Μέρα την οποία μπορεί να θυμάται και να περηφανεύεται.
Είπε το μεγάλο «ΟΧΙ» και έδωσε παράδειγμα ηρωισμού και εθνικής περηφάνιας στον ξένο κατακτητή. Τέτοιο παράδειγμα που όπως φαίνεται ενόχλησε βαθύτατα τον εχθρό και ποτέ δεν το συγχώρεσε.
Τόλμησε όμως στο λόγο και στην πράξη . Οι πατριώτες Έλληνες του Σαράντα δε χαρίστηκαν, δε χάιδεψαν προκλητικές συμπεριφορές αλλά ούτε και έδειξαν στιγμή υποτέλειας γιαυτό και λάμπρυναν στους αιώνες την ιστορία τους.
28 Οκτωβρίου 1940!!
Θεσσαλονίκη 28 Οκτωβρίου 2009
Μεγάλη Στρατιωτική Παρέλαση.
Λεωφόρος Μεγάλου Αλεξάνδρου
«28 Οκτωβρίου, Δευτέρα
Νύκτα στις τρεις με ξυπνούν, ο Τραυλός. Έρχεται ο Grazzi. -Πόλεμος! -Ζητώ αμέσως Νικολούδη, Μαυρουδή. -Αναφέρω Bασιλέα. -Καλώ Πάλαιρετ και ζητώ βοήθειαν Αγγλίας. -Κατεβαίνω 5 Υπουργικόν Συμβούλιον. Όλοι πιστοί και Μαυρουδής. -Όλοι πλην Κύρου. -Βασιλεύς. Περιφορά μαζί του. Φανατισμός του λαού αφάνταστος. -Μάχαι εις σύνορα Ηπείρου. -Βομβαρδισμοί. Σειρήνες. - Αρχίζουμε να τακτοποιούμεθα.Ο Θεός βοηθός!!
(Σημείωση: Τραυλός, είναι ο αρχιφύλαξ έξω από την οικία του Μεταξά.
Νικολούδης Θεολόγος, Υπουργός Τύπου και Τουρισμού. Μαυρουδής Νικόλαος, μόνιμος Υφυπουργός Εξωτερικών. Mίκαελ Πάλαιρετ, Πρέσβυς Μεγάλης Βρετανίας. Αλέξης Κύρου, τμηματάρχης Υπουργείου Εξωτερικών)» είναι οι πρώτες γραπτές σημειώσεις που αφήνει ο Ιωάννης Μεταξάς στο Ημερολόγιό του.
Με τη γαλλική φράση « Alors , c ' est la guerre », που σημαίνει « Πόλεμος λοιπόν », ο Μεταξάς απορρίπτει το ιταλικό τελεσίγραφο και απευθύνει διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό.
Αρχίζει έτσι η ιταλική επίθεση κατά της Ελλάδας, στο αλβανικό μέτωπο, την ώρα που ο λαός διαδηλώνει στους δρόμους της Αθήνας κατά της Ιταλίας, τρέχει με ενθουσιασμό να καταταγεί και να πολεμήσει στο μέτωπο.
Ο Έλληνας του Σαράντα αφήνει τον κανονικό ρυθμό της μέχρι τότε ζωής του και παίρνει τα βουνά, η Ελληνίδα πλέκει κάλτσες, πουλόβερ, ό,τι μπορεί για να ζεστάνει την παγωνιά του πολέμου, κουβαλά πολεμοφόδια στην πλάτη, προσφέρει πρώτες βοήθειες και χάδι στοργής στις υγειονομικές μονάδες , ο τύπος δίνει τον παλμό και ενισχύει το πατριωτικό φρόνιμα των Ελλήνων. Ο καθένας και τα όπλα του, πνευματικά και υλικά...
«Κράτος μικρόν με ιστορίαν μεγίστην, μήτηρ θηλάσασα την υφήλιον, φάρος λαμπροτάτου φωτός, η Ελλάς, καταυγάσασα τους αιώνας, έδωσεν εις όλην την ανθρωπότητα όχι μόνον την ζωήν, το φως, τον πολιτισμόν, τα γράμματα και τας τέχνας, αλλά και το παράδειγμα της αυτοθυσίας και του ηρωισμού, την Σαλαμίνα, τας
Θερμοπύλας, το Ζάλογγον, το Σούλι, το Μεσολόγγι...» αναφέρει χαρακτηριστικά ο Γεώργιος Βλάχος σε άρθρο του ΤΟ ΣΤΙΛΕΤΟΝ («Η Καθημερινή», 29 Οκτωβρίου 1940).
28 Οκτωβρίου 1940!!
Όλες οι φωτογραφίες είναι από την περυσινή στρατιωτική παρέλαση στη Θεσσαλονίκη ανήμερα του εορτασμού.
Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου
10 σχόλια:
"Κάνε κουράγιο Ελλάδα μου" αυτό ας
πούμε και σήμερα, τόσα τράβηξε
αυτή η χώρα και δεν βαλε κάτω.
Πολύ με συγκινήσατε με τά τραγούδια της Σοφίας Βέμπο.
Να είστε καλά
Μαργαρίτα
Τα τελευταία χρόνια, με όλα αυτά που συμβαίνουν στην Πατρίδα μας, αρχίζω να πιστεύω ότι ο Ιωάννης Μεταξάς έδωσε λάθος απάντηση στο τελεσίγραφο!
Αν έλεγε "ΝΑΙ", τώρα δεν θα είχαμε αυτούς όλους γύρω-γύρω , εντός και εκτός, να θέλουν να μας καταπιούν.
Το πολύ-πολύ να είχαμε κάτι σαν την Μέρκελ! Ε, απ'το ολότελα.....
Αγαπητή μου Μαριάνθη.
Μια περιγραφή από πρώτο χέρι
Ήμουν πρωτοετής στο σχολείο δηλαδή στην πρώτη τάξη.
Μας είχαν ντύσει με μπλε στολή δίκοχο και το στέμα, κάναμε παρελάσεις σηκώναμε το δεξί χέρι ψηλά χαιρετώντας φασιστικά.
αν θυμάμαι καλά μας ονόμαζαν σκαπανείς... Οι τοίχοι ήταν γεμάτοι με μεγάλες φωτογραφίες του τότε Κυβερνήτη Ι. Μεταξά να παροτρύνει τους αγρότες " Ούτε μια σπιθαμή γης να μην μείνει ακαλλιέργειτη"
Κατά κάποιον τρόπο ήταν όλα τα πράγματα σε μια τάξη, τραγουδάγαμε τον ύμνο της νεολαίας, (Στην γλυκειά μας την πατρίδα την τρανή και ιστορική Συ απόμεινες ελπίδα νεολαία Ελληνικη...) ξάφνου ακούσαμε τις καμπάνες να χτυπούν Πόλεμος νίκη των Ελλήνων, τα καφενεία γέμισαν με αφίσεις και τη νικήτρια λέξη ΑΕΡΑ...
Τι αναπολλώ, μα την αθωότητα της ηλικίας!!!
Χαιρετισμούς
Γαβριήλ
Μαριάνθη μου,
έτσι η Ιστορία γράφει ιστορία...
Ψάξε να βρεις το τραγούδι του Νότη Σφακιανάκη, για την Πατρίδα, στη διασπορική...
Με συγκίνησε...
Σε φιλώ,
Υιώτα
και Δημήτρης,
αστοριανή, ΝΥ
Καλώς ήρθατε Μαργαρίτα με το λουλουδάτο όνομα!!
Δεν το βαλε κάτω η Ελλάδα μας και δεν πρέπει να το βάλει σε πείσμα κάθε σκοτεινής δύναμης.
Χάρηκα που σας άγγιξε η ανάρτηση.
Να σου πω Δύσπιστε έχει και αυτή η σκέψη από μια πλευρά το δίκιο της.Πολλές φορές το κουβεβτιάσαμε με την παρέα μου αν το ΟΧΙ ήταν ΝΑι... Χρειάζεται όμως σε βάθος ανάλυση μπαίνουν πολλές παράμετροι.
Είδες πώς τους νιώθουμε;Σα θεριά που θέλουν να μας καταπιούν. Αλλά κι αυτό αν γίνει δε θα μας χωνέψουν ούτε με ένα φορτηγό σόδες...
Σήμερα ας γιορτάσουμε τον ηρωισμό των Ελλήνων του ΄40.
Άλλες εποχές , άλλοι άνθρωποι.
Να σαι καλά και του χρόνου.
Είδες τι μνήμες ξυπνούν τούτες οι μέρες κ. Γαβριήλ. Έχουν την νοηματική τους για τον καθένα.
Τώρα ξεμακραίνουμε και τα βλέπουμε κινηματογραφικά. Όταν όμως τα ζούσαν κάποιες ψυχές ήταν αλλιώς.
Καλά να είσαι και πάντα χαίρομαι που περνάς.
Χαιρετισμούς και από το Νίκο.
Γιώτα μου
πιστεύω να΄ναι αυτό που σου έστειλα. Δεν το γνωρίζω, δεν είμαι σίγουρη, δεν ακούω Σφακιανάκη και με βρήκες αδιάβαστη ως εκ τούτου.
Φιλιά πολλά.
Αγαπητή κυρία Μαριάνθη,
ευχαριστώ για το"λουλουδάτο",
όνομα της γιαγιάς μου. Κάποτε
βάζανε στα παιδιά τους και κανένα
όνομα γιαγιάδων, παπούδων κ.τ.λ.
σήμερα όλα ξενικά γιατί οι
νεοέλληνες ντρέπονται για τα ωραία
ονόματα, το Σωκράτης το κάνουν"Σώτη" το περικλής "Πέρης" και συνεχίζεται.
Χθές τέτοια μέρα στενοχωρήθηκα
βλέποντας στίς Βρυξέλες να
προσπαθούν οι "εταίροι" μας να
μας αφαιρέσουν την ψήφο και δή
η Μέρκελ. Τι μας θέλουν τότε
στην Ε.Ε. για μαριονέτες;
Μ έπιασε το πατριωτικό μου!!!
Συχωρέστε με.
Καλή σας μέρα
Μαργαρίτα
Μας θέλουν υποχείρια. Να εξυπηετούμε τους σκοπούς τους και να μας διαφεντεύουν.
Όσο για τα ονόματα πάντα είμαι υπέρ της άποψης να δίνουμε το όνομα του γονέα έστω κι αν δε μας ακούγεται ωραίο ή προτιμούμε κάτι άλλο. Ελάχιστη τιμή. Βέβαια αυτά είναι προσωπικά θέματα.
να είσαι καλά Μαργαρίτα και σε ευχαριστώ για τη φιλία. Να περνάς.
Δημοσίευση σχολίου