Άγιος Νικόλαος

Του Αγίου Νικολάου στις 6 του Δεκέμβρη και η γιορτή μεγάλη.
Νικολάου του εν Μύροις , του θαλασσίτη, του αρμυρή, του προστάτη των ναυτικών .
Του Αγίου που τον γιορτάζουν σε Ανατολή και Δύση.
Σε θάλασσες και όρη. Γιαυτό στη χάρη του οικοδομούν ναούς σε τόπους που βρέχονται από θάλασσα μα και στεριανούς μες στην φυλλωσιά και πρασινάδα.
Έχω και στον παρελθόν κάνει αναφορές από τούτον εδώ το χώρο, στον Άγιο της γης και του πελάγου αφού για μένα ο Άγιος Νικόλαος σημαίνει πολλά.
Είναι πολιούχος του Πλωμαρίου και στο ναό του βημάτισα από μικρό παιδί και συνεχίζω όποτε βρίσκομαι πια στο γενέθλιο τόπο μου.
Δε θα ήθελα στη φετινή ανάρτηση να γράψω πολλά και ούτε να σταθώ μόνο στο Πλωμάρι που λαμπρά γιορτάζει τη χάρη του προστάτη Άγιού του.
Θέλω να προβάλλω κάποιες εικόνες του Αγίου Νικολάου που κράτησα κι από άλλα μέρη. Θαλασσινά και στεριανά.
Ας κάνω την αρχή λοιπόν από τον Άγιο Νικόλαο στη Νάουσα που έχει δώσει το όνομά του σε όλη την περιοχή του άλσους εκεί κάτω από το Βέρμιο.

Το γραφικό ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου στη Νάουσα χωμένο μέσα στο πράσινο της πλούσιας φύσης. Επίγειος παράδεισος θα έλεγα σε κάθε εποχή. Κάθε φορά που το επισκέπτομαι ανανεώνω την υπόσχεση στον εαυτό μου πως θα επιδιώξω και μια επόμενη.

Το εσωτερικό του ναού μικρό, απέριττο, όσο χρειάζεται  για να βρει ο άνθρωπος τη γαλήνη του...

Ο Άγιος Νικόλαος. Εικόνισμα του 1920.

Και η επιτοίχια μαρμάρινη πλάκα με τις πολύ ενδιαφέρουσες και απαραίτητες  πληροφορίες.
Και μετά τη Νάουσα , η Λέσβος.

Πρώτη εικόνα ο  Άγιος Νικόλαος στο τέμπλο του ναού της Παναγίας στην Αγιάσο.
Φέτος το καλοκαίρι κατά την επίσκεψή μας στο Μόλυβο, μόλις κατηφορίσαμε στο λιμανάκι, στάθηκα και φωτογράφισα τη μικρή εικόνα που βρίσκεται στο εξωτερικό της εκκλησιάς.

Στολίδι πραγματικό θα έλεγα ο Άγιος Νικόλαος στο Μόλυβο πλαί στο γιαλό με την παραδοσιακή καμπάνα. Το σήμαντρο!

'Αλλο ένα θαλασσινό ξωκλήσι.
Πέρα από τα νερά του Αιγαίου. Στον Αργοσαρωνικό αυτή τη φορά.
Και συγκεκριμένα στην όμορφη Αίγινα.

Ο Άγιος Νικόλαος στην Αίγινα!

Στο φως του μεσημεριού μα και του δειλινού. 

Αυτές τις υπέροχες εικόνες, μου τις χάρισε η φίλη μου Μαριάνα και το ευχαριστώ είναι λίγο!!! 

Αφήνω για το τέλος το Πλωμάρι που γιορτάζει τον Πολιούχο του.
Στο κέντρο του τόπου ο ναός.

Στο Πλωμάρι "Τω 1847, Μαϊου 6" μπαίνει ο θεμέλιος λίθος του ναού προς τιμήν του Αγίου Νικολάου και παραμένει μέχρι σήμερα χαραγμένο στην επιγραφή που φαίνεται από τα δυτικά στον περίβολο του ναού. "Τον του Αγ. Νικολάου αρχαιότερον μητροπολιτικόν εν μέσω της πόλεως τω 1847 οικοδομηθέντα..." σημειώνει ο Οικ. Τάξης. Είναι τότε που οι Πλωμαρίτες στο κέντρο της ναυτικής κωμόπολης στυλώνουν ναό και ορίζουν τον Άγιο προστάτη και πολιούχο τους. Οικοδομούν σε ρυθμό βασιλικό τρίκλιτο λεσβιακού τύπου και σε κάθε γωνιά βάζουν τη σφραγίδα της πίστης τους.

Το εικόνισμα του τέμπλου, στολισμένο για την ημέρα της εορτής στο μέσον του ναού, στο κεντρικό κλίτος.

Το εσωτερικό του ιερού ναού.
Στο εσωτερικό του ναού, το λιτό ξύλινο τέμπλο με αγιογραφίες από την "Αδελφότητα των Ζωασαφαίων του Αγίου Όρους"
Ο ναός του Αγίου Νικολάου στο Πλωμάρι, ονομάζεται μητροπολιτικός , γιατί στις 7 Οκτωβρίου του 1924, μετά τη Συνθήκη της Λωζάνης 1923 και την ανταλλαγή των πληθυσμών, η Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου  τοποθετεί τον Μητροπολίτη Καλλιουπόλεως και Μαδύτου Κωνσταντίνο Κοϊδάκη στην προσωποπαγή Μητρόπολη Πλωμαρίου . Ο Κωνσταντίνος Κοϊδάκης θα παραμείνει για δέκα χρόνια (1924-1934).

Μαριάνθη Βάμβουρα