Παρασκευή 17 Απριλίου 2009

Χριστός Ανέστη!!



"Άκου τα σήμαντρα των εξοχικών εκκλησιών.
Φτάνουν από πολύ μακριά από πολύ βαθιά.
Απ' τα χείλη των παιδιών
απ' την άγνοια των χελιδονιών
απ' τις άσπρες αυλές της Κυριακής
απ' τ' αγιοκλήματα και τους περιστεριώνες
των ταπεινών σπιτιών..."

αυτούς τους στίχους από την Εαρινή Συμφωνία του Γιάννη Ρίτσου, διαλέγω για να υποδεχτώ μαζί σας τη Λαμπρή φίλοι κι επισκέπτες.

Λαμπρή Χαράς!
Πάσχα Αγάπης!
Για όλους μια Ανάσταση που ρίχνει το φως της στις καρδιές και τις αναγεννά.
Δυο κόκκινα αυγά, μια λαμπάδα αναμμένη, ένα φιλί , ένα σφίξιμο χεριών σε κάθε αντάμωση, για μια ευχή "Χριστός Ανέστη!!"
Και πάλι η Αγάπη να φωλιάζει στις καρδιές, στις ψυχές που λαχταρούν να την υποδεχτούν για να ομορφύνουν.
Πάσχα των Ελλήνων Πάσχα!!
Πλούσιο το εθιμικό σε κάθε τόπο, για κάθε Έλληνα.

Φέρνω στο νου μου τα δυο γειτονικά χωριά του τόπου μου , της μικρής μου πατρίδας, τον Τρίγωνα και την Πλαγιά όπου την Κυριακή του Πάσχα ανταμώνουν στο πνεύμα της Αγάπης με έναν ξεχωριστό και ιδιαίτερα συγκινητικό τρόπο που έχει τις ρίζες του βαθιά στο χρόνο. Το λαμπριάτικο πρωινό βρίσκει τα δυο χωριά να ανανεώνουν την καλή γειτονία με την ευλογία του αναστημένου φωτός. Οι κάτοικοι της Πλαγιάς αφού ψάλλουν τον Εσπερινό της Αγάπης στο ναό της Αγίας Τριάδας ξεκινούν με τους ιερείς, την Ανάσταση, εικονίσματα και λάβαρα να φτάσουν εν πομπή στον Τρίγωνα. Εκεί στο ναό του Αγίου Αντωνίου τους υποδέχεται το εκκλησίασμα για να γίνει δέηση κοινή και όλοι μαζί πια -Τριγωνιάτες και Πλαγιώτες- να επιστρέψουν στην Πλαγιά να κάνουν δέηση στο ναό της Αγ. Τριάδας ώστε να πάρουν στη συνέχεια το δρόμο της επιστροφής για το χωριό τους οι κάτοικοι του Τρίγωνα με τα δικά τους λάβαρα και εικονίσματα. Σε όλη τη διαδρομή επικρατεί ατμόσφαιρα ευφρόσυνη και εντυπωσιακή.

Μα...το εθιμικό δε σταματά εδώ...

Στο Πλωμάρι, την ώρα του δειλινού ο Εσπερινός της Αγάπης δίνει το δικό του χρώμα στη γιορτή της Λαμπρής.
Με πίστη στην παράδοση, ο Εσπερινός της Αγάπης στην ενορία της Αγίας Παρασκευής ψάλλεται το απόγευμα. Από τα χρόνια τα παλιά, τότε που η συνοικία του Ταρσανά -όπου και βρίσκεται ο ναός- ήταν κατ΄εξοχήν των ναυτικών, οι κάτοικοι γιόρταζαν τη Δευτερανάσταση το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα. Την ύστατη ώρα της ημέρας και προτού γείρει ο ήλιος, χτυπούσε η καμπάνα, ώστε να δοθεί η ευκαιρία σε όσο το δυνατόν περισσότερους ναυτικούς-που επέστρεφαν κείνες τις μέρες στον τόπο τους- να φθάσουν σπίτι τους και να ανάψουν το κερί της γιορτής στον Εσπερινό με τους δικούς τους.
Το έθιμο τηρείται ευλαβικά και οι πιστοί γίνονται κοινωνοί της πασχαλινής αγάπης, του Χριστός Ανέστη!!

Από καρδιάς εύχομαι σε όλους σας, καλοί φίλοι κι επισκέπτες αυτού του ημερολογίου

Καλό Πάσχα!!!

κόκκινο, ζεστό, με όλες τις αχτίδες του αναστημένου φωτός να αγγίζουν την καρδιά σας.

Χρόνια Πολλά!
Χριστός Ανέστη!

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

12 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Μαριάνθη μας ταξίδεψες μ' αυτά τα απίστευτα της απλότητας και της ευφροσύνης που οι άνθρωποι τότε τα έκαναν και τα ένιωθαν...
Χθες βράδυ, εδώ που βρίσκομαι, είδα πόσο η κατάνυξη ήταν απούσα...
Κι αυτό μ' άφησε με μια σκέψη και μια θλίψη πως όλα χάνονται πια σε τούτους τους lifestyle καιρούς μας...

Χριστός Ανέστη με κατακόκκινες ευχές:

Σούβλισε τα Πάθη,
Φίλησε τα Λάθη,
Τσούγκρισε να σπάσουν όσα σε τρομάζουν!
Να 'στε καλά πάντα!

Μαριάνθη είπε...

Στράτο
Χαίρομαι που σας ταξίδεψα. Πράγματι δεν έρχονται τα πράγματα όλες τις φορές όπως τα θέλουμε και δεν είναι πάντα ίδια. Από τόπο σε τόπο υπάρχουν και οι διαφορετικότητες.Το ίδιο συμβαίνει και δω σε κάποιες περιπτώσεις.
Άλλα περιμένουμε άλλα βλέπουμε.
Ας είμαστε καλά και κοντά στους αγαπημένους μας ανθρώπους, ας είναι γεροί και οι απόντες κι όλα φτιάχνουν. Γυρνάνε τα πράγματα.
Καλή Ανάσταση με τη γυναίκα σας κοντά στα παιδιά και εγγόνια σας. Αυτό ας φέρει την πληρότητα.
Χρόνια Πολλά με όλη μας την αγάπη
Μαριάνθη-Νίκος και παιδιά.

pylaros είπε...

Τι άλλο να πω αγαπητή μας Μαριάνθη σεις τα είπατε όλα, την Ανάσταση στεριανών και ναυτικών.

Σας ευχόμεθα λοιπόν οικογενειακώς καλή ανάσταση,Χριστος Ανέστη,

Γαβριήλ Παναγιωσούλης και οικογένεια,

Αστοριανή είπε...

Μαριάνθη μου,
Τώρα,
Καλή Ανάταση στα όνειρά σου
ως και της αγαπημένης σου οικογένειας.
Ό,τι το καλύτερο, με υγεία,
Υιώτα,
και Δημήτρης....
Υγ.¨
Θέλεις να βάλεις την ιστοσελίδα σου μαζί με τους δικούς μου?
Θα με ευχαριστήσει πολύ.
Υιώτα.

Μαριάνθη είπε...

Αληθώς Ανέστη
κ. Γαβριήλ με την αγαπημένη σας οικογένεια.
Ας φωτίζει πάντα τις καρδιές και τη ζωή μας το αναστάσιμο φως.
Να είστε καλά
Οι ευχές σας μας δίνουν χαρά.

Μαριάνθη είπε...

Γιώτα
Χριστός Ανέστη
Χρόνια Πολλά!!με τους δικούς σας.
Πάντα με χαρά που φέρνει το χαμόγελο στην καρδιά.
Πιστεύω να είδατε και το mail.
Σας φιλώ

Yannis Mallis είπε...

Χριστός Ανέστη!
Άιντε, να πω και Χρόνια Πολλά που λένε και οι Αθηναίοι με κάθε ευκαιρία.
Αρκετά χρήσιμες οι πληροφορίες σου για την Ερμιόνη. Σαν τόπος "αντικατέστησε" επάξια το κενό από την απουσία μας στην ιδιαίτερή μας πατρίδα.
Το Κάψιμο του Ιούδα μέσα στη θάλασσα ήταν άκρως εντυπωσιακό και μοναδικό.

Μαριάνθη είπε...

Αληθώς Ανέστη Γιάννη.
Εσείς πήγατε στην Ερμιόνη και γω χάρηκα.Είναι γραφικότατη και με όλα τα καλά έτσι όπως στα είπα. Συχνά με πιάνω να αναπολώ τους εννιά μήνες που έζησα εκεί.
Άντε και του χρόνου με υγεία και πάντα χαρούμενοι.

Yannis Mallis είπε...

Ένα επιπρόσθετο σχόλιο για τον Μηθυμναίο.
Η Μήθυμνα, ο Μόλυβος, για μένα είναι τόπος έμπνευσης. Ζηλεύω πολύ αυτόν τον τόπο και σε πολλές συζητήσεις με τους “άρχοντες” στο Πλωμάρι τον έχω χρησιμοποιήσει σαν παράδειγμα ανάπτυξης, αισθητικής αρμονίας και υπεροχής. Αν το Πλωμάρι είχε λίγο από τον Μόλυβο θα μπορούσα να είμαι και να εργάζομαι τώρα εκεί. Η σωστή εξέλιξη της δομής του περιβάλλοντα χώρου σε έναν τόπο (προς κατοίκους και επισκέπτες) δίνει κίνητρο για τον σεβασμό τους. Και από την αγάπη και τον σεβασμό των επισκεπτών σε έναν τόπο εξαρτάται η πορεία του, η οικονομία του και το μέλλον του. Αν έγραφα ένα ποίημα θα θελα να το γράψω κοιτώντας το λιμανάκι από ψηλά. Αν ζωγράφιζα έναν πίνακα θα θελα να έχει τις κόκκινες πέτρες από το κάστρο. Αν ξαναερωτευόμουν την γυναίκα μου θα θελα να της κρατώ το χέρι στα πλακόστρωτα δρομάκια. (Και εκείνη να της ξανα αγοράσω ένα κόσμημα (!) όπως τότε πριν 10 χρόνια από τα μαγαζάκια με τις σκιερές καταπράσινες εισόδους).
Συγνώμη που βγήκα, λοιπόν, λίγο έξω από το θέμα αλλά μια και όλοι μου οι φίλοι ξέρουν την συμπάθειά μου για τον Μόλυβο, ήθελα να την καταθέσω και εδώ.

Μαριάνθη είπε...

"Αν ξαναερωτευόμουν την γυναίκα μου θα θελα να της κρατώ το χέρι στα πλακόστρωτα δρομάκια."

Αυτά τα λόγια μαρτυρούν μια μεγάλη αλήθεια για όλους μας. Με αυτά τα κρατήματα από το χέρι και τις αγκαλιές φέρνουμε στο νου μας τα πλακόστρωτα δρομάκια του Μολύβου και ειδικά κατηφορίζοντας προς το λιμάνι. Προσωπικά τα έχουμε αποθανατίσει σε φωτογραφίες για να μένουν μια ζωή. Με το Νίκο δεν παραλείπουμε αυτά τα σεργιανίσματα κάθε φορά που θα βρεθούμε στο νησί. Μένουν βέβαια στο νου μας τα πρώτα τέτοια σεργιανίσματα Σεπτέμβρη μήνα με τη γαληνεμένη μουντάδα και ηρεμία του τοπίου αλλά και χειμώνα καιρό μέρες Πρωτοχρονιάς.
Ευχαριστώ από καρδιάς για τις ευχάριστες θύμησες που μου ξαναζωντάνεψες.
Και μια συμβουλή...
μην παραλείπετε να πηγαίνετε τις βόλτες σας στο Μόλυβο κάθε φορά που βρίσκεστε στη Λέσβο. Τον Βαγγελάκη ας τον κρατά η Τούλα για αυτή την περίπτωση.

Ξυπτεpάs Κώσταs είπε...

Χριστός Ανέστη, αγαπητή Μαριάνθη.

Απόψε έκανα κανονικό "ποδαρικό" στο blog σου και έχω ήδη αρχίσει να το "ξεφυλλίζω" ακούγοντας τις τζαζ επιλογές σου!

Να 'σαι καλά και ακούραστη με το μεράκι σου...
Καλή συνέχεια.

Μαριάνθη είπε...

Αληθώς Ανέστη φίλε Κώστα και καλορίζικο το ποδαρικό σου.Συμπληρώνεις το ψηφιδωτό των επισκέψεων τιμής για μένα.
Θέλω με τη σειρά μου να σε ευχαριστήσω από εδώ για τη συγκίνηση που με έκανες να νιώσω ανεβάζοντας στην ιστοσελίδα σου (news.plomarinet.gr)τα τροπάρια που έψαλε η χορωδία μας στον Άγιο Νικόλαο τη Μεγάλη Εβδομάδα. Τα άκουγα και τα ξανάκουγα και γέμιζε η ψυχή μου. Μεγαλείο. Μεγαλείο που το χρωστάμε σε σένα και στον Γιώργο Μιχαλέλλη τους δύο μαϊστορες που αναδεικνύουν τη βυζαντινή ψαλμωδία.
Να είστε καλά.
Πάντα με την εκτίμησή μου.