Υποδοχή Ανοίξεως!

Σε μοσχοβολιά λευκού ανθού, πετάρισμα χελιδονιού σε πινελιά γαλάζιου, στη λάμψη του πορτοκαλιού που πέφτει η ηλιαχτίδα, χαμογέλασε η ζωή.   

Στη γεύση της φράουλας έβαψε τα χείλη της κι ομόρφυνε.                               Με κοκκινόασπρη πλεξούδα από στριφτή κλωστή ήρθε η Άνοιξη στο ραντεβού της με το ημερολόγιο του χρόνου, λουσμένη από φως στο δροσερό αγέρι, ώρα τ΄εσπερινού, γαληνεμένη στο γαλαζόλευκο του ορίζοντα. Πέταξε και τη μοσχοβολιά της η τρυφερή μαργαρίτα καθώς ξεπρόβαλε με βλέμμα αθώο από τον τοίχο ερειπωμένου σπιτιού.                      

Αρμονικό το άνθισμα του ταπεινού χαμομηλιού με τη σεμνότητα των ημερών, γαληνεύει τα σωθικά μυραίνοντας τη γη που το καρποφορεί.

 Το σχίσιμο του ορίζοντα από τη χελιδονοουρά μαντατοφόρος κι αυτό της Άνοιξης.

Ήρθε ήρθε χελιδόνα
Ήρθε κι άλλη μεληδόνα
κάθησε και λάλησε
και γλυκά κελάηδησε:
Μάρτη, Μάρτη μου καλέ
και Φλεβάρη τρομερέ
κι αν φλεβίσεις
κι αν τσικνίσεις
καλοκαίρι θα μυρίσεις.
Κι αν χιονίσεις κι αν κακίσεις,
πάλιν άνοιξη θ' ανθίσεις. 

Κι ο χτύπος της καμπάνας στο κάλεσμα ώρα αποσπερνή για το μεγάλο "Χαίρε" στην Υπερευλογημένη μάς ανεβάζει στα ουράνια.

Σύγκορμη ανατριχίλα που κάνει την καρδιά να πεταρίζει γεμάτη μοσχοβολιά, φέρνει η Άνοιξη.  

                                                                               

Να νιώθει έρωτα για τις μυρωδιές, τους ήχους, τις εικόνες, το χάδι απ΄το δροσερό αεράκι την ώρα που ο ήλιος βουτά να δροσιστεί στον ορίζοντα και μας κλείνει το μάτι πίσω από το βουνό. 

Καλωσόρισες Άνοιξη!             

                      Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου