ΣΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ

Έχουν οι λέξεις σεργιάνια στους ουρανούς , ρεμβασμούς κάτω από το χλωμό φως του φεγγαριού νύχτες καλοκαιριού, χαϊδέματα δροσιάς τις πρώτες ώρες μετά τα μεσάνυχτα από το απαλό αεράκι, αίσθηση γλυκών στιγμών του θέρους έχουν πια οι λέξεις και έρχονται παρέα των καλοκαιρινών στοχασμών μας βραδιές του Ιούνη.

Δύσκολα να αντισταθείς στο φλερτ με το φεγγάρι που στέκει ολόγιoμο σαν ασημόχρωμος δίσκος σε ήχο μεταλλικό και στιγμιαίο. Έχει τη γεύση της θαλασσινής αύρας με νότες των ανθών σε άγγιγμα λείο. Αφήνει την αίσθηση του καθαρού νερού με μια νότα λεμονιού στα χείλη.

Γεννήθηκε μεσ΄απ΄τη θάλασσα. Πετάχτηκε σα λάμψη μα δεν απλώθηκε στον ορίζοντα. Άρχισε σιγά σιγά να ξεμακραίνει, να υψώνεται. Ήθελε να συναντήσει τ΄αδέρφια του τ΄αστέρια που σεργιάνιζαν λαμπυρίζοντας στις γειτονιές του πατέρα τους τ΄ουρανού, έτοιμα να το υποδεχτούν και να του σιγομουρμουρίσουν τρυφερά τ΄ακούσματα του σύμπαντος.

Είναι το φεγγάρι που δε διστάζει να σου κλείσει προκλητικά το μάτι ακόμα και μεσ΄απ΄το ανοιχτό παράθυρο , που σου φέρνει στο νου τα σιγοψιθυρίσματα δίπλα στη θάλασσα καλής παρέας, του παντοτινού έρωτα, που αλητεύει μαζί σου μέχρι το ξημέρωμα νύχτας καλοκαιριού σε τρυφερή αγκαλιά και σου αφήνει την αίσθηση από γεύση βανίλιας παγωτού.

Είναι το φεγγάρι του πρώτου μήνα του καλοκαιριού που θρυμματίζεται στην αγκαλιά της θάλασσας κι αφήνεται στον πιο ξέφρενο χορό, που απλώνεται σα μετάξι στην ψιλή άμμο αγκαλιασμένο με τη νυχτερινή σιγαλιά.

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου