Τρίτη 26 Μαΐου 2009

ΜΑΡΙΖΑ ΚΩΧ «Η ξεχωριστή μελωδός»

 

Μόλις πριν λίγες ημέρες η μεγάλη ερμηνεύτρια με την ξεχωριστή φωνή Μαρίζα Κωχ απέσπασε το βραβείο «Best Singer» στα πλαίσια της Εβδομάδας Διεθνούς Mουσικής στην πόλη ZHANGJIAJIE- γενέτειρα του Μάο Τσε Τουνγκ- στην Κίνα.

Μεγάλη διάκριση που τιμά την Ελλάδα αφού συμμετείχαν σαράντα χώρες από πέντε ηπείρους. Το βραβείο δόθηκε ισότιμα στην Ελλάδα, την Αυστραλία, τις ΗΠΑ και τη Γαλλία.


FATA MORGANA

Θα μεταλάβω με νερό θαλασσινό
στάλα τη στάλα συναγμένο απ' το κορμί σου
σε τάσι αρχαίο, μπακιρένιο αλγερινό,
που κοινωνούσαν πειρατές πριν πολεμήσουν.

Στρείδι ωκεάνιο αρραβωνίζεται το φως.
Γεύση από φλούδι του ροδιού, στυφό κυδώνι
κι ο άρρητος τόνος, πιο πικρός και πιο στυφός,
που εναποθέτανε στα βάζα οι Καρχηδόνιοι.

Πανί δερμάτινο αλειμμένο με κερί,
οσμή από κέδρο, από λιβάνι, από βερνίκι,
όπως μυρίζει αμπάρι σε παλιό σκαρί
χτισμένο τότε στον Ευφράτη στη Φοινίκη.

Χόρτο ξανθό τρίποδο σκέπει μαντικό.
Κι ένα ποτάμι με ζεστή, λιωμένη πίσσα,
άγριο, ακαταμάχητο, απειλητικό,
ποτίζει τους αμαρτωλούς που σ' αγαπήσαν.

Rosso romano, πορφυρό της Δαμασκός,
δόξα του κρύσταλλου, κρασί απ' τη Σαντορίνη.
Ο ασκός να ρέει, κι ο Απόλλωνας βοσκός
να κολυμπάει τα βέλη του με διοσκορίνη.

Σκουριά πυρόχρωμη στις μίνες του Σινά.
Οι κάβες της Γερακινής και το Στρατόνι.
Το επίχρισμα. Η άγια σκουριά που μας γεννά,
μας τρέφει, τρέφεται από μας, και μας σκοτώνει.

Καντήλι, δισκοπότηρο χρυσό, αρτοφόρι.
Άγια λαβίδα και ιερή από λαμινάρια.
Μπροστά στην Πύλη δυο δαιμόνοι σπαθοφόροι
και τρεις Αγγέλοι με σπασμένα τα κοντάρια.
*


Πούθ' έρχεσαι; Απ' τη Βαβυλώνα.
Πού πας; Στο μάτι του κυκλώνα.
Ποιαν αγαπάς; Κάποια τσιγγάνα.
Πώς τη λένε; Φάτα Μοργκάνα.




Η δισκογραφική δουλειά της Μαρίζας Κωχ ξεκινά το 1971 όταν ηχογραφεί τον πρώτο της μεγάλο δίσκο με τίτλο «Αραμπάς». 
Για πρώτη φορά αποδίδονται παραδοσιακά τραγούδια με συνοδεία κρουστών και ηλεκτρικών οργάνων.

 

Στο εξώφυλλο αυτού του δίσκου διαβάζουμε τα όσα η ίδια γράφει:
 
«Ξεκίνησα με την επιθυμία να συμβαδίσω με την εξέλιξη της εποχής μας κουβαλώντας μέσα μου βιώματα, που συνδέονται άμεσα με το παραδοσιακό τραγούδι. Έτσι άρχισα μια προσπάθεια για σύγχρονο τρόπο έκφρασης του παραδοσιακού τραγουδιού, ενθαρρυμένη από το γεγονός, ότι αυτό πάντοτε μεταμορφωνόταν μέσα στην παράδοση».

Είναι η ερμηνεύτρια που πριν τρία χρόνια παρέδωσε στο κοινό της τη θαυμάσια δουλειά της «Στους κήπους της Σαπφούς» για την οποία λέει μεταξύ άλλων:

«Η ποιητική γλώσσα της Σαπφούς νιώθω πως είναι η γλώσσα των ανθρώπων που αντιλαμβάνονται τη ζωή μέσα από το τραγούδι.»

Στο ένθετο που συνοδεύει το CD, η μουσικολόγος GAIL HOLST συγγραφέας-καθηγήτρια μουσικολογίας του Πανεπιστημίου CORNELL της Νέας Υόρκης γράφει :

Η Μαρίζα Κωχ, στον κήπο της Σαπφούς, αποδεικνύει ότι συνεχίζει να υπηρετεί την ομορφιά. Τα τραγούδια της φέρουν μαζί τους το άρωμα των ανθών, των φρούτων και του ανέμου που χάιδευε τότε τα κορίτσια της Λέσβου. Με τη φαντασία μας μπορούμε ν' ακούσουμε σαν τραγούδια τα ποιήματα της Σαπφούς , όπως η ίδια θα τα μάθαινε στις μαθήτριες της και θα τα συνόδευε με τη λύρα της. Τραγούδια του πάθους, της φιλίας αλλά και της ειρωνείας. Στον αιώνα μας η μουσικότητα των ποιημάτων της Σαπφούς επιμένει να μας συνοδεύει σιωπηλά, όπως όλη σχεδόν η μουσική της αρχαίας Ελλάδας.


Διαλέγω το Τραβέρσο του Νίκου Καββαδία «Φάτα Μοργκάνα» που
οι αιγαιοπελαγίτικες καταβολές και η γνωριμία με τη ζωή των ναυτικών κάνουν τη μεγάλη μελωδό να μελοποιήσει το 1978 και να το αποδώσει με το γνωστό αισθαντικό ύφος για την ελάχιστη αναφορά μου στη μεγάλη διεθνή επιτυχία της Μαρίζας Κωχ που τιμά τη χώρα μας.


Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

16 σχόλια:

Αστοριανή είπε...

Έλα μου, και σ' είδα πρώτη!!!!!!!!
Χ'αρηκα το μήνυμά σου, κι είπα "δυο λόγια εδώ, είναι γλυκύτερα..."
Ωραία ανάρτηση. Λογοτέχνες και Καλλιτέχνες...
όλοι χρειάζονται τον άξιο λόγο, να ενθαρρύνονται συνεχίζοντας τον διαφορετικό δρόμο τους.
Ερχομαι, σύντομα!!!
Με αγάπη,
Υιώτα
αστοριανή
Ν.Υόρκη

Μηθυμναίος είπε...

Πολύ καλή διάκριση για τη Μαρίζα Κωχ μια καλλιτέχνιδα που ξεχωρίζει για το ιδιαίτερο και προσωπικό ύφος ερμηνείας. Έχει τιμηθεί διεθνώς κι άλλες φορές κι αν δεν με απατάει η μνήμη μου ο δίσκος της «Αραμπάς» ήταν ο πρώτος χρυσός δίσκος στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας.
Κι άλλη μια λεπτομέρεια: ο πατέρας της ήταν Γερμανός που την περίοδο της Κατοχής αθετώντας το ναζιστικό όρκο ερωτεύτηκε μια Ελληνίδα κι έκανε δυο κορίτσια, ένα από αυτά η Μαρίζα που ποτέ δεν γνώρισε τον πατέρα της μιας κι εκτελέστηκε από τους Γερμανούς.
Η Κωχ έχει ερμηνεύσει και πάρα πολλά παιδικά τραγούδια.
Μπράβο Μαριάνθη που με την ανάρτησή σου μας πληροφόρησες για μια νέα διεθνή αναγνώριση της εξαιρετικής Μαρίζας Κωχ.
Και το «Φάτα Μοργκάνα» καταπληκτικό!!!

Μαριάνθη είπε...

Αυτό το "έλα μου" πού με πήγε!!!
Πάτρα,Πάτρα, Πάτρα με τους ιδιωματισμούς της.
Είδα κι έπαθα να το συνηθίσω μαζί με την "τσούπρα" που άκουγα να μου λένε όταν πρωτοπήγα φοιτήτρια στην Πάτρα.(Αυτό το "τσούπρα" βέβαια ακόμα δεν το συνήθισα αλλά...)
Να σαι καλά Γιώτα της δυτικής Ελλάδας με τις ομορφιές της.
Άντε και σας περιμένουμε!!
Φιλιά.

Μαριάνθη είπε...

Μπράβο και σε σένα Στράτο μας για τις εξαιρετικές πληροφορίες που μας δίνεις για τη Μαρίζα Κωχ.
Και να δεις χτες που έκανα την ανάρτηση, φέρνοντας στο νου μου πως η μελωδός μεγάλωσε με την οικογένεια της μητέρας της στην Σαντορίνη σκέφτηκα πως κάποια πολύ σημαντική κατάσταση της ζωής της θα την έκανε τόσο ευαίσθητη ώστε να αποδίδει σε μας αυτό το μεγαλείο με το έργο της.
Πολύ ρομαντική και τρυφερή η ιστορία με τον έρωτα των γονιών της που όμως κόβει γλυκά σαν το μαχαίρι για κείνη που στερήθηκε την πατρική αγκαλιά.
Νασαι καλά ευχαριστώ για όσες πληροφορίες και καλά μας έγραψες.

pylaros είπε...

Ωραία επιλογή, ο νους μου γέμισε, με τραβέρσα, με κυκλώνες, με τρικυμίες, με βαπόρια να στέκοντε τραβεσάδα στο ίδιο μέρος για μέρες τα τα δέρνει ο αέρας, τα κύματα, κι αυτά να αγκομαχούν, ανάμεσα σε ζωή και θάνατο, εμείς σαν γλάροι να αντιστεκόμαστε στην ορμή της θάλασσας και τελικά ολα να γλυκαίνουν, να ξαναγυρίζουν στην χαρά της ζωής, της ελπίδας ακούγοντας τη φωνή της Μ. Κωχ!

Αγαπητή μου Μαριάνθη, χιλια ευχαριστώ για την τραβεσάρισμα τούτη τη φορά των αναμνήσεων.
Γαβριήλ

Μηθυμναίος είπε...

Οι στίχοι του τραγουδιού, φίλε Γαβριήλ, είναι του Νίκου Καββαδία, οπότε είναι επόμενο να έχει τόσες λέξεις από το ναυτικό ιδίωμα

Dennis Kontarinis είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη.
Πρώτη μου γνωριμία με την ηλεκτρονική σου σελίδα γιά την οποία ευχαριστώ τον φίλο Γαβρίλη που με ενημέρωσε.
Οι εντυπωσεις μου άριστες.
Στη σελίδα σου ξανασυνάντησα την Μαρίζα Κωχ που είχα γνωσίσει την δεκαετία του 1960 όταν έκανα τα πρώτα μου βήματα σαν σκηνοθέτης στον ελληνικό κινηματογράφο. Πραγματική η προσωπική της ιστορία όπως μας την δίνει ο καλός φίλος Στράτος.
Όσο γιά τον Νίκο Καββαδία,τον αλησμόνητο Μαραμπού, τα ποιήματά του τα έχω κλέισει στην ψυχή μου από τα νεανικά μου χρόνια.
Μας δίνεις μιά υπέροχη σειρά από πνευματικές φωτογραφίες. Νάσαι πάντα καλά με κουράγιο και δύναμη να συνεχίζεις.
Ντένης

JK O SΚΡΟΥΤΖΑΚΟS είπε...

ΠΟΛΥ ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΗ Η ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΣΟΥ.ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΤΟ ΓΝΩΡΙΖΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΡΙΖΑ ΚΩΧ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΠΟΥΔΑΙΟ ΓΙΑ ΑΥΤΗ ΤΗ ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΞΑΙΣΙΑ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΔΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΛΩΔΙΚΗ ΦΩΝΗ.ΚΑΛΟ ΒΡΔΥ.

Μαριάνθη είπε...

Έτσι είναι κ. Γαβριήλ όπως τα νιώσατε και όπως πολύ σωστά επισημαίνει ο εκλεκτός Στράτος περί Καββαδία.
Καββαδίας λοιπόν συνώνυμο της θαλασσινής αρμύρας, πατριώτης σας Κεφαλλονίτης (Χαρίλαος Καββαδίας και τη Δωροθέα Αγγελάτου -οι γονείς)της οικογένειας των εφοπλιστών.
Και η αέρινη, αισθαντική Μαρίζα Κωχ να τον μελοποιεί και να μας απογειώνει.
Σας χαιρετώ αφού σας χαρίσω το "Πούσι" του θαλασσινού ποιητή Νίκου Καββαδία για μια αναγνωστική απόλαυση.
ΠΟΥΣΙ


Έπεσε το πούσι αποβραδίς
- το καραβοφάναρο χαμένο -
κι έφτασες χωρίς να σε προσμένω
μεσ' στην τιμονιέρα να με δεις.

Κάτασπρα φοράς κι έχεις βραχεί,
πλέκω σαλαμάστρα τα μαλλιά σου.
Κάτου στα νερά του Port Pegasu
βρέχει πάντα τέτοιαν εποχή.

Μας παραμονεύει ο θερμαστής
με τα δυο του πόδια στις καδένες.
Μην κοιτάς ποτέ σου τις αντένες
με την τρικυμία· θα ζαλιστείς.

Βλαστημά ο λοστρόμος τον καιρό
κι είν' αλάργα τόσο η Τοκοπίλλα.
Από να φοβάμαι και να καρτερώ
κάλλιο περισκόπιο και τορπίλα.

Φύγε! Εσέ σου πρέπει στέρεα γη.
Ήρθες να με δεις κι όμως δε μ' είδες·
έχω απ' τα μεσάνυχτα πνιγεί
χίλια μίλια πέρ' απ' τις Εβρίδες.

Μαριάνθη είπε...

Τα λόγια σας πολύτιμα για μένα κ. Κονταρίνη και πολύ υπολογίσιμα.
Σίγουρα η ποίηση του Καββαδία δεν μπορεί να αφήνει ασυγκίνητο κανένα και πολύ περισσότερο νησιώτες, ανθρώπους που ρέει η αρμύρα στις φλέβες τους.
Ίσως και γιαυτό η υπέροχη και αγαπημένη μας μελωδός Μαρίζα Κωχ τον απέδωσε συγκλονιστικά.
Σας χαιρετώ αφού σας ευχαριστήσω θερμά για την τιμή που μου κάνατε να επισκεφθείτε τον ιστοχώρο μου.

Μαριάνθη είπε...

Χαίρομαι Σκρουτζάκο που σου άρεσε η ανάρτηση και σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Δεν είμαι σίγουρη αλλά νομίζω πως την ιστορία του Μεγαλέξανδρου μετέφερε με τη μελωδία της στην Κίνα η σπουδαία Μαρίζα Κωχ και μάγεψε το ακροατήριο όπως θυμάμαι να έχει μαγέψει και μένα όταν την άκουσα μαθήτρια που ήρθε και τραγούδησε για τους μαθητές στο γυμνάσιο στο Πλωμάρι.

pylaros είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη,
Χίλια ευχαριστώ για το (Πούσι)

Κάποτε ταξιδεύαμε με πούσι προς Καναδά...
Είναι τρομερή η εμπειρία...

Ευχαριστώ
Γαβριήλ

Μαριάνθη είπε...

Να είστε καλά κ. Γαβριήλ
τους χαιρετισμούς και την εκτίμησή μου και στην κ. Ορτενσία.
(Δεν ξέρω αν μιλάει ελληνικά, πάντως αν όχι, ελπίζω να της τα μεταφράζετε)

Εύα Ιεροπούλου είπε...

Μαριάνθη, επισκέφτηκα το μπλογκ σας και σας συγχαίρω.Συνεχίστε την
καλή δουλειά.

Εύα Ιεροπούλου
Συγγραφέας παιδικής λογοτεχνίας
Βέροια.

Μαριάνθη είπε...

Εύα
με συγκινεί η επίσκεψη και ο ενθαρρυντικός λόγο σας.
Η τιμή είναι μεγάλη από μια πολυαγαπημένη συγγραφέα παιδικής λογοτεχνίας και μουσικοπαιδαγωγό.
Σας ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.