Το παιδί γιορτάζει...

Η Παγκόσμια Ημέρα Παιδιού έχει τη θέση της στο μήνα Δεκέμβριο στις 11. Λίγο πριν το ξεκίνημα του εορταστικού Δωδεκαημέρου, τότε που κυριαρχεί η χαρά του ελπιδοφόρου μηνύματος της ενανθρωπίσεως του Θείου βρέφους.

              "Άφετε τα παιδία έλθουν προς με"

Η αγάπη του Θεού Δημιουργού ενσαρκώνεται και γεννιέται ταπεινά στη φάτνη της Βηθλεέμ, ως Θείο βρέφος που στρέφει το ενδιαφέρον του σ΄όλου του κόσμου τα παιδιά. Μαυράκια, ασπράκια, κιτρινάκια. 

Παιδιά που απολαμβάνουν τη ζεστή αγκαλιά των γονιών τους, με τη χαρά των παιχνιδιών , τη λαχταριστή γεύση των γλυκών, τη θαλπωρή του σπιτιού με τα στολίδια του χριστουγεννιάτικου διάκοσμου. 

Ένα ξύλινο αλογάκι αρκεί για να φέρει το χαμόγελο της παιδικής ευτυχίας στο αγοράκι μιας άλλης εποχής, που φαίνεται να απολαμβάνει το παιχνίδι με αποτυπωμένη την πληρότητα στην έκφρασή του.

Αλλά και τ΄άλλα τ΄άστεγα, θύματα του θυμού της φύσης, που τα ξεσπίτωσε και τα πέταξε στο δρόμο ανελέητα. Τα παιδιά των φαναριών, που κυκλοφορούν ξυπόλητα στους δρόμους μες στη γύμνια, απλώνοντας το χέρι στους  περαστικούς, ελπίζοντας σε ένα φιλοδώρημα με λίγο οίκτο ή και περιφρόνηση ακόμα.

Οδηγώντας στους δρόμους της πόλης μεσ΄απ΄τη λάμψη των φώτων, των στολισμένων δέντρων, της χριστουγεννιάτικης ατμόσφαιρας, που σου ζεσταίνει την καρδιά, σε κάθε γωνιά του δρόμου, σε κάθε φανάρι, το αντίκρισμα των παιδιών που περιφέρονται ανάμεσα στις ρόδες των αυτοκινήτων χτυπώντας το τζάμι για ένα φιλοδώρημα γίνεται ντροπή που σου παγώνει την καρδιά. 

Την εποχή της προόδου, των εξοπλισμών, με τα χιλιάδες αθώα θύματα των πυραύλων στο όνομα της παρανοϊκής ηθικολογίας που κατασπαράζει το ήθος, της νέας τάξης πραγμάτων, η ντροπή συνεχίζει. Όπως τότε, τον 19ο αιώνα με τους "μάγκες του ρολογιού", τα γνωστά "αλάνια" παιδιά θύματα της ανελέητης εκμετάλλευσης του κάθε "μάστορη"που τα΄ριχνε στο δρόμο και τα βασάνιζε αν δεν απέδιδαν το απαιτούμενο κέρδος. 

Και η "μαρίδα του δρόμου" συνεχίζει να απλώνει το χέρι της για λίγο οίκτο. Το παιδί του δρόμου έχει κι αυτό δικαίωμα στη χαρά της γέννησης του Θείου βρέφους. Το νιώθει πολλές φορές και το ψιλοτραγουδά καθισμένο στην άκρη μιας χριστουγεννιάτικης βιτρίνας, πατώντας τα πλήκτρα του ακορντεόν που βγάζουν μαγικούς ήχους ή περιδιαβαίνοντας στις πλατείες και στα σοκάκια με το βλέμμα στα στολισμένα μπαλκόνια μήπως και λάβει δείγμα της αγάπης των ανθρώπων που έχουν την τύχη να μην είναι στη δική του θέση.

Τούτες τις μέρες το παιδί γιορτάζει. Η ευαισθητοποίηση της κοινωνίας των ενηλίκων στις σκληρές συνθήκες διαβίωσης εκατομμυρίων παιδιών σε όλον τον κόσμο, απαιτεί συγκροτημένο σχέδιο δράσης, προκειμένου να φέρει αποτέλεσμα. Ο υποσιτισμός, η καταναγκαστική εργασία, η σεξουαλική εκμετάλλευση, η κακοποίηση, ο "βομβαρδισμός" με διαφημιστικά μηνύματα, το μη ασφαλές παιδικό παιχνίδι, είναι μέρος της μάστιγας που συνθλίβει καθημερινά κάθε έννοια παιδικότητας.

Πρωτίστως αλλά και τουλάχιστον σε αυτά έχει χρέος κάθε πολιτισμένη κοινωνία να ορθώσει το ανάστημά της ώστε τα παιδιά όλου του κόσμου να απολαύσουν τον δίκαιο κόσμο που δικαιούνται.

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου.