Σεργιάνι στη ζωή...

Δε θα μπορούσε να βρεθεί καταλληλότερος τίτλος για το μυθιστόρημα του Κώστα Βελούτσου που πριν λίγες ημέρες κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ιωλκός.
Βαθιά ανθρώπινο, γεμάτο αισθήματα, τρυφερότητα μα και γεύση πόνου άλλοτε έντονου και άλλοτε απαλού όπως το βαμβάκι που σφάζει και κάνει την καρδιά να ματώνει και να δακρύζει.

"Σ' ένα νησί του Αιγαίου, ένα παιδί εξαφανίζεται κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες. Ανάστατοι οι κάτοικοι το αναζητούν. Μάταια όμως. Μια οικογένεια από την Ελλάδα αποφασίζει να μεταναστεύσει στο Περθ της Αυστραλίας για μια καλύτερη ζωή. Μια νέα κοπέλα, η Μαρία, που προσπαθώντας να πραγματοποιήσει τα όνειρά της, εγκλωβίζεται σ' ένα μυστικό που για οποιαδήποτε άλλη γυναίκα αποτελεί το μεγαλύτερο αγαθό. Και κάπου εκεί ο Φράνσις κι ο Μιχάλης. Το κοινό σημείο και των τριών, η αγάπη και ο έρωτας. Συναισθήματα που δυστυχώς μετατρέπονται σε άρρωστο πάθος και ανελέητη εκδίκηση. Απλοί άνθρωποι, που προσπαθούν να ισορροπήσουν, υπακούοντας άλλοτε στην καρδιά και άλλοτε στη λογική. Κάπου, όμως, χάνουν στο ζύγι και οι ρόλοι αλλάζουν. Οι θύτες γίνονται θύματα και το «Σεργιάνι στη ζωή» φέρνει πίκρα και λύπη"είναι οι πρώτες γενικές αράδες που γράφει  το οπισθόφυλλο για να δώσει μια πρώτη γεύση στον αναγνώστη.

Περθ της Αυστραλίας, Βοστώνη  και ανάμεσά τους ένα νησί του Αιγαίου, γίνονται τόποι σταθμός στο σεργιάνι της ζωής των ηρώων της ιστορίας. 
Η Μαρία!! κεντρικό πρόσωπο του μυθιστορηματικού ιστού , που τραβάει τη ζαριά της ζωής και ορίζει τις τύχες δίκαια και άδικα πληρώνοντας όμως το τίμημα. Ο πόνος, η πλάνη εξαργυρώνουν τις αποφάσεις της.
Γύρω από αυτή ο Μιχάλης, ο Φράνσις, ο μικρός Διονύσης , με όλη την τραγικότητα αλλά και το μεγαλείο των χειρισμών τους. 
Μετανάστευση, αποχωρισμός, άνθρωποι που κυκλοφορούν στο χρόνο σα σκιές, σα φαντάσματα των έργων τους, έρωτες, πάθη ανομολόγητα... 
"Σεργιάνι στη ζωή" που αποπνέει τις μυρωδιές της ελληνικής φύσης, το άρωμα της γης, της υπαίθρου,  του θαλασσινού αέρα, που ζωντανεύει εικόνες απλής καθημερινότητας μέσα από την πλοκή των καταστάσεων.
Ο συγγραφέας γεμάτος από τον παλμό της παράδοσης του τόπου του, από τα αρώματα και τα χρώματα της γενέθλιας γης καταφέρνει και δίνει ζωντανές παραστάσεις μέσα από το λόγο του.

" Τ'απογεύματα μάζευαν κοχύλια και ακανόνιστες πέτρες, μικρές και μεγάλες που απ΄το πέρασμα των χρόνων και των κυμάτων από πάνω τους πήραν παράξενα σχήματα, λες και τα λόξευσε χέρι επίδοξου γλύπτη ή ακόμα γυαλάκια πότε μπλε και άλλοτε πράσινα μετρώντας τα ένα προς ένα..." 

Ο Κώστας Βελούτσος με το "Σεργιάνι στη ζωή" οριοθετεί την πρώτη του εμφάνιση στην ελληνική λογοτεχνία, υπόσχεται σύντομα την κυκλοφορία ένος ακόμη βιβλίου,  αλλά και πλουτίζει ταυτόχρονα τον μακρύ κατάλογο των ονομάτων της λεσβιακής εργογραφίας .
Προσωπικά χαίρομαι ιδιαίτερα για τούτο το βιβλίο αφού ο συγγραφέας του είναι σύγχρονός μου και συντοπίτης μου. Γεννημένος και μεγαλωμένος στο Πλωμάρι,έγγαμος,  πατέρας δύο παιδιών ζει και εργάζεται στη Μυτιλήνη  υπηρετώντας στο Πυροσβεστικό Σώμα.
Στις σελίδες υποδοχής διαβάζουμε :"Εξαιρετικά αφιερωμένο στη μνήμη του φίλου και συναδέλφου μου Νίκου Πασίδη"
Πάνω απ΄όλα συγκινεί η κίνηση του συγγραφέα να δώσει χρηματικό μέρος από το βιβλίο στον τετράχρονο γιο του συναδέλφου του που έφυγε από τη ζωή στην ηλικία των 37 ετών.

Καλοτάξιδο!!! 

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου