Τρίτη 9 Ιουνίου 2009

ΣΤΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ ΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ

Έχουν οι λέξεις σεργιάνια στους ουρανούς , ρεμβασμούς κάτω από το χλωμό φως του φεγγαριού νύχτες καλοκαιριού, χαϊδέματα δροσιάς τις πρώτες ώρες μετά τα μεσάνυχτα από το απαλό αεράκι, αίσθηση γλυκών στιγμών του θέρους έχουν πια οι λέξεις και έρχονται παρέα των καλοκαιρινών στοχασμών μας βραδιές του Ιούνη.

Δύσκολα να αντισταθείς στο φλερτ με το φεγγάρι που στέκει ολόγιoμο σαν ασημόχρωμος δίσκος σε ήχο μεταλλικό και στιγμιαίο. Έχει τη γεύση της θαλασσινής αύρας με νότες των ανθών σε άγγιγμα λείο. Αφήνει την αίσθηση του καθαρού νερού με μια νότα λεμονιού στα χείλη.

Γεννήθηκε μεσ΄απ΄τη θάλασσα. Πετάχτηκε σα λάμψη μα δεν απλώθηκε στον ορίζοντα. Άρχισε σιγά σιγά να ξεμακραίνει, να υψώνεται. Ήθελε να συναντήσει τ΄αδέρφια του τ΄αστέρια που σεργιάνιζαν λαμπυρίζοντας στις γειτονιές του πατέρα τους τ΄ουρανού, έτοιμα να το υποδεχτούν και να του σιγομουρμουρίσουν τρυφερά τ΄ακούσματα του σύμπαντος.

Είναι το φεγγάρι που δε διστάζει να σου κλείσει προκλητικά το μάτι ακόμα και μεσ΄απ΄το ανοιχτό παράθυρο , που σου φέρνει στο νου τα σιγοψιθυρίσματα δίπλα στη θάλασσα καλής παρέας, του παντοτινού έρωτα, που αλητεύει μαζί σου μέχρι το ξημέρωμα νύχτας καλοκαιριού σε τρυφερή αγκαλιά και σου αφήνει την αίσθηση από γεύση βανίλιας παγωτού.

Είναι το φεγγάρι του πρώτου μήνα του καλοκαιριού που θρυμματίζεται στην αγκαλιά της θάλασσας κι αφήνεται στον πιο ξέφρενο χορό, που απλώνεται σα μετάξι στην ψιλή άμμο αγκαλιασμένο με τη νυχτερινή σιγαλιά.

Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου

20 σχόλια:

Μηθυμναίος είπε...

Χιλιάδες τέτοιες νύχτες πανσέληνες, Μαριάνθη, που το φεγγάρι σκορπιέται στον ουρανό και μας χαρίζεται έχουν περάσει κι εμένα απ’ τη ζωή μου.
Τέτοιες βραδιές μας κάνουν, εμάς τους ρομαντικούς κι αιώνια ερωτευμένους (βλέπεις το διαλαλώ…) να ψάχνουμε στ’ αζήτητα (στ’ απομεινάρια του εαυτού μας) να βρούμε τα στολίδια της ψυχής μας…

Κι αν έχεις και τη θάλασσα μπροστά σου, τότε είναι αδύνατο να κλείσεις μάτι, αφού ο νους μαζί του θα φτερουγίζει σε όνειρα γλυκά που συντροφιά έχουν πάντα μια… αγάπη!

Σου εύχομαι τα ομορφότερα φεγγάρια να φωτίζουν τις διαδρομές σου…

Μαριάνθη είπε...

"Χιλιάδες τέτοιες νύχτες πανσέληνες...έχουν περάσει κι εμένα απ’ τη ζωή μου"
κι άλλες τόσες ακόμα και πιο πολλές να περάσουν Στράτο.

Τώρα που σε λίγες μέρες θα βρεθείς στις πλατιές θάλασσες της απεραντοσύνης του Αιγαίου από το μπαλκόνι που λέγεται Μήθυμνα είμαι σίγουρη πως θα απολαύσετε τις φεγγαρόφωτες βραδιές και θα ρομαντζάρετε με την Αλεξάνδρα.

Ζηλεύω αλλά και χαίρομαι που θα προηγηθείτε μα ξέρω πως και μένα με περιμένει η ασημόχρωμη θάλασσα που φτάνει μέχρι τα μικρασιατικά παράλια.

pylaros είπε...

Ταξιδεύοντας την Καραϊβική σε μια θάλασσα 'μπουνάτσα' λάδι, τις νύχτες πήγαινα στην πλώρη και κοίταζα το φεγγάρι περιμένοντας να συναντηθούν οι ματιές μας με αυτήν που αγαπούσα, που κι αυτή απ' την στεριά έκανε το ίδιο.
Αν είχα πέτρες θα το πετροβολούσα, αλλά αυτό αγέροχο μας γέμιζε ρομαντισμό, περιέργεια, ελπίδα, αγάπη, μέχρι που τελικά ήρθε η στιγμή που το βλέπαμε μαζί πιασμένοι χέρι, χέρι.
Αχ! αξέχαστες εποχές!!!!
Σε ευχαριστώ αγαπητή μου Μαριάνθη

Γαβριήλ

Μαριάνθη είπε...

Αχ! κύριε Γαβριήλ
πόσο χάρηκα με όσα γράφετε γιατί
δεν είστε ο μόνος απ΄ότι φαίνεται που τοκανε αυτό.
Και γω...το έχω κάνει.
Βέβαια όχι από πλώρη αλλά από στεριά σε στεριά.
Αν η απόσταση σε χωρίζει από τον άνθρωπο που αγαπάς μόνο με το φεγγάρι συναντιώνται οι ματιές.
Να είστε καλά, την αγάπη μου και τους χαιρετισμούς μου μαζί και στην κ. Ορτανσία.

Μηθυμναίος είπε...

Σκέφτομαι, να το πω... να μη το πω... Αυτό το κουσούρι με το ολόγιομο φεγγάρι το είχα κι εγώ!!!
Κι είχα πάντα τη σιγουριά πως κι εκείνη έκανε το ίδιο κι ήταν ένας υπέροχος τρόπος να συναντιούνται οι ματιές μας με την αγαπημένη των εφηβικών ερώτων... Όχι πως τώρα το έχω παρατήσει, αλλά να έχω πιο πολλά μάτια... που αγαπώ!

Να που πέτυχα εδώ κι άλλους δυο ρομάντικούς!!!

Καλημέρα παιδιά!

Μαριάνθη είπε...

Καλημέρα Στράτο
Και ρομαντικοί και ευαίσθητοι αλλά και ομονοούντες από ότι φαίνεται είμαστε γιαυτό μας συγκινούν και μας εμπνέουν τα ίδια θέματα.
Ο καθένας βέβαια τα επενδύει και τα αναδεικνύει σύμφωνα με τα βιώματά του.
Τους χαιρετισμούς μου.

Eύη Καφούρου Αλιπράντη είπε...

χάρηκα για τη γνωριμία Μαριάνθη μου ... σε περιμένω και στα άλλα μου μπλοκ. Εσεις και γω , εσείς και γω junior, και παρουσίαση των βιβλίων μου...
η συναδέλφισσα Εύη.
το ιστολόγιό σου υπέροχο...
τα δικά μου θα τα βρεις στο προφιλ μου

Μαριάνθη είπε...

Εύη
νιώθω και γω χαρά που γνωρίζω μία συνάδελφο παιδαγωγό και κυρίως με το συγγραφικό χάρισμα, πράγμα το οποίο στερούμαι.
Σε ευχαριστώ για την επίσκεψη και θα τα λέμε.

Dennis Kontarinis είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη
Τραγουδώντας του φεγγαριού τις ομορφιές ξύπνησες μέσα μας στιγμές όμορφες που ο χρόνος προσπαθεί να σκεπάσει. Ποιός από μας δεν στάθηκε εκστατικός μπροστά στο μεγαλείο της φεγγαροβραδυάς; Ποιός δεν τραγούδησε μαζύ του λόγια αγάπης; Ποιός δεν έστειλε το φίλημά του σε κάποιο πρόσωπο αγαπημένο; Είναι ο αχώριστος σύντροφος του έρωτα. Πηγή ζωής.
Νάσαι καλά
Ντένης.
ΥΓ. Με την αγάπη σου θα ήθελα να περάσω στα Εφτάνησα και το δικό σου blog.

Μαριάνθη είπε...

Αγαπητέ μου κ.Κονταρίνη
χαρά πολλή μου δίνετε να περάσετε το blog μου στο δικό σας ιστοχώρο και τιμή μαζί.
Όσο για το λατρεμένο μας φεγγαράκι έτσι είναι!Πηγή ζωής, έμπνευσης,ονειροπόλησης, συντροφιά αλλά και ό,τι άλλο για τον καθένα μοναχικά ή συντροφικά μπορεί να σημαίνει.
Ας είμαστε καλά να το απολαμβάνουμε και να γεμίζει το νου και την ψυχή μας.
Με τους χαιρετισμούς μου.

Αστοριανή είπε...

...κι είπα να πάω για ύπνο... έστω για λίγο, να σπάσω τον κυκλο, μιας και χθες βράδυ γυρίσαμε... κι ας αισθάνομαι ότι ποτέ δεν ήρθαμε, ποτέ δεν φύγαμε...
Μη με τρελένετε... με τις μνήμες της πανσελήνου!
Πότε ντέφι στα δαχτυλά μου, πότε μπακιρένιο ταψί να ...ψήνω την άστατη καρδιά... (μη ρωτάτε τίνος...)
ακόμη αυτό το φεγγάρι με μαγνητίζει...
αν, δε, το συναντήσω να παρακολουθεί τον Ήλιο... παραμιλάω...
βροχή, ομίχλη, υγρασία ... μας περίμεναν!
Σας ζηλεύω! Σας σκέπτομαι \πάντα με αγάπη,
Υιώτα, ...κοιμισμένη αστοριανή!

Αστοριανή είπε...

...α! δεν γίνεται!
Ποιο συγγραφικό χάρισμα, "...στερείσαι", καλή μου???!!!
Ασε να ξαγρυπνήσω λίγο, και τότε θα τ' ακούσεις για "καλά"
Μπορεί να μην έχεις εκδώσει... ένα βιβλίο...
μα αυτό δεν σημαίνει ΤΙΠΟΤΑ!
Δεν είναι-είμαστε... συγγραφείς... με μια-δυο εκδόσεις...
άστα, τώρα, θα θα πούμε άλλη φορά.
Πολλές οι "τελιούλες μου" κάθε φορά... μα ήδη έχετε καταλάβει ότι συχνά πολυλογώ = σας αγαπώ = μου λείπετε!.
...κοιμισμένη Υιώτα

Μαριάνθη είπε...

Υπέροχη Γιώτα
άντε τώρα που επιστρέψατε να σας γλυκονανουρίσει με το Δημήτρη το φεγγάρι, να χαλαρώσετε από το ταξίδι ώστε να βρείτε το ρυθμός σας και να σας χαρούμε στις νέες αναρτήσεις.
Εδώ αφού ψηθήκαμε αυτές τις μέρες φύσηξε επιτέλους να μας δροσίσει.
Πριν λίγο βγήκα στη βεράντα να θαυμάσω κάτι πυροτεχνήματα που έριχναν προς την Αριστοτέλους μεριά και σα να είδα το φεγγάρι να μου κλείνει το μάτι χαμογελαστό. Λες να ταν απ΄την Αστοριανή;
Φιλιά.

Μαριάνθη είπε...

Είπα το Δημήτρη σου λαλίστατο αλλά δε σε προλαβαίνω και μου φαίνεται αλλού θα στρέψω τον χαρακτηρισμό.
Σε ευχαριστώ για την αγάπη σου σε ευχαριστώ πιο πολύ όμως που την εκφράζεις.
Μας λείπετε ήδη.

Αστοριανή είπε...

...δυο λεπτά πριν, σου έγραψα στο δικό σου!!!
είναι 1.49,
πήγαμε σε μια συναυλία (τραγούδι-κιθάρα)) ενός αγαπητού φίλου, θα β'αλω αργότερα σχετικά... και πόσα έχω...
μα πάω για ύπνο!!!
Αγάπη και φιλάκια στα μικρουλάκια σου,
Υιώτα

Μαριάνθη είπε...

Κι από μας αγάπη πολύ καλή μας Γιώτα.
Φιλιά!!
Να έχετε όλοι σας μια χαρούμενη Κυριακή.

Dennis Kontarinis είπε...

Αγαπητή μου Μαριάνθη.
Σχετικξά με τις δημοσιεύσεις των ελληνικών εφημερίδων γιά τα Εφτάνησα σου απάντησα στο δικό Μπλογκ.
Μπορείς να μου γράφεις στο
denniskontarinis@yahoo.com
Νάσαι καλά
Ντένης

Μαριάνθη είπε...

Είμαι ενήμερη και για τα δύο μηνύματά σας κ.Κονταρίνη και σας έχω ήδη γράψει στο mail σας.
Τους χαιρετισμούς και την εκτίμησή μου.
Να είστε καλά!
Μαριάνθη

Κούκος είπε...

Ήπια απόψε το φεγγάρι, σε ένα ποτήρι γεμάτο από το χρώμα του, στο μπλογκάκι σου...

Μαριάνθη είπε...

Ποιητικότατο το σχόλιο
και μου αρέσει που φταίει η ανάρτηση τούτη γιαυτό!
Καλό καλοκαίρι στα φεγγάρια τα θαλασσινά.