Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012

Το κουδούνι χτύπησε...!!


Το πρώτο κουδούνι της νέας σχολικής χρονιάς χτύπησε!!
Ο Αγιασμός έγινε, ευλογηθήκαμε, ασπαστήκαμε το Σταυρό, μυρίσαμε βασιλικό!!!
Οι τάξεις ζωντάνεψαν πάλι, ξαναβρήκαν το νόημα της ύπαρξής τους στα χαμογελαστά ματάκια παιδιών.
Τα θρανία δε θα νιώθουν πια μοναξιά, δε θα΄ναι παραγκωνισμένα..
Πρώτη μέρα στο σχολείο σήμερα με όλα αυτά τα καλά κι ευλογημένα που είδα κι έζησα ανάμεσα σε χαμογελαστά όλα λαχτάρα και προσδοκίες προσωπάκια!!
Ανάμεσα στους μαθητές, σε αυτούς τους μικρούς ήρωες και πρωταγωνιστές της καθημερινότητάς μας!!
 Σεπτέμβρης του σχολειού, αρωματισμένος από φρεσκοξυσμένο μολύβι και γομολάστιχα λοιπόν!!!
Μόνο που αυτές τις όμορφες εικόνες κάποιοι τόποι με τους ανθρώπους τους θα τις στερηθούν. Δεν τις έζησαν σήμερα, δε θα τις ζήσουν στο χρόνο που κυλά.
Πολλά σχολειά δε θα ανοίξουν τις πόρτες τους , θρανία θα΄χουν αράχνες και σκόνη συντροφιά, αταίριαστα πράγματα!!!
Να σαν και τούτα τα σχολειά που κράτησα εικόνα το φετινό καλοκαίρι περιδιαβαίνοντας τη λεσβιακή γη.


Δημοτικό Σχολείο Παλαιοχωρίου. 
Ένα από τα πάμπολλα ελληνικά σχολειά που μέσα κάποτε φώτιζε μυαλουδάκια παιδιών στο φως της γνώσης και της ζωής.  


Λουκέτο στις γνώσεις....κλειδωμένες ζωές...μεγάλα παράπονα...
Παράπονα και πίκρα. 
" Δε θα δουλέψει το σχολειό μας φέτος!!! Θα κλείσει είπαν!!!"
Αυτά άκουσα το καλοκαίρι καθώς βρέθηκα σε έναν εορτασμό γενεθλίων στο Παλαιοχώρι Πλωμαρίου από μια παρέα παιδιών σαν έτυχε να τα ρωτήσω πόσα παιδάκια θα΄ναι φέτος στο σχολείο. 
"Δε θα ΄χουμε σχολείο!!! Το κλείνουν!!!"
Όπως έκλεισαν και άλλα πολλά σε όλη τη χώρα....
Δημοτικό Σχολείο Βασιλικών 

Στη λεπτομέρεια τα σπασμένα τζάμια πια στα παράθυρα. Το μπουρί της σόμπας που κάποτε σκορπούσε θαλπωρή  στέκεται  απομεινάρι χρόνων αλλοτινών .

Είναι αδύνατον να μη σταθώ για λίγο έστω, να κοιτάξω και να θαυμάσω κάθε φορά που επισκέπτομαι  την περιοχή, το υπέροχο αυτό κτίριο που κάποτε ήταν σχολείο. Το σχολείο των όμορφων Βασιλικών. 
Σχολειά στολίδια που τώρα ρημάζουν... 
Κλείνουν τα σχολειά, ρημάζουν οι τόποι, κυριαρχεί η θλίψη....

Δημοτικό Σχολείο Νεοχωρίου 
 Ανάμεσα στα λιόδεντρα έστεκε και συνεχίζει να στέκει έστω και με σφαλιστά τα παράθυρά του σε πείσμα καιρών και ανθρώπων το σχολείο του Νεοχωρίου στα ορεινά του Πλωμαρίου. Σημάδι πολιτισμού.

Αν σκεφτεί κανείς πως κάποιοι παλιοί άνθρωποι έδωσαν το βιος τους για να χτίσουν αυτά τα σχολειά και να φωλιάσει η γνώση στο νου των παιδιών τους για να ανοίξουν φτερά και σήμερα τούτα τα χρόνια τα σχολειά αυτά ρημάζουν , τότε μόνο η θλίψη κυριαρχεί και ο θυμός. 
Το κουδούνι χτύπησε!!!
Τα σχολεία άνοιξαν!!!
Οι τάξεις μοσχοβολούν βιβλία, γελούν στα πρόσωπα των μαθητών.
Όχι όμως παντού...Κάποια σιωπούν.... 

Καλή σχολική χρονιά και ελπίδα!!! 

Μαριάνθη Βάμβουρα


26 σχόλια:

marianaonice είπε...

Με συγκίνησες πάλι Μαριάνθη...
:(

ελπίδα προπαντός! την έχουμε τόσο ανάγκη!
Καλή σχολική χρονιά εύχομαι... και σαν δασκάλα εσύ θα κάνεις το χρέος σου το ξέρω...
Κι η γραμματική η ελληνική δεν έχει πέντε μόνον φωνήεντα αυτό να πεις στα παιδιά μας και να αγνοήσεις το κατάπτυστο ξενόφερτο βιβλίο που πάνε να καθιερώσουν από φέτος στην Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού.

Paraskevi Lamprini M. είπε...

ωραία ανάρτηση

χρυσάνθη είπε...

Καλή και ευλογημένη σχολική χρονιά!!!!Είμαι σίγουρη ότι θα δώσεις ότι καλύτερο έχεις!!Φιλιά
Υ.Γ Πολύ συγκινητική ανάρτηση!!!

ΜΑΡΙΑ ΠΕΣΤΡΟΒΑ είπε...

Ας εχουμε καλη χρονια.....

Χαρά Θεοδωρίτση είπε...

Οταν υπάρχουν τέτοιοι φωτισμένοι Δάσκαλοι, σαν Εσένα, με γνώση αλλά πολύ περισσότερο με ευαισθησίες, ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΛΠΙΔΑ ακόμα.
Το κείμενο σου ΑΛΗΘΙΝΟ και ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ πέρα για πέρα.Με πονάει κι εμένα κι ας μην ανήκω στην εκπαιδευτική κοινότητα, γιατί αγάπησα το σχολείο, αγάπησα τα γράμματα,μου δωσαν χαρές πρωτόγνωρες μ άνοιξαν ορίζοντες και κάποια παιδιά, έστω κι αυτά τα λίγα που έχουν μείνει στα χωριά μας πια θα στερηθούν αυτής της πολυτέλειας, λόγω και της οικονομικής δυσπραγίας.
Μεγάλη αλήθεια"όπου κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή",ΑΠΕΥΚΤΕΟ
Σε φιλώ αγαπημένη και σου εύχομαι ΚΑΛΗ ΔΥΝΑΜΗ!

Γιαγιά Αντιγόνη είπε...

Ο δάσκαλος που πονά είναι άξιος!
Εχεις το χάρισμα και κουβαλάς την ελπίδα πως κάποιοι άνθρωποι είναι ταγμένοι για να σπείρουν το σπόρο της γνώσης στα παιδιά...
Πρώτα να μυρίσουν το ξυσμένο μολύβι.. τη γόμα ..τα βιβλία και να κοιτάξουν στα μάτια μια δασκάλα που θα τους μάθει να αγαπήσουν τη γνώση!

Κάπου σ'ένα χωριό κοντά στα σύνορα με την Αλβανία υπάρχουν δυο δάσκαλοι για όλες τις ολιγομελείς τάξεις. Εδώ και κάποια χρόνια πολλά αρίστευσαν στο γειτονικό Γυμνάσιο που πηγαίνουν με το μικρό λεωφορείο..

Είναι συγκινητικά τα λόγια σου.. και ολοφάνερη η αγάπη σου!

Καλή δύναμη!

Δώρα Γιαννάκου-Παρίση είπε...

Πόσο με συγκήνησες σήμερα Μαριάνθη. Βλέποντας τις φωτογραφίες και διαβάζοντας τα κείμενα έκλεγα πραγματικά. Δυστυχώς υπάρχουν πολλά τέτοια στο νησί μας, ένα νησί που άνθισε η ποίηση, η λογοταχνία, οι τέχνες από αρχαιοτάτους χρόνους και που το κατέστρεψαν οι φαύλοι με τις μεταναστεύσεις. Θυμάμαι τους προικισμένους καθηγητές μας που μας παρότριναν να διαβάζουμε παγκόσμια λογοτεχνία και τελειώνοντας τότε το Γυμνάσιο είχα διαβάσει τους κλασσικούς απ' όλο το κόσμο. Θέλω όμως να είμαι ασιόδοξη και να πιστεύω ότι όλα θα πάνε καλά. Καλλή και δημιουργική χρονιά

Effie's Sweet Home Designs είπε...

Δυστυχώς , Μαριάνθη μου....
Όλα αλλάζουν και πονάμε όλοι γι' αυτό......
Τι μου θύμισες πάλι....μου έχουν μείνει τα σχολικά ευτυχισμένα χρόνια...ανάσα ζωής....
Καλή χρονιά!!!!!!
Πολλά φιλιά!!!!!!!!!!!!

Dennis Kontarinis είπε...

Καλημέρα αγαπητή μου Μαριάνθη.
Υπέροχη και συγκινητική η ανάρτησή σου. Δυστυχώς η πατρίδα μας κάνει ό,τι μπορεί για να καταστραφεί.
Κρίμα. Παρ΄όλα αυτά να σου ευχηθώ καλή και δημιουργική χρονιά.
Νάσαι πάντα καλά να αγωνίζεσαι.

pylaros είπε...

Το σχολείο δεν θ' ανοίξει εφέτος,
Νομίζω θα είναι από την έλλειψη μαθητών, όπως είναι και όλη η Ελληνική Επαρχία.

Τα τρία δημοτικά σχολεία που είχαμε παλαιά στην Πύλαρο συγχωνεύθηκαν σε ένα σε αυτό που πήγαινα εγώ μικρός.
ήταν διόροφο καινούργιο τσιμεντένιο, τελείωσε η κατασκευή του το 1939 με γραφείο διευθυντού στη μέση έστω κι αν υπήρχαν δυο δάσκαλοι για όλες τις τάξεις, μια δασκάλα για πρώτη και δευτέρα κι ένας δάσκαλος από τρίτη μέχρι έκτη.
Μία αίθουσα για πρώτη και δευτέρα και μία αίθουσα όλες τις υπόλοιπες τάξεις.

Και όμως μαθαίναμε γράμματα, ο δεύτερος όροφος άδειος, θυμάμαι από το κρύο τρέμανε τα δάχτυλά μας για να γράψουμε στον πίνακα, όχι δεν υπήρχε θέρμαση, ούτε ηλεκτρικό, νερό, και το κυριότερο ούτε τουαλέτα.

Με τους σεισμούς σωριάστηκε σαν χάρτινος πύργος, τώρα έχουν άλλο στην θέση του με κόκκινα κεραμίδια κι ακόμα λειτουργεί με όλες τις σύγχρονες ανέσεις.

χαιρετισμούς αγαπητή μου Μαριάνθη

με αγάπη

Γαβριήλ




Αστοριανή είπε...

Μαριάνθη μου! Θλίψη, καλή μου! Οδυνηρή θλίψη!
Δυστυχώς, κι εδώ, στα ελληνικά
-σχολεία τα τόσο απαραίτητα,- παρόμοιας κατάσταση!...
Καλή σας Χρονιά, Δασκάλα μου,
Φιλιά στα παιδιά και στο Νίκο.
Πάντα με αγάπη,
Υιώτα
αστοριανή, ΝΥ

Μαριάνθη είπε...

Σε ευχαριστώ Μαριάνα μου για τις ευχές και γνώριζε πως με συγκινεί η ανταπόκρισή σου. :))
Και μην ξεχνάς όπως ήδη έχουμε πει: Τα φωνήεντα είναι επτά και φωνάζουν δυνατά!!!
Φιλιά

Μαριάνθη είπε...

Χαίρομαι που σου αρέσει Παρασκευή.

Μαριάνθη είπε...

Χρυσάνθη μου σε ευχαριστώ!!!
Σου απαντώ υπό τον ήχο εντονότατης βροχής. Φαντάζομαι και σε σας...Φιλιά!!!να είστε όλοι καλά!!!!

Μαριάνθη είπε...

Την υγειά μας πρώτα από όλα Μαρία μου

Μαριάνθη είπε...

Χαρούλα μου !!!! Δε χρειάζεται να ανήκει κανείς στην εκπαιδευτική κοινότητα για να τον πονά και να τον αγγίζει το θέμα. Όλους μας αφορά και τον κάθε σκεπτόμενο...Μην ξεχνάς Χαρά πως η γνώση είναι κοινωνική δύναμη και ως εκ τούτου η εκπαίδευση πολιτική πράξη...Δυστυχώς ρα ρημάζουν όλα βάση σχεδίου.
Σε φιλώ καλό Σαββατοκύριακο. Πέρασα και από σένα και θα ματαξαναπεράσω χαχα για να γράψω

Μαριάνθη είπε...

Αντιγόνη μου με συγκινείς για τα όσα λες. Σε ευχαριστώ!!! Πάντα πιστεύω πως η παιδεία μέσα από την εκπαίδευση εξαρτάται κατά πολύ και από τον παράγοντα δάσκαλο. Τον άνθρωπο δηλαδή. Γιατί όπου λειτούργησε ο τεχνοκρατισμός πιάσαμε πάτο...Και πάλι θέλω να ξέρεις πως στέκομαι στη γνώμη σου. Σε φιλώ!!!

Μαριάνθη είπε...

Κυρία Δώρα μου!!! Πόσο κοντά είναι τα αισθήματά μας!!! και γω με θλίψη έγραφα...Μα είναι να μην πονά και να μην κλαίει κανείς όταν βλέπει τέοια κατάντια; Τέτοια απαξίωση; Δυστυχώς όλα πλέον αντιμετωπίζονται επιφανειακά γιαυτό και άνευ θετικού σχεδίου...Σας ευχαριστώ για το μήνυμά σας και εύχομαι να περάσετε ένα καλό Σαββατοκύριακο.

Μαριάνθη είπε...

Πραγματικά Έφη μου ανάσα ζωής γίνονται τα ευτυχισμένα χρόνια που ζούμε αλλά περνάνε σε κάποιες περιπτώσεις σαν και αυτή του σχολείου και δε γυρίζουν πια...Άλλα ήθη άλλα έθιμα που λέμε...φιλιά!!!!!Καλά να είσαι και καλές δημιουργίες :))

Μαριάνθη είπε...

Ακριβώς κύριε Ντένη μου!!!Όλα βάση σχεδίου για την καταστροφή... Περνάμε κρίση αξιών διότι υπήρξε ένα παρελθόν που οικοδομήθηκε στην άμμο της ματαιοδοξίας παραγκωνίζοντας κάθε αξία και ουσιαστική δράση. Τώρα απολαμβάνουμε αυτά τα αποτελέσματα ...
Σε ευχαριστώ κύριε Ντένη σε ευχαριστώ που περνάς και επικοινωνούμε. Πάντα χαίρομαι .

Μαριάνθη είπε...

Παντού τα πάντα κύριε Γαβριήλ!!! Φρόντισαν να αποδυναμώσουν την ελληνική ύπαιθρο, οπότε με τη δικαιολογία του δεν υπάρχουν παιδιά να κλείνουν τα σχολεία, να χάνουν οι οικογένειες το ρυθμό τους. Έτσι εγκαταλείπονται και ρημάζουν τα σχολικά κτίρια από τόπο σε τόπο και συγκεντρώνεται μεγάλος αρθιμός μαθητών στις πόλεις όπου τα σχολεία πλέον δε διαθέτουν ούτε χαρτί φωτοτυπίας...Τέτοια πρόοδος...
Καλό Σαββατοκύριακο.

Μαριάνθη είπε...

Γεια σου Γιώτα μου γεια σου!!! Αδιαφορία από πλευράς πολιτείας και ανικανότητα μαζί. Παντού!!!
Εύχομαι να είστε όλοι καλά φιλιά στον εγγονούλη τον χαριτωμένο!!!!!
Χαιρετισμούς.

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

καιρο ειχα να ερθω απο εδω λογω καλοκαιριου.Ευχομαι καλο μηνα και καλο φθινοπωρο να εχεις!!!!Η αναρτηση σου εκπληκτικη!!!Καλη σχολικη χρονια!!!

Μαριάνθη είπε...

ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑΝΝΗ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ ΚΑΙ ΣΕ ΣΕΝΑ.

wild rose είπε...

Καλώς σε βρήκα!!Ανακάλυψα ένα υπέροχο ιστολόγιο και χαίρομαι πολύ γι'αυτό!
Νιώθω ακριβώς,όσα περιγράφεις,κάθε φορά που βλέπω ένα σχολείο κλειστό!
Καλό μήνα κι ελπίζω να τα λέμε πού και πού!

Μαριάνθη είπε...

wild rose σε ευχαριστώ θερμά θερμότατα για την επίσκεψη και το μήνυμά σου. Πολύ με τιμά και πολύ χαρά μου δίνει. Θα σε περιμένω να ξαναπεράσεις όπως πέρασα κι εγώ από σένα και ξεκουράστηκε η ψυχή μου. Υπέροχο το ιστολόγιό σου. Θα τα λέμε...ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!!!