Έκλεισα τους λογαριασμούς...

Αγνόησα επιδεικτικά το μετρίδι του χρόνου απόψε

και ξαναβρέθηκα σε γειτονιές καιρού παρελθόντος. 

Τρέχουν οι άλλοτε γνώριμοι δρόμοι μπρος απ΄τα μάτια μου που τώρα φαντάζουν ξένοι.

Παγερή ανατριχίλα με κυριεύει…

Επιδιώκω τη φυγή

Ερημικό ανθρώπινης παρουσίας το τοπίο,

διεκδικεί ψευδαίσθηση αναλαμπής του λυκόφωτος

Προκλητικά κυριαρχεί το πύρινο βασίλεμα του ήλιου στις ουράνιες πολιτείες 

Μεγαλουργεί και επιβάλλει ποικίλα αισθήματα

Ιχνηλατώ τα μονοπάτια των λογισμών μου και καταγράφω απώλειες .

Τα όσα πόθησα φαντάζουν ξένα, σβησμένα τεφτέρια.

Έπαψαν να με συγκινούν από καιρό.

Δε μου ταιριάζουν , είναι φανερό.

Εγκαταλείπω τα ξένα κοιτώντας μπροστά.

Ελαφρωμένη από τυχόν αμφιβολίες ,

ο δρόμος χωρίς του χρόνου την τρικλοποδιά τα ξόρκισε όλα.

Έκλεισα τους λογαριασμούς. 

Σφράγισα τα τεφτέρια

Τώρα…

Συλλαβίζω τα «θέλω μου» και αναγνωρίζω το δίκαιο του Θεού.  

Μαριάνθη Βάμβουρα