Νικολάου του εν Μύροις!

Η εικόνα του Αγίου Νικολάου στο Πλωμάρι.

Κανόνα πίστεως καὶ εἰκόνα πραότητος, ἐγκρατείας Διδάσκαλον, ἀνέδειξέ σε τῇ ποίμνῃ σου, ἡ τῶν πραγμάτων ἀλήθεια· διὰ τοῦτο ἐκτήσω τῇ ταπεινώσει τὰ ὑψηλά, τῇ πτωχείᾳ τὰ πλούσια, Πάτερ Ἱεράρχα Νικόλαε· πρέσβευε Χριστῷ τῷ Θεῷ, σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν. 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!  

Μαριάνθη Βάμβουρα

Δεκέμβρης!!!

Δεκέμβρης γιορτάρης μήνας!!! 

Στο άρωμα της κανέλας, στη γεμάτη γεύση του φρέσκου βούτυρου, στου μελιού τη γλύκα , στη ζέστη και θαλπωρή των αρωμάτων φλούδας πορτοκαλιού , φάνηκε ο Δεκέμβρης! 

ΚΑΛΟ ΚΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΜΗΝΑ ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ!!! 

Μαριάνθη

Καθώς τρεμοπαίζουν τα φώτα...

Ζώνουν οι φλόγες τη νύχτα  και την αρωματίζουν με μυρωδιά καμένου ξύλου που σπαρταρά στο αγκάλιασμα τους.

Σαν  γεύση του φθινόπωρου αυθεντική το φιλί , προκαλεί της καρδιάς τον χτύπο σε ρυθμό αργό μεσούσης της νυκτός.  

Κι είναι τα φώτα της πόλης που τρεμοπαίζουν στο βάθος  για να θυμίσουν αμετανόητη ερωτική παλιννόστηση  που δικαιώνει επιλογές .

Σε βλέπω μπροστά μου να στέκεις στην αποβάθρα  με τη χαρά της απαντοχής, τη λύπη του κατευόδιου. 

Σε γεύομαι στο άρωμα του πρωινού καφέ αχάραγα σχεδόν … τότε που και οι σιωπές είχαν ενδιαφέρον .

Και συνεχίζουν….

Γράφουν οι λέξεις για ανεξίτηλες του χρόνου στιγμές που αψήφησαν χιλιομετρικές αποστάσεις και παραμένουν ακμαίες.

Αμετανόητα ακμαίες…

Μορφοποιούν οι λέξεις τους συλλογισμούς  και σε αποθεώνουν .

Σκορπά η νύχτα μυρωδιές που κατακλύζουν τις αισθήσεις κι οι σταθερές παραμένουν ακλόνητες στην κυρίαρχη παρούσα  μορφή σου …

 Μαριάνθη Βάμβουρα

Των Ταξιαρχών!!! 8 Νοεμβρίου!!

Ο Άρχων Μιχαήλ!! Μανταμάδος Λέσβου.

Τῶν οὐρανίωv στρατιῶν Ἀρχιστράτηγοι, δυσωποῦμεv ὑμᾶς ἡμεῖς οἱ ἀνάξιοι, ἵvα ταῖς ὑμῶv δεήσεσι, τειχίσητε ἡμᾶς, σκέπῃ τῶν πτερύγωv, τῆς ἀΰλου ὑμῶν δόξης, φρουροῦvτες ἡμᾶς προσπίπτοντας, ἐκτεvῶς καὶ βοῶντας, Ἐκ τῶν κινδύνων λυτρώσασθε ἡμᾶς, ὡς Ταξιάρχαι τῶν ἄνω Δυνάμεων.

Ο Ταξιάρχης, Μανταμάδος στο εσωτερικό του ναού.

Διπλή η γιορτή για τη Λέσβο!!

Το θωρηκτό Αβέρωφ έφερε τη νίκη στη Μυτιλήνη την 8η Νοεμβρίου 1912!!

" Τη 8η Νοεμβρίου

ήτοι Πέμπτη το πρωί

έφτασε στη Μυτιλήνη 

του Αβέρωφ η στολή..." 

γράφει η λαϊκή ποιήτρια Ειρήνη Τυροπώλη , η Ρηνιώ Αβέρωφ αλλιώς, η εκ Πλωμαρίω!!
Παίρνει ένα λευκό προικιό από το μπαούλο της και ξεσηκώνει τη νεολαία του Πλωμαρίου , φτιάχνουν τη γαλανόλευκη και βρωντοφωνάζουν:

ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΑ ΜΥΤΙΛΗΝΗ

8 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 1912!!!

Μαριάνθη Βάμβουρα

Νοέμβρης!!!

 

 

Καλό Μήνα Νοέμβρη!!! 

Μαριάνθη

"ΠαιΔεία ... Τέχνας κατεργάζεται"

"ΠαιΔεία ... Τέχνας κατεργάζεται" ήταν ο τίτλος της επιμορφωτικής  διημερίδας που πραγματοποίησε η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Δυτικής Θεσσαλονίκης διά της Υπεύθυνης Πολιτιστικών Προγραμμάτων με την Κεντρική Βιβλιοθήκη Θεσσαλονίκης το Σάββατο 18 και την Κυριακή 19 Οκτωβρίου.

Με ατομικές , ομαδικές εισηγήσεις αλλά και αναρτημένες ανακοινώσεις (poster) , δάσκαλοι , νηπιαγωγοί, εκπαιδευτικοί ειδικοτήτων (όπως της αγγλικής γλώσσας και γυμναστές) παρουσίασαν  Πολιτιστικά Προγράμματα που υλοποίησαν  τη σχολική χρονιά 2013-14 με καινοτόμα και πρωτότυπα στοιχεία.

Στη διημερίδα είχα την τιμή και χαρά να συμμετέχω την Κυριακή το πρωί,  με ατομική παρουσίαση του Πολιτιστικού Προγράμματος που υλοποίησα με θέμα: "Με ένα βιβλίο στην αγκαλιά ταξιδεύω"

Κατά την παρουσίαση της εισήγησής μου.

Η διημερίδα στο σύνολό της περιελάμβανε παρουσιάσεις εξαιρετικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων και κατά κοινή ομολογία των εκπαιδευτικών που συμμετείχαμε και την παρακολουθήσαμε ήταν μεγάλης ωφέλειας και αποτελεσματική. Ήταν ένα ακόμη "δείγμα γραφής" της αποδοτικής και άριστης συνδρομής των Πολιτιστικών Προγραμμάτων από την Υπεύθυνη κ. Αρβανιτίδου.
Εξελίχθηκε με σοβαρότητα, ουσιαστική παρουσίαση, άψογη διοργάνωση και τήρηση χρόνων.
Θα ολοκληρώσω την αναφορά στη διημερίδα, με όσα η ίδια έγραψε στη διαδικτυακή της σελίδα . 

Η υπεύθυνη Πολιτιστικών Προγραμμάτων κ. Βιργινία Αρβανιτίδου.

"Εξαιρετικά Πολιτιστικά Προγράμματα παρουσίασαν
οι εκπαιδευτικοί της Διεύθυνσης Π.Ε. Δυτικής Θεσσαλονίκης
στη διημερίδα 'ΠαιΔεία ... Τέχνας κατεργάζεται' το Σάββατο 18
& την Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014, στην Κεντρική Δημοτική Βιβλιοθήκη.
Προγράμματα που ήταν κατ' ουσίαν καινοτόμα.
Δουλειές δημιουργικές, ευφάνταστες, εμπνευσμένες.
Δουλειές που προάγουν κ αναβαθμίζουν την παιδαγωγική διαδικασία
κ θέτουν στο κέντρο της το παιδί.

Τις αφιερώσαμε στη μνήμη του Σωφρόνη Χατζησαββίδη..." 

Μαριάνθη Βάμβουρα

Προκλητικός κλαυσίγελος

Vincent van GOGH , κήπος στο Nuenen το χειμώνα Μαρ. 1884

Αντικλείδι, http://antikleidi.com/2014/01/05/winter-paint/

Vincent van GOGH , κήπος στο Nuenen το χειμώνα Μαρ. 1884

Αντικλείδι, http://antikleidi.com/2014/01/05/winter-paint/

                                    Vincent van GOGH , κήπος στο Nuenen το χειμώνα Μαρ. 1884

Η ηρεμία της σιωπής ταρακουνά συθέμελα έναν  κόσμο που σύγκορμος τρέμει στην παγωνιά των περιστάσεων.

 Σε στάλες κρύου ιδρώτα αναλύεται μια μετέωρη αγωνία που κυριαρχεί τις μέρες , τους μήνες ,το χρόνο…

Μέρα τη μέρα, στιγμή τη στιγμή μετατίθεται η ζωή, αλαφιάζει μπρος στα πνιγηρά σκηνοθετήματα του σήμερα που γίνεται αύριο.

Προκλητικός κλαυσίγελος η καθημερινότητα. Επιμένει να διδάσκει τους ανεπίδεκτους μαθήσεως .

Παρεκτρέπονται οι φιλοσοφίες και καταρρέουν οι μύθοι στην τραγικότητά τους.

Έφυγαν τα καλοκαίρια…

Προσηλώνεται το Φθινόπωρο στον ασθενικό ήλιο και αφουγκράζεται τον Χειμώνα. 

Μαριάνθη Βάμβουρα

Οκτώβρης!!!

Οκτώβρης στο χρώμα του κιτρινοκαφέ, τυλιγμένος στην ψύχρα της βροχής, στη γλύκα του πορτοκαλοκόκκινου βαμμένος... 

Οκτώβρης!! 
Στη γεύση του κάστανου.

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!!

Μαριάνθη Βάμβουρα

Κρουαζιέρα στα ελληνικά νησιά από τα Balloonland!!

Ο Ιούνιος που  πλέον κορυφώνεται στις μέρες του, είναι  μήνας που γίνονται πολλές εκδηλώσεις λήξης από τα σχολεία.  Πριν λίγες ημέρες είχαμε τη χαρά να παρακολουθήσουμε ως γονείς την ετήσια γιορτή του βρεφονηπιακού σταθμού Balloonland. http://www.balloonland.gr/
Θέμα του ήταν :"  Κρουαζιέρα στα ελληνικά νησιά" . 

Οι προσκλήσεις για να αρχίσει η κρουαζιέρα προς  Κέρκυρα, Κρήτη, Λέσβο και Κυκλάδες ήρθαν εγκαίρως. Στο σύνολό της η γιορτή όπως έγραψα και στη σελίδα μου στο facebook δεν χωράει σε λόγια. Ήταν εξαιρετική και για άλλη μια φορά αποτέλεσαι κορυφαία εκδήλωση της ποιοτικής δουλειάς του Ballooonland. Με την ανάρτηση όμως αυτή θα ήθελα να σταθώ περισσότερο στο κομμάτι που αφορούσε τη Λέσβο. Μάς ενθουσίασε η όλη παρουσίαση , μας απογείωσε λόγω και της καταγωγής μας. 

                       Όλες οι νησιώτισες στη σειρά με πρώτες τις λουλουδάτες Κερκυραίες.

Τα πιο νόστιμα κορίτσια τα 'δα στην Παλιοκαστρίτσα
Και τα ψάρια τα πιο φρέσκα τα 'χει μόνο η Μπενίτσα... 

Ακολουθούσε η όμορφη και λατρεμένη μας Λέσβο!!! Οι Μυτιληνιές!!! Εδώ πραγματικά απογειωθήκαμε...

Ο παραδοσιακός σκοπός "Τα ξύλα" αντήχησε στον περιβάλλοντα χώρο και οι βρακούσες έκαναν την εμφάνισή τους.

Οι βρακούσες κάνουν την εμφάνισή τους.

Χορεύουν παραδοσιακούς σκοπούς.

Ο χορός "γύρισε" και σε λίγο μπάλο!! 

Ακολούθησε η αναφορά σε ήθη , έθιμα, παραδόσεις, σε τι άλλο!!! Στο λιομάζωμα!!! 

Κι όπως θα το λέγαμε στη Λέσβο... οι μαζώχτρες χειρομαδούν τις ελιές!! 

Ένα από τα μεγαλύτερα σημεία χαράς και συγκίνησης ήταν όταν άρχισαν να λένε τα παινέματα του νησιού.

Πρώτη στη σειρά η μικρή μας Ειρήνη είπε: 

" Την ομορφιά του Πλωμαριού ο κόσμος τη θαυμάζει 

κι άλλο λιμάνι δε βρίσκεται στον κόσμο να του μοιάζει" 

Το κοριτσάκι δίπλα της συνεχίζει: 'Όλον τον κόσμο γύρισα μα σαν της Μυτιλήνης την ομορφιά δε βρήκα πουθενά"

" Αν θέλεις παραλίες και κρυστάλλινα νερά να δεις, τότε πρέπει τη Μυτιλήνη να επισκεφτείς" συνεχίζει το τραγούδι. 

Και στο τέλος: "Όλου του κόσμου τις ομορφιές η Μυτιλήνη έχει πάρει, γιαυτό είναι πιο όμορφο το μυτιληνιό φεγγάρι"  

Αφού μας τραγούσησαν τις ομορφιές του νησιού αποχωρούν...

για να βγουν οι Κρητικοί και να χτυπήσουν τις τσικουδιές τους.

Και να ακολουθήσουν οι Κυκλαδίτες για να μας πάνε στην Πάρο και στη Νάξο. 

Μετά την κρουαζιέρα ακολούθησε χωρός με κρουστά και παρουσίαση δείγματος της εξαιρετικής δουλειάς της εξωτερικής συνεργάτιδας του Σταθμού Balloonland μουσικοπαιδαγωγού και συγγραφέα κ. Μαρίας Μελίδου. 

Στο τέλος είχαμε την ευκαιρία να περιηγηθούμε στην έκθεση βιβλίου και  δραστηριοτήτων .

Σε αυτή την ανάρτηση στάθηκα περισσότερο στο κομμάτι που αφορούσε το νησί μας τη Λέσβο. 
Το θεώρησα μεγάλη τιμή και ιδιαίτερη χαρά να συμπεριληφθεί στην ετήσια γιορτή του Βρεφονηπιακού Σταθμού που με απεριόριστη αγάπη, φροντίδα και παιδαγωγική επάρκεια στέκεται στα παιδάκια. 
Ας μένουν λοιπόν όσα έγραψα ως ελάχιστο αντίδωρο ευχαριστιών στην εξαιρετική μας παιδαγωγό και Άνθρωπο κ. Χρύσα Παπαδιαμαντάκη και την ιδιοκτήτρια  την κ. Μαρία Κωνσταντινίδου που με άγρυπνο μάτι στέκεται καθημερινά στην κάθε εκπαιδευτική ανάγκη  και επαγρυπνά για την άριστη λειτουργία του Σταθμού.

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!!!  

Μαριάνθη Βάμβουρα

Μυρωδιά καλοκαιριού...

Καλοκαίρι αναδύεται από την ευωδιά του θυμαριού.

Θρυμματίζονται οι μυρωδιές  και καταπραϊνουν  τα κάματα της μέρας  .

Το άλικο βάφει την πέτρα σε μια σταθερή επιμονή φωτός καλοκαιριού.

Παραδίπλα  ζωντανή παρουσία αφήνουν το ροζ και το μαβί.

Το χλωρό και το ξερό συνυπάρχουν   σε μια εκ βαθέων  αρμονική συμφωνία  θέρους.

Σε μια κανάτα με κρύο νερό δροσίζονται τα καλοκαίρια  …

Ξεδίνουν  με μουσικές   από το βουητό της μέλισσας ανάμεσα στα φρύγανα , τους ήχους της ρίγανης που θρυμματίζεται σε δυο δάχτυλα μέσα.

Τα γλυκαίνει το βύσσινο του κουταλιού πλάι στο αρωματικό χαρμάνι του καφέ  και ξαποσταίνουν  στη φιλοξενία  του αγέρωχου   πεύκου με την τσουρουφλισμένη από τον ήλιο  βελόνα του που ευωδιάζει μέρες και νύχτες

 Μοσχοβολούν οι μέρες  ανθοφορία…

Ψιθυρίζουν ήχους οι νύχτες του καλοκαιριού που διαπερνούν τις αισθήσεις.  

Δε θα έγραφα τις παραπάνω σκέψεις αν δεν έβλεπα την συγκεκριμένη εικόνα. Μια σύνθεση που φιλοτέχνησε πραγματικά με τα δώρα της φύσης στην θερινή της οικία-στην όμορφη Εύβοια- η φίλη μου Ελένη Μοίρου. Μας χάρισε αυτή την εικόνα- που μου αρέσει ιδιαιτέρως-  χτες  μαζί με άλλες στο facebook , φωτογραφίζοντας το θυμάρι του κήπου της. Έτσι έφερε η σύνθεση τις σκέψεις και όλα αυτά μαζί στον ιστοχώρο μου να μένουν ...

Μαριάνθη Βάμβουρα

Ποτέ μα ποτέ ξανά...

Αυτή η ανάρτηση έπρεπε να είχε γίνει από καιρό. Από κείνο το πρωινό δηλαδή που ο ταχυδρόμος έφερε με ταχεία αποστολή το καινούριο βιβλίο της πολυαγαπημένης μου Λίτσας Ψαραύτη. Έκπληξη δεν ήταν αφού από καιρό πριν με είχε ενημερώσει  η συγγραφέας για το πως πρόκειται να είναι στη φετινή ανοιξιάτικη κυκλοφορία. 

Το καλοδέχτηκα λοιπόν με μεγάλη χαρά και το θεώρησα για άλλη μια φορά τιμή. 
Σε αυτόν εδώ το χώρο  θα παρουσιάσω μέρος από σχετικό δημοσίευμα που έχω κάνει στη στήλη βιβλιοφάγος του Δημοκράτη (ΒΙΒΛΙΟΦΑΓΟΣ): 

"Δεν είναι η πρώτη φορά που η πολυγραφότατη και πολυβραβευμένη συγγραφέας Λίτσα Ψαραύτη καταπιάνεται με την πένα της θέματα που βασανίζουν και ταλανίζουν τις νεανικές ψυχές . Θέματα ευρύτερης και βαθιάς κοινωνικής διάστασης , της  ελληνικής καθημερινότητας, της αγωνίας και των προσδοκιών κάθε έφηβου και νεαρού ατόμου δοσμένα με γλώσσα ξεκάθαρη χωρίς περιστροφές, που σέβεται τον αναγνώστη. Ιδίως τον απαιτητικό νεαρό αναγνώστη που δεν ανέχεται εκφραστικά φτιασίδια αλλά ψάχνει το πραγματικό και αληθινό της έκφρασης λόγου.

Την Άνοιξη της φετινής χρονιάς η πολυαγαπημένη συγγραφέας χάρισε στο αναγνωστικό κοινό της ένα ακόμη βιβλίο που αγγίζει ευεργετικά την νεανική ψυχή και μιλά τη γλώσσα της καρδιάς της. « Ποτέ μα ποτέ ξανά …» ο τίτλος του και κυκλοφορεί  στη «συλλογή κύκνοι» από τις Εκδόσεις Πατάκη.

Το θέμα που πραγματεύεται μέσα από το νέο μυθιστόρημά της η συγγραφέας είναι περισσότερο από επίκαιρο. Μιλά για το γολγοθά της ελληνικής οικογένειας καθώς «εν μία νυκτί» γκρεμοτσακίζεται από τα ψηλά πουπουλένια στρώματα που είχε πιστέψει πως κατάκτησε και  προσγειώνεται στην σκληρή πραγματικότητα.

Η πτώχευση μιας οικογένειας , είναι γεγονός που επιφέρει την ανατροπή της έστω και φαινομενικά ομαλής μέχρι κείνου του σημείου διαβίωσής της. Το σύγχρονο δράμα. Πλούτη, καλοπληρωμένα σχολεία, ανέσεις, ασήμια και ακριβά κρύσταλλα που στόλιζαν ένα υπερβολικά άνετο σπίτι, μια μονοκατοικία συγκεκριμένα στην Πεντέλη, κοσμήματα και ό,τι άλλο υπερβολικό μπορεί να συνέθεται το ρουν της καθημερινότητας μιας νεόπλουτης και αποξενωμένης μεταξύ της , οικογένειας, κατέρρευσε και ξεμπρόστιασε το πραγματικό πρόβλημα. Την ηθική ένδεια . Την απαίδευτη και αφιλοσόφητη στάση ζωής μιας οικογένειας που τώρα καλείται να αποχωριστεί βίαια τις  υλικές ανέσεις και να βρει καταφύγιο στο ισόγειο διαμέρισμα των παππούδων που όλα τα χρόνια ζουν στη Νέα Ιωνία. Να ψάξει τη μόρφωση στα σχολεία της συνοικίας , να βρει ένα κομμάτι ψωμί μέσα από το μεροκάματο που μπορεί να δώσει το υπαλληλίκι αφού η μάνα θα γίνει πωλήτρια και ο πατέρας θα προσπαθήσει να ξεχαστεί στο ποτό. Και μέσα σε όλα αυτά έρχεται και ο εφιάλτης του χώρου κοινωνικής δικτύωσης για το νεαρό κορίτσι , την αφηγήτρια του μυθιστορήματος την Ηλέκτρα. Ο εφιάλτης του εκβιασμού . Όμως  η αγκαλιά των παππούδων , αυτή η απλή ζεστή φιλόξενη αγκαλιά θα γίνει και το γιατρικό της φαμελιάς .

Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου αναφέρει χαρακτηριστικά: « Όταν η οικονοµική κρίση «βάζει λουκέτο» στο κατάστηµα του πατέρα της, η πλούσια ζωή της νεαρής Ηλέκτρας ανατρέπεται. Όλα της είναι καινούρια: το δηµόσιο γυµνάσιο, το µικρό σπίτι στο ισόγειο των παππούδων της, η κατάθλιψη του πατέρα της, που βρίσκει διέξοδο στο αλκοόλ. Η µόνη χαρά της είναι το αγόρι που γνώρισε στο facebook, που τον εµπιστεύτηκε, που πίστεψε ότι την ερωτεύτηκε, αλλά που η σχέση τους θα έχει οδυνηρότατη εξέλιξη. Το µυθιστόρηµα, καίριο και δυνατό, αγγίζει σύγχρονα θέµατα. Την αποξένωση της οικογένειας, τους κινδύνους από τον εκφοβισµό στα σχολεία, αλλά και τη δύναµη που χρειάζεται για να ξαναβρεί κανείς τον εαυτό του.»

Η ιστορία εξελίσσεται σε 150 περίπου σελίδες. 

 

Η συγγραφέας κ. Λίτσα Ψαραύτη.

Ας πάρουμε μια αναγνωστική γεύση από ένα απόσπασμα προς το τέλος έτσι όπως το αφηγείται η ηρωίδα Ηλέκτρα.

« Είναι Κυριακή, η μόνη μέρα που η μαμά μπορεί και ξεκουράζεται λιγάκι. Κουβεντιάζουν με τον μπαμπά στη βεράντα , αλλά γιατί ψιθυριστά;

Μπαίνω στον πειρασμό και στήνω αυτί στη χαραμάδα της πόρτας. Δεν έπεσα έξω. Μιλάνε για μένα.

-          Φταίξαμε κι εμείς, γιαυτό που έκανε η Ηλέκτρα. Περισσότερο εγώ. Κατέρρευσα, λες και δεν έκλεισαν χιλιάδες μαγαζιά με την κρίση, λες και δεν έχασαν λεφτά οι περισσότεροι Έλληνες- η φωνή του μπαμπά.

-          Έφταιξα κι εγώ, Βασίλη. Σε έβλεπα να πίνεις και δεν μπορούσα να σε στηρίξω. Βοήθεια ζητούσα κι εγώ, αλλά κανείς δεν μπορούσε να μου τη δώσει. Πάλι καλά που έχουμε τους γονείς σου. Κάνουν τόσα πολλά για όλους μας….» 

Και σε ένα ακόμη απόσπασμα προς το τέλος συνεχίζει η Ηλέκτρα:

« Η σωτηρία μου ήρθε από κει που δεν την περίμενα. Από τη γιαγιά. Αυτή μάζεψε ένα ένα τα κομμάτια μου και με περίσσια τρυφερότητα και φροντίδα τα έβαλε ξανά στη θέση τους και σαν τον καλύτερο ψυχολόγο κατάφερε να με απαλλάξει από τύψεις και ενοχές. Εκείνη ήταν που δε με ρώτησε ποτέ « γιατί» , με ανεχόταν πότε με τα νεύρα μου και άλλοτε πάλι όταν έπινα το αμίλητο νερό.(…) Και δως του χάδια και φιλιά. Σε μια τέτοια στιγμή με βρήκε χαλαρή και της παραδόθηκα.

-          Γιαγιά , δεν είμαι το καμάρι σου, η ντροπή σου είμαι…

-          Εγώ σ΄αγαπώ όπως είσαι. Με τα χαρίσματά και τα ελαττώματά σου.

-          Αν ήξερες τι έχω κάνει θα ντρεπόσουνα για μένα και δε θα ήθελες να με δεις στα μάτια σου.

-          Δεν ξέρω και δε θέλω να μάθω, εκτός κι αν θελήσεις εσύ να μου μιλήσεις.

-          Αλήθεια λες γιαγιάκα;

-          Αλήθεια, να σε χαρώ , καρδούλα μου.

-          ‘Ακου ,λοιπόν, τα κατορθώματά μου…

Κι όπως η λάβα βρίσκει δρόμο και φτάνει ως την κορφή που καίει το ηφαίστειο, έτσι βγήκαν τα λόγια από μέσα μου….»

 Μαριάνθη Βάμβουρα