρα
εγώ τώρα δυσκολεύομαι να απαντήσω και το ομολογώ...παρόλο που ντρέπομαι γιαυτή τη δυσκολία.
Η χαρά όμως που μου δίνει η φιλία σου δε θέλω να στερέψει ποτέ. Φιλάκια!!!
Στέκομαι και γω εκεί που στάθηκες κι εσύ, εννοώ σε κείνη τη φράση.
Γιώτα μου καλά να είστε, χαρούμενοι πάντα στο σπίτι σας. Να μου φιλήσεις τον Δημητράκη σας το μικρούλη πρωταγωνιστή της ζωής σας. Χαιρετισμούς σε όλους από όλους μας.
Δημοσίευση σχολίου