Ο επισκέπτης του ονείρου!

Με εντυπωσίασε ο φθινοπωρινός επισκέπτης από την εμφάνιση και μόνο. Από την πρώτη στιγμή που τον είδα. Μου έκανε καλή εντύπωση και μου δωσε λαβή να προχωρήσω ώστε να τον γνωρίσω καλύτερα. Να μη μείνω δηλαδή μόνο στην εξωτερική εμφάνιση και πλανηθώ πλάνην οικτρά, αλλά να ψάξω την ουσία, το περιεχόμενο.  
Ο λόγος,  για τον  Επισκέπτη του Ονείρου, το νέο βιβλίο της κ. Ελένης Τσαμαδού που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Ψυχογιός με  ανάγλυφα τυπωμένα γράμματα στο εξώφυλλο. 

 Ο επισκέπτης του ονείρου

Εκδόσεις Ψυχογιός 

 " Το γράμμα έφτασε ένα χειμωνιάτικο πρωινό. Το άφησε πάνω στο γραφείο του η Μαρίτσα μαζί με την άλλη αλληλογραφία: γράμματα από τράπεζες, εμπορικές επιστολές, τιμολόγια, παραγγελίες και ακυρώσεις παραγγελιών, επιστολές πελατών...ένα σωρό κάθε μέρα.
Οι σφραγίδες έδειχναν πως το γράμμα είχε ταχυδρομηθεί δύο μήνες πριν, το Σεπτέμβριο του 1934. Από την Κωνσταντινούπολη. Ο φάκελος ήταν ταλαιπωρημένος, μουτζουρωμένος και τσαλακωμένος με την απαραίτητη σφραγίδα της λογοκρισίας τυπωμένη φαρδιά -πλατιά...."

 Αυτές είναι οι πρώτες σειρές με τις οποίες ξεκινά το πρώτο κεφάλαιο η συγγραφέας,  για  να αρχίσει η ροή της ιστορίας , αφού μάς τοποθετήσει χρονικά και δώσει το κοινωνικοπολιτικό στίγμα της εποχής.
Ο  σταφιδέμπορος Αριστείδης, η εκ Τεργέστης δεύτερη σύζυγός του και μητέρα των τριών θυγατέρων του Μαριάνθη, η κινούσα τα νήματα θεία Ευτέρπη, η Μαρίτσα η Σμυρνιά, μα και ο μέγας πολύς τραπεζίτης κ. Καραλέων με την πιστή και υπάκουη γραμματέα Καλλιρόη αλλά και την τσαχπίνα υπάλληλο Αννούλα καθώς και η αφηγήτρια, είναι τα πρόσωπα που πλέκουν αλλά και περιπλέκονται στον ιστό του μυθιστορήματος. Όλοι γύρω από τον Μιχαήλ, το νέο με τους εκλεπτισμένους τρόπους που εμφανίζεται ξαφνικά στη ζωή τους και την αναστατώνει. Συγκινεί, φέρνει στο φως καλά κρυμμένα μυστικά, πάθη ανομολόγητα , αμαρτίες παλιές...

Εδώ, θα κάνω πιο προσωπικό το λόγο μου και θα πω τώρα που ολοκλήρωσα την ανάγνωση του βιβλίου πως "πέρασα καλά" διαβάζοντάς το. Νομίζω πως αυτό τα λέει όλα αν λάβουμε υπόψη μας πως κάθε ιστορία, κάθε βιβλίο είναι ταγμένο να μιλήσει με τον δικό του τρόπο στον κάθε αναγνώστη. Ξαναπερπάτησα στους δρόμους της αγαπημένης μου Πάτρας, έφερα εικόνα μπροστά μου την Παντάνασσα έτσι όπως την έβλεπα για χρόνια από το μπαλκόνι του σπιτιού μου στην Καραϊσκάκη και Βότση. Ξανακατέβηκα τις σκάλες της Αγίου Νικολάου, στάθηκα έξω από τη βιτρίνα του βιβλιοπωλείου του Καϊάφα μα και κουβέντιασα με τους κληρονόμους  του,  πέρασα και χάζεψα το Ματζέστικ αλλά και ανέπνευσα θαλασσινό αέρα με μια βόλτα μου στο λιμάνι της Πάτρας.
Γέλασα, ξεχάστηκα, μα και σφίχτηκε η καρδιά μου. Θυμήθηκα φράσεις σμυρνιές που΄χα να τις ακούσω από τα παιδικά μου χρόνια. Διάβασα κι άλλες, που τις χρησιμοποιώ ακόμα και σήμερα.

                 Η συγγραφέας του μυθιστορήματος κ. Ελένη Τσαμαδού.


Το μυθιστόρημα καθώς εξελίσσεται παρουσιάζει μία ανοδική δυναμική στην πλοκή της ιστορίας του. Καλογραμμένο, χωρίς πλατιασμούς , με σύντομες εναλλαγές στις αφηγήσεις των προσώπων , μού πρόσφερε αναγνωστική απόλαυση.  
Κι... αν το παρομοίαζα με ένα καλό βαθυκόκκινο κρασί, θα έλεγα πως έχει γεύση μα κυρίως και επίγευση. Αυτό σκέφτηκα σαν έφτασα στην τελευταία λέξη της 437ης σελίδας και είδα πως ολοκληρώθηκε η ανάγνωσή του. Κρίμα, σκέφτηκα, αποχωρίζομαι μια καλή συντροφιά.

Σαν πρωτοπληροφορήθηκα πως πρόκειται να κυκλοφορήσει ευχήθηκα "καλοτάξιδο".
Στους δρόμους του δικού μου νου η ευχή έπιασε τόπο. Σίγουρα όχι μόνο...
Καλή συνέχεια στη συγγραφέα μένει πια να πω.

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου.