Η ΠΡΩΤΗ ΤΩΝ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΩΝ

«Ο Ακάθιστος Ύμνος», ρωσική εικόνα του 14ου αιώνα. Στο κέντρο εικονίζεται η Παναγία, ενώ καθεμιά από τις μικρές περιφερειακές εικόνες αφορά τη διήγηση ενός από τους 24 «οίκους» του Ακάθιστου Ύμνου.

Αίσθηση Ανοίξεως με περιέβαλλε απόψε το βράδυ καθώς βημάτιζα προς το ναό για να απολαύσω τη χάρη και την αρμονία της ποιητικής τέχνης προς την αιώνια Μητέρα. Η πρώτη Παρασκευή των Χαιρετισμών, που τόσο πρόωρα μας ήρθε φέτος, με το Φλεβάρη όμως πια να παίρνει σιγά σιγά το δρόμο της αποχώρισης απλώνοντας χέρι καλωσορίσματος στην Άνοιξη. 

Η ελληνική Άνοιξη συνδέεται και με τις ακολουθίες της Μ. Τεσσαρακοστής. Της πορείας προς το Άγιον Πάθος που θα μας συναρμόσει με την Ανάσταση του Κυρίου. Η καμπάνα χτυπά τη Σαρακοστή για να απολαύσουμε τους οίκους προς την Υπέρμαχο Στρατηγό, το ποιητικό δημιούργημα που ως σπάνιο αρμονικό στιχούργημα ψάλλεται στις ορθόδοξες Εκκλησίες κάθε Παρασκευή βράδυ.                                                                                                      "...Και κει που κάθομαι ψηλά γαλήνιος κι ωριμάζω το νόημα            φέρνει ο άνεμος θαμπούς κυματισμούς καμπάνας, μεσ΄απ΄τα χωριά  λογιάζω κι απεικάζω που κράζει για τη Χάρη Της, τους  Θείους Χαιρετισμούς"                                                                                  ορίζει με τους στίχους του ο Άγγελος Σικελιανός από το "Πέμπτο Ευαγγέλιο".

 "Με την Μεγάλη Τεσσαρακοστή συνεδέθη προφανώς ο Ακάθιστος Ύμνος,  εξ αιτίας ενός άλλου καθαρώς λειτουργικού λόγου: Μέσα στην περίοδο της Νηστείας εμπίπτει πάντοτε η μεγάλη εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Είναι η μόνη μεγάλη εορτή, που λόγω του πένθιμου χαρακτήρα της Τεσσαρακοστής, στερείται προεορτίων και μεθεόρτων. Αυτήν ακριβώς την έλλειψη έρχεται να κάλυψη η ψαλμωδία του Ακάθιστου, τμηματικώς.Ο Ακάθιστος ύμνος είναι το κοντάκιο του Ευαγγελισμού, ο ύμνος της σαρκώσεως του Λόγου του Θεού." υποστηρίζει κατά την ερμηνεία του ο μέγας Λειτουργιολόγος  Ιωάννης Φουντούλης.

"Χαίρε ύψος δυσανάβατον ανθρωπίνοις λογισμοίς,                                              χαίρε βάθος δυσθεώρητον και αγγέλων οφθαμοίς" αλλά και 

"Χαίρε κλίμαξ επουράνιε δι΄ης κατέβει ο Θεός,                                                     χαίρε γέφυρα μετάγουσα τους εκ γης προς ουρανόν"

Η υμνωδία του Ακάθιστου Ύμνου συνταιριάζει με τα αρώματα της φύσης του ανοιξιάτικου δειλινού, δημιουργώντας στους πιστούς ευφρόσυνα αισθήματα. Οι οίκοι του "Χαίρε" με την τέχνη του λόγου και τις αντιθέσεις, ανυψώνουν στο άκουσμα τις ψυχές.                                                                      

 Όσο κι αν υποτροπιάσει ο καιρός, τα αισθήματα της υποδοχής χαρμόσυνων ημερών φωλιάζουν μέσα μας ώστε να μην είναι τυχαίο το "Ω! Γλυκύ μου έαρ!" που σε λίγες μέρες με τον ερχομό του Μάρτη θα αναφωνήσουμε. 

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου.