Στο γκριζολευκό τ΄ουρανού

Περιφρόνησε η μέρα του φωτός τις εξάρσεις  και παραδόθηκε στο αφαιρετικό γκριζολευκό του ουρανού.

Αφαιρετικά πορεύεται στις ώρες  της και προσπερνά το έντονο των στιγμών.

 Σιωπά το στερέωμα ως ανάγκη κάθαρσης στου εσπερινού τις καμπάνες που συγχρονίζονται  μελωδικά με τη λαλιά πουλιών .

Εξιτήριο δίνει η μέρα στις μικρότητες  λογισμών τοις εν πλάνει και σκότει καθημένοις

Αποφορτίζεται  αναπαυμένη σε χαμηλά νεφελώματα που υψηλά εν τέλει την ορθώνουν , εξαγνισμένη από φτηνά πάθη που έρποντας ξοδεύονται και καθαρίζει το τοπίο.

Δοκιμάζονται  οι παλμοί των αισθήσεων στης ηρεμίας το απόλυτο , σαν άγραφο τεφτέρι που απαντέχει  λέξεις και νοήματα γραπτών συμβολισμών. 

Το πολύχρωμο του ορίζοντα υποχωρεί , σιωπά μπροστά στο κυρίαρχο λευκό του ουρανού που ξεμπροστιάζει   τους λογισμούς και διαλογισμούς  να υπογράψουν τα ξοφλημένα και ανεξόφλητα των συνειδήσεων. 

Το μαύρο ουράς χελιδονιού  προκλητικά χαράζει   του λευκού το άσπιλο .

Διαφυγή δακρύων εξιλεώνει αισθημάτων τη γύμνια ,  αφήνει έκθετες  σιωπές.
Υπομένουν καημοί αγιάτρευτοι…  

Ακυρώνει  της ύλης τα ελλείμματα  το άνθος της Άνοιξης που υποκλίνεται όπως φυσά χαϊδευτικά τ΄αεράκι.

Ύστατος απολογισμός μετρά σε απουσίες και παρουσίες…πριν τα άστρα ευλαβικά ανατείλουν. 

Μαριάνθη  Βάμβουρα