Φως εσπερινόν!

Κατά την είσοδο. Το κεντρικό κλείτος.

Κυριακή της Σταυροπροσκυνήσεως η αυριανή και θέλησα στον εσπερινό χτύπο της καμπάνας να οδεύσω στην Άνω Πόλη, στο Επταπύργιο, στη Μονή Βλατάδων. 

Κάθε φορά που διαβαίνω το κατώφλι της κύριας εισόδου του ναού είτε έχει κάποια Ακολουθία είτε όχι,  επικρατεί η απόλυτη σιγή.

Αισθάνομαι έντονη να με περιβάλλει την κατάνυξη. 

Κι αυτό νομίζω πως αποτελεί κοινή αποδοχή για κάθε προσκυνητή στον ιερό αυτό χώρο. 

Έτσι κι απόψε...την ώρα του Εσπερινού.

Η απόλυτη κατάνυξη, ο μέγας σεβασμός, η σιγή του σεβασμού από τους προσκυνητές που γέμιζαν το χώρο του ναού.

                                                                        Στα αριστερά. 
Σύμφωνα με τοπική παράδοση η Μονή είναι κτισμένη στον τόπο όπου κήρυττε ή διέμενε ο Απόστολος Παύλος κατά τη διαμονή του στην πόλη το 51μ.Χ. 
Η Μονή Βλατάδων είναι το μόνο από τα πολυάριθμα βυζαντινά μοναστήρια της Θεσσαλονίκης που διασώθηκε ως τις μέρες μας παρόλες τις καταστροφές που έπαθε μέχρι σήμερα. Ιδρύθηκε το 1351-1371 και αφιερώθηκε στον Παντοκράτορα Χριστό. Ανήκει στο Οικουμενικό Πατριαρχείο  και  τιμάται στη γιορτή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα.

Εξωτερική άποψη. 

"Λάμψον ὁ τοῦ Κυρίου Σταυρὸς τὰς φεγγοβόλους ἀστραπάς..." 

Η άποψη της πόλης από τον αύλειο χώρο της Μονής πανοραμική. Η βραδιά ήσυχη, προκλητικά ανοιξιάτικη, γλυκιά. Η Θεσσαλονίκη των Κάστρων ελκυστικότατη.

Μοιράζομαι λοιπόν μαζί σας τις εικόνες που κράτησα από το αποψινό "φως εσπερινό" ακριβώς μπροστά από τα τείχη της πόλης.

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου