ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ

Τρίτη Κυριακή του Ιούνη αύριο και το ημερολόγιο των παγκόσμιων ημερών σημειώνει πως η μέρα είναι αφιερωμένη στον πατέρα.

"Παγκόσμια Ημέρα του Πατέρα"

"Η Γιορτή του Πατέρα ξεκίνησε στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής. Στην Ουάσιγκτον του 1910, εορτάστηκε για πρώτη φορά η Ημέρα του Πατέρα στις 19 Ιουνίου. Την γιορτή εμπνεύστηκε η κυρία Σονόρα Ντοντ (Sonora Dodd) προς τιμή του πατέρα της Ουίλιαμ Σμαρτ (William Smart), ο οποίος εκείνη την ημέρα είχε γενέθλια. Ο κύριος Σμαρτ έχασε την γυναίκα του κατά την διάρκεια της γέννησης του έκτου παιδιού τους. Μόνος του μεγάλωσε τα έξη του παιδιά σε μια φάρμα στα ανατολικά της πολιτείας Ουάσιγκτον. Η κόρη του, θέλοντας να τον τιμήσει για όσα πρόσφερε στην οικογένεια του, ξεκίνησε αυτή την γιορτή η οποία χρόνο με το χρόνο άρχισε να εξαπλώνεται στις ΗΠΑ. Θερμός υποστηρικτής της ιδέας υπήρξε ο Αμερικανός πρόεδρος Κάλβιν Κούλιτζ (Calvin Coolidge). Ο πρόεδρος όμως που έμελε να υπογράψει το προεδρικό διάταγμα, βάσει του οποίου καθιερώθηκε η 3η Κυριακή του Ιουνίου ως Ημέρα του Πατέρα, ήταν ο Λίντον Τζόνσον (Lyndon Johnson) το 1966. Πολλές χώρες ακολούθησαν το παράδειγμα των Ηνωμένων Πολιτειών με εξαίρεση την Αυστραλία στην οποία η Ημέρα του Πατέρα εορτάζεται την πρώτη Κυριακή του Σεπτεμβρίου." λένε οι πληροφορίες που αναφέρονται στην ξεχωριστή αυτή μέρα για να πουν "ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ" σε όλους τους πατέρες.

Μέρα τιμής λοιπόν, μέρα αναφοράς στον πατέρα! Στον ένα από τους δύο γονείς του καθενός που είναι πρόσωπο ξεχωριστό και μοναδικό. Στον έναν από τους δύο θεμελιωτές μιας οικογένειας. Στον πατέρα που ο ρόλος του φαίνεται να διαφοροποιείται στην εξέλιξη της κοινωνίας και να φτάνει στις μέρες μας να βρίσκει μια πιο συμμετοχική θέση στην ανατροφή των παιδιών.  

Όπως και να΄χουν τα πράγματα, η σημασία του πατέρα  είναι ιδιαίτερη.  Το άκουσμα του ονόματός του φέρνει διαφορετικά πράγματα για τον καθένα στο νου και την ψυχή.

Εγώ χρωστώ ευγνωμοσύνη στο Θεό για τον πατέρα που μου όρισε. Έστω κι αν αυτή η ευλογημένη φυσική   παρουσία του στη ζωή μου ήταν σύντομη και περιορισμένη. Είναι όμως παντοτινή στο νου και την καρδιά μου.

Παντοτινή για όλα όσα απλόχερα μου πρόσφερε. Για την στροργή του, το ενδιαφέρον του στις σπουδές μου, τη διακριτική αλλά και ουσιαστική του παρουσία στην εξέλιξη της ζωής μου, την όλη υποστήριξή και συνδρομή του, την απεριόριστη και πλουσιοπάροχη αγάπη του.

Στον πατέρα μου Γιώργο λοιπόν που τον θυμάμαι να υπολογίζει και να προσφέρει με αυταπάρνηση στον συνάνθρωπο, να αγαπά τον τόπο του, τις ρίζες του, την παράδοση, τον Θεό!

Που τον θυμάμαι να αφιερώνει τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο του για να συντάξει τα δημοσιεύματά του στον τοπικό τύπο, έτσι για να ξεκουραστεί όπως μου έλεγε,τον θυμάμαι χωμένο στις εφημερίδες και τα περιοδικά, να αγωνιά μήπως δε φτάσει η έντυπη ενημέρωση εγκαίρως στο Πλωμάρι, μήπως χρειαστεί κάποιος κάτι και δεν μπορεί να του το προσφέρει, που τον θυμάμαι να σκέφτεται όλους τους άλλους και ποτέ τον εαυτό του. 

Αυτό βέβαια το θυμούνται κι άλλοι που με πλησιάζουν -όταν οι περιστάσεις το φέρουν- σα με συναντήσουν τα καλοκαίρια στο Πλωμάρι, για να μου πουν πως "Ο Γιώργος ήταν για όλους τους ανθρώπους'.

Σε αυτόν τον πατέρα λοιπόν που τόσο λίγο έζησα, που δεν μπορώ να του κρατήσω το χέρι, να κάτσω δίπλα του να κουβεντιάσω, αφιερώνω τούτες τις λίγες αράδες, τις ελάχιστες με ένα μεγάλο

ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ 

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου