ΤΟ ΚΑΡΤ-ΠΟΣΤΑΛ...

Δεν είναι πολλές οι μέρες που βρήκα να με περιμένει στην αλληλογραφία μου ένα καρτ-ποστάλ. 
 Ο αποστολέας το είχε ταχυδρομήσει από μια άλλη ήπειρο τις μέρες των γιορτών σαν επισκέφτηκε κείνο τον τόπο.  Ταξίδεψε χώρες και χωριά , πέρασε θάλασσες και βουνά μέχρι να φτάσει στον προορισμό του για να μας μεταφέρει ευχές, μια σκέψη, ένα χαιρετισμό...
Αυτό το καρτ-ποστάλ λοιπόν γίνεται η αφορμή να μοιραστώ μαζί σας  λίγες σκέψεις που κάνω χρόνο καιρό τώρα όταν λαμβάνω κάρτες σαν κι αυτή.
Κι αυτό συμβαίνει κυρίως μέρες γιορτών όπου συναθροίζονται " γραπτά φτερουγίσματα σκέψης" από διάφορα μέρη του κόσμου. Τη Ζάμπια, το Σικάγο, τη Νέα Υόρκη και βέβαια διάσπαρτους τόπους της χώρας μας. 
Συμβαίνει τούτα τα χρόνια , της ηλεκτρονικής επικοινωνίας, της ταχύτητας, του διαδικτύου , από ανθρώπους που καθημερινά χρησιμοποιούν την τεχνολογία και ασφαλώς θα μπορούσαν να στείλουν τις ευχές τους μέσω αυτής.
Κι όμως...
Διαλέγουν να στείλουν μια κάρτα με τον πολύτιμο συμβολισμό της. 
Γιατί ...δεν είναι στην αξία της κάρτας "το πολύτιμο" !!!
Είναι στη χειρονομία, στο ότι ο άλλος σε σκέφτηκε, πέρασες από το νου του, έδωσε χρόνο για σένα, πήρε μολύβι και χαρτί να αποτυπώσει την εκτίμηση, την αγάπη του. 
Αυτό είναι!!!
Που τα κάνει όλα πολύτιμα, μαγικά κι ανθρώπινα μαζί. 
Με συντροφεύουν και τα φυλάγω για μακρύ διάστημα. Τα έχω να στολίζουν το χώρο μου, να νιώθω την έκφραση φιλίας και να τη βλέπω. Γιατί τα "γραπτά μένουν"...


Κάθε φορά που λαμβάνω με το παραδοσιακό πλέον ταχυδρομείο μία κάρτα , αισθάνομαι ιδιαίτερα, μία πληρότητα θα έλεγα ξεχωριστή. 
Γιαυτό κι εγώ με τη σειρά μου θέλω να τη διαλαλίσω αυτή τη χαρά, αυτή την εκτίμηση που νιώθω για τη χειρονομία "της σκέψης" που ταξιδεύει από μακριά και να ευχαριστήσω.
Μακάρι να κρατήσουν για πάντα στη ζωή αυτά τα μικρά, ανθρώπινα μα τόσο σπουδαία...και θαυμαστά !!

Μαριάνθη Βάμβουρα- Γιάνναρου