Το "ΟΥΖΟ ΒΑΡΒΑΓΙΑΝΝΗ" ετοιμάζεται να γιορτάσει τα 150 χρόνια του!!
Το περιοδικό «restaurant.com.gr» κάνει τιμητικό αφιέρωμα στην ηλεκτρονική του σελίδα.
Η ιστορία του «Ούζου Πλωμαρίου» ξεκινάει πριν από 150 περίπου χρόνια, όταν ο Ευστάθιος Βαρβαγιάννης από την Οδησσό της Ρωσίας έφθασε στην Λέσβο, περνώντας πρώτα από την κοσμοπολίτικη Κωνσταντινούπολη, και θεμελίωσε στο γραφικό Πλωμάρι μια μοναδική πορεία που φθάνει μέχρι τις μέρες μας.
Από το εσωτερικό του Μουσείου Ούζου Βαρβαγιάννη στο Πλωμάρι
Στο Πλωμάρι της Λέσβου σήμερα λειτουργεί το μοναδικό «Μουσείο Ούζου» που υπάρχει στη χώρα μας, το οποίο ανήκει στην οικογένεια Βαρβαγιάννη. Στο «Μουσείο Ούζου» βρίσκει κανείς τον πρώτο αποστακτήρα που κατασκευάστηκε το 1858 στην Κωνσταντινούπολη, μαζί με άλλους αποστακτήρες στους οποίους δοκιμάστηκαν πολλές και διαφορετικές συνταγές Ούζου, μέχρι να καθιερωθούν οι τέσσερις τύποι ούζου με διαφορετικούς αλκοολικούς βαθμούς και γεύσεις που διατηρεί μέχρι και σήμερα η Ποτοποιία Βαρβαγιάννη.
"Εύζων" Ο παραδοσιακός τσολιάς
Στο «Μουσείο Ούζου» της οικογένειας Βαρβαγιάννη υπάρχουν ακόμα εργαλεία κατασκευής βαρελιών, γυάλινα και μεταλλικά δοχεία φύλαξης ούζου, όργανα αλκοολομέτρησης, χάρτες, σφραγίδες, φωτογραφίες, στροφυλιά και πολλά άλλα αντικείμενα που παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον.
"Αφροδίτη" Για ιδιαίτερες στιγμές απόλαυσης
Ήδη, η οικογενειακή επιχείρηση Βαρβαγιάννη προετοιμάζεται για να γιορτάσει τα 150 χρόνια συνεχούς παρουσίας στη παραγωγή του ούζου, με ένα επενδυτικό πρόγραμμα που αφορά την τοποθέτηση νέας γραμμής εμφιάλωσης καθώς και στην προσθήκη νέου επιστημονικού και μηχανολογικού εξοπλισμού.
Μια ελληνική επιχείρηση – καύχημα που αποτελεί θεματοφύλακα μιας πολύτιμης παράδοσης, με την πολυετή πορεία της, στην παραγωγή του εθνικού μας ποτού!
Αυτά σημειώνει μεταξύ άλλων στην εκτενή αναφορά του το περιοδικό στην ιστοσελίδα του «restaurant.com.gr»
Ούζο Βαρβαγιάννη!!
Συνώνυμο της παράδοσης του Πλωμαρίου στο μεράκι, το άρωμα, την ξεχωριστή γεύση.
Θάλασσα, αρμύρα, γλυκάνισος, Ούζο Βαρβαγιάννη...
ΤΟ ΟΥΖΟ.
Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου
14 σχόλια:
Το υπέροχο αυτό ποτό, το ποτό της καλής παρέας, είναι η καλοκαιρινή μας συντροφιά! Θα επιμένουμε, λοιπόν Μαριάνθη, όπως επιμένουν και οι άνθρωποι του Βαρβαγιάννη, με μεράκι και πίστη στις παραδοσιακές αξίες της ευλογημένης Λεσβιακής γης.
Γι’ αυτό «ου ζω άνευ ούζο»
Αγαπητή μου Μαριάνθη
Κάπου το έχω δει, κάπου το έχω συναντήσει ΟΥΖΟ από Πλωμάρι, Μυτιλήνης, το Μπάρμπα-Γιάννης ομολογώ ότι το βλέπω για πρώτη φορά.
Η λέξη Ούζο μου έχουν πει, ότι προέρχεται από την λατινική (Ισπανική) λέξη USO= χρήση, στα Αγγλικά USE=χρήση, όταν σε ένα αποστακτήρα κάπου στην Θεσσαλία έφτιαχναν ούζο είχαν έναν δοκιμαστή ο οποίος όταν έφτιαξαν μια εξαιρετικής ποιότητας ούζο έβγαλε ένα επιφώνημα. Μα αυτό είναι για (USO) ΟΥΖΟ Μασσαλίας.
Εννοούσε για εξαγωγή στην Μασσαλία της Γαλλίας όπου εξήγαγαν το άριστον αυτό ποτό.
Δεν ξέρω αν ευσταθεί!
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ
...Βρε παιδιά!
θα... μεθύσω (αν και δεν πίνω!) μόνο από την αγαπη που εσύ, Μαριάνθη μου
κι ο Στράτος,
μας κερνάτε κάθε φορά που αναφέρεστε στη Λέσβο!
Για να δούμε!
θα μπορέσουμε κάποτε να ρθούμε?
Μαριάνθη μου, πως είναι τα ...μωρά σου. Πέρασε το κρύωμα?
Ίσως θαπρεπε... να τους κάνεις καμιά εντριβούλα με...ούζο να γίνουν περδίκια!
Το είπα, πάλι!!!
Καληνύχτα,
με αγάπη,
Υιώτα, ΝΥ
"...το ποτό της καλής παρέας.."
αυτό τα λέει όλα εκλεκτέ μας φίλε Στράτο.
Ένα ουζάκι με ελάχιστο μεζέ αρκεί για να λειτουργήσουν οσμωτικά οι καρδιές των ανθρώπων. Να φιλιώσουν,να μουρμουρίσουν τους καημούς τους, αλλά και να ξεδώσουν.Να σηκώσουν το ποτήρι και να πουν απ΄την καρδιά βγαλμένο "γεια μας" λίγο προτού το γευθούν τα χείλη.
Αν είναι δε και Βαρβαγιάννη...να απολαύσουν και κορυφαία ποιότητα!:))
Πολύ καλά τα λέτε κ. Γαβριήλ. Μία από τις εκδοχές προέλευσης της λέξης πράγματι υποστηρίζει και αυτά που περιγράφετε πιο πάνω.
Όποια κι αν είναι όμως η ερμηνεία της λέξης ούζο, παραμερίζεται μπροστά στην ευχαρίστηση που προσφέρει η γεύση του.
Το ούζο θέλει μεράκι για να το παρασκευάσεις αλλά και για να το πιείς.
Στο Πλωμάρι -και όχι μόνο- συχνά λέμε "άντε πάμε για κανένα ούζο"...και το λέμε για να ανταμωθούμε,να χαλαρώσουμε, να ξεχαστούμε στη γεύση και στο άρωμά του δίπλα στη θάλασσα το καλοκαίρι.Το λέμε όμως και μεσημέρι κάτω από τη σκιά του υπεραιωνόβιου πλάτανου. Και...χειμώνα καιρό ακούς "άντε βάλε ένα ρακί" και εννοούν ούζο με δυο τρία μικρά πιατάκια μεζέ του καφενέ.
Ούζο λοιπόν...της ορέξεως για το μεσημεράκι και της αποφορτήσεως για το βραδάκι κ. Γαβριήλ αρχής γενομένης από το Πλωμάρι που θεωρείται η νησιωτική πατρίδα του ούζου με τις τέσσερις τώρα ποτοποιείες και δη Βαρβαγιάννη που είναι το ούζο των πέντε γενεών. Πρόκειται για μία καθαρά οικογενειακή επιχείρηση που από το 1860 έχει συνεχή εν δυνάμει παρουσία στην παρασκευή ούζου εξ αποστάξεως.Κι απ΄ότι φαίνεται με όραμα που δε σταματά αλλά ενδυναμώνεται στο διάβα του καιρού.
Τους χαιρετισμούς μου σε όλους σας.
Διαλέγω την απάντηση στο δικό σου σχόλιο Γιώτα μας για να ξαναπώ πως σας περιμένουμε στο νησί μας για να πιούμε ούζα -και τότε θα πιείς γιατί αλλιώς θα θεωρηθεί ιεροσυλία-και να σας ξεναγήσουμε στις ομορφιές του όλες.Να δείτε και το μοναδικό Μουσείο ούζου...
Λοιπόν Γιώτα..."ούζο όταν πιεις γίνεσαι ευθύς.."!!
Να μεθύσεις από το ούζο που θα σε κεράσουμε αποκλείεται γιατί είναι κορυφέας ποιότητας. Πίνεις το βράδυ και ξυπνάς το πρωί με καθαρό κεφάλι, τότε καταλαβαίνεις την ποιότητα.
Σίγουρα όμως θα μεθύσουμε από τα θερμά αισθήματα φιλίας και αυτό είναι το καλύτερο.
Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου για τα παιδιά μου, τώρα όλα καλά.
Το ίδιο εύχομαι και για σας με όλη μου την αγάπη.
Και μην ξεχνάς!!Σας περιμένουμε και ανυπομονούμε να σας τρατάρουμε με τις ομορφιές του τόπου μας .
Φιλιά πολλά και χαιρετισμούς από την ηλιόλουστη στη ζέστη του καλοκαιριού Θεσσαλονίκη.
Ούζο. Πάντα με λίγο δροσερό νεράκι πρώτα (για να ελευθερωθούν τα αρώματα) και μετά προσθήκη πάγου (για να αποφευχθεί η κρυστάλλωση).
Άρα τις περισσότερες φορές το ούζο πίνεται λάθος (μόνο με πάγο).
Και λάθος μάρκα. Πολύ καλή συνταγή το -Πλωμάρι- αλλά "γρήγορη" συνταγή λόγω τις τεράστιας ζήτησης.
Για τους πιο εκλεκτούς (που ξέρουν) Βαρβαγιάννης και γιατί όχι και Πιτσιλαδής.
Από αυτή τη λεπτομέρεια και μόνο: και μετά προσθήκη πάγου (για να αποφευχθεί η κρυστάλλωση) φαίνεται πως ο Γιάννης ξέρει πολύ καλά από ούζο!!!
Έτσι είναι, φτάνει και μόνο με κρύο νεράκι...
...Τι Πλωμαρίτης θα ήταν ο Γιάννης Στράτο αν δεν ήξερε από καλό ούζο;
:))))
Για το νέρωμα δεν το συζητάμε. Εξυπακούεται και γιαυτό δεν το ανέφερα. Εννοείται ότι το ουζάκι το απολαμβάνουμε με νερό στη σωστή αναλογία γιαυτό και άμα δεν αδειάσει το ποτήρι κάθε φορά, δεν ξαναγεμίζουμε ώστε να μη χαλάσουμε τη δοσολογία ούζου-νερού.
Συμφωνώ Γιάννη με όσα λες γιαυτό και τον τσολιά -που δεν τον αλλάζω με τίποτα-τον κουβαλώ από το Πλωμάρι κάθε Σεπτέμβρη ώστε να μη μας λείπει αφού δεν μπορώ να τον βρω στα ράφια των Σούπερ Μάρκετ εδώ στη Θεσσαλονίκη δηλαδή σε πρώτη ζήτηση.
Όσο βέβαια για το Αφροδίτη πάντα υπάρχει ένα μπουκάλι στο ράφι για να το καμαρώνω κιόλας.
... γιαυτό και άμα δεν αδειάσει το ποτήρι κάθε φορά, δεν ξαναγεμίζουμε ώστε να μη χαλάσουμε τη δοσολογία ούζου-νερού....
Κι αυτό σωστό!
Ε, ρε τι μερακλήδες φίλους έχω!!!
...Όμοιος στον όμοιο Στράτο!!
Την καλημέρα μας και να περάσετε χαρούμενο Σαββατοκύριακο.
Με τους χαιρετισμούς μας
Μαριάνθη και Νίκος.
Αγαπητή μου Μαριάνθη.
Όπως βλέπεις έχω αρχίσει την περιήγηση στην σελίδα σου.
Μ΄αρέσει το ούζο και πάντα πίνουμε όταν κάποια παρέα μας θυμηθεί.
Και στ΄ομολογώ ότι πάντα παίρνω Βαρβαγιάννη.
Νάναι καλά η οικογένεια, μας χαρίζει ωραίες στιγμές με το προϊόν της.
Νάσαι καλά κι΄εσύ να μας τα γράφεις.
Ντένης
Εύχομαι σε κάποιο ταξίδι σας προς την Ελλάδα να σας φέρει ο δρόμος μέχρι το Πλωμάρι να σας ξεναγήσουμε, να επισκεφτείτε και το Μουσείο και τέλος να πιούμε ούζο Βαρβαγιάννη στην υγεία και στη χαρά της συνάντησης.
Σας χαιρετώ!
Δημοσίευση σχολίου