Πήρε να έρχεται το δείλι κι είπε να πιάσει τα πινέλα του ο Θεός να ζωγραφίσει της φύσης τον καμβά.
Και γέμισε σύννεφα ο ουρανός στου μολυβιού το χρώμα.
Ήρθαν και βούρκωσαν, ψιχάλα για να ρίξουν .
Σκόρπια στου κιτρινοκαφέ το χρώμα βρεμμένα φύλλα έπεσαν τη γύμνια της γης για να σκεπάσουν.
Σκυφτή φιγούρα ανθρώπου τα προσπερνά σε γοργό βηματισμό .
Λίγο πιο πέρα ανάβει η φουφού και δίνει γεύση κάστανου ξεροψημένου.
Ο αέρας φέρνει τη μυρωδιά της ξυλόσομπας του μοναδικού καφενέ που φιλοξενεί ανάσες μοναχικών ανθρώπων στο δείλι της ζωής τους ανάμεσα σε μια παρτίδα τάβλι και άρωμα καφέ, ώρα σπερνή.
Της μουσικής τον ήχο φέρνει η ροή του ποταμιού μέσα απ΄τις λαγκαδιές , τις στολισμένες με πορτοκαλοκίτρινο και καφετί τώρα που φθίνει η εποχή.
Φθινόπωρο!!
Μαριάνθη Βάμβουρα-Γιάνναρου
14 σχόλια:
Όμορφες σκέψεις Μαριάνθη μου, μελαγχοφθινοπωρινές ...
και είχε απόψε ένα φεγγάρι ... !!!!
καλό ξημέρωμα
...με την φλογερή πανσέληνο, κι ας είναι κρύα η νυχτιά, -τουλάχιστον εδώ,... εύγλωττες σκέψεις, ζωγραφιά στα μάτια,
και στη φύση...
Μαριανθάκι μου,
φιλάκια στα μωρουδέλια σας,
στον Νίκο και φυσικά σε σένα,
(κι από το Δημήτρη...)
Φιλιά κι αγάπη
Υιώτα
αστοριανή,ΝΥ
Ζωγράφε μου!!
Κάνε κάτι με τα πινέλα σου.
Βγάλε σε παρακαλώ λίγο γκρίζο πρόσθεσε λίγο γαλανό, βάλε και μερικές πινελιές κίτρινο κι ανάρια λίγο κόκκινο και θα τη βγάλω και φέτος ..που θα πάει!
Καλή σου μέρα Μαριανθέλι μου.
Φιλιά
Όταν η φύση αρχίζε να φθίνει, δηλαδή να προετοιμάζεται για τον Χειμώνα,
ντύνεται με τα πιο όμορφα πολύχρωμα φύλλα της, από κόκκινο σε μωβ σε κίτρινο σα καφέ μέχρι που πέφτουν, αλλά το να κοιτάζεις το δάσος έτσι πολύχρωμο είναι ένας φανταστικός παράδεισος τουλάχιστον εδώ ση Νεα Υόρκη, που είναι βόρειο κλίμα...
Τους χαιρετισμούς μας αγαπητή μας Μαριάνθη
Γαβριήλ
Αυτό το μουντό σκηνικό, «τώρα που φθίνει η εποχή κι ουρανός γεμίζει σύννεφα στου μολυβιού το χρώμα», αφυπνίζει επίμονες αναζητήσεις στου φθινοπώρου τις σελίδες κι αυτές οι εικόνες, Μαριάνθη, γίνονται καταφύγιο για τα τσαλακωμένα μας μάτια…
Φθινοπωριάτικο αντίδωρο (ώρα σπερνή…)
΄Ομορφες σκέψεις... όμορφη και η εποχή
ΚΑΛΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ!
Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές
Ένα φεγγάρι μα τι φεγγάρι ,ευαίσθητη meggie , είχε πράγματι τότε που άφηνες το σχόλιό σου. Το χάζευα και το ξαναχάζευα.Ήταν ολόγιομο και δε ξέρω αλλά μου φαινόταν πολύ φωτεινό. Από τα καλύτερα. Μου άρεσε η λέξη:μελαγχοφθινοπωρινές και χαίρομαι που πέρασες.
Γιώτα μου την ίδια αίσθηση της ψυχρής νυχτιάς άφηνε και δω κείνο το βράδυ που΄χε πανσέληνο. Και να σου πω, όπως είπα και πιο πάνω στη meggie, πως το θαύμαζα και το χάζευα έτσι φωτεινό που το βλεπα και γεμάτο, μα εντύπωση ξεχωριστή μου΄κανε όταν σηκώθηκα λίγο πριν χαράξει-για να ταίσω τη Ρηνούλα-και το΄δα να στέκεται έξω από τη μεγάλη τζαμόπορτα, λαμπερό, καθαρό στη λάμψη του και ολοστρόγγυλο. Δεν ξέρεις πόσο μου άρεσε, τι εντύπωση μου έκανε παρόλο που έχω δει και ξαναδεί πανσέληνους.
Φιλιά πολλά και αγάπη.
Λίτσα μου γλυκιά! Πόσο χαίρομαι που πέρασες!Κράτα γερά να δούμε που θα μας βγάλει...
Φιλιά και μην ξεχνάς εμείς βάζουμε τη σημαία για τις 28 Οκτωβρίου και την κατεβάζουμε μετά τις 8 Νοεμβρίου κι ας μας λένε ανοικοκύρευτες όσοι δεν ξέρουν το μυστικό μας. χαχα!!Φιλιά!!!
Έγραψες και έδωσες τη δική σου χρωματική πινελιά στο όμορφο φθινόπωρο κ. Γαβριήλ. να είσαι καλά πάντα. Χαιρετισμούς.
Δεν μπορώ θα το μαρτυρήσω!!!Το τραγούδι που ήθελα αρχικά να πλαισιώνει τούτη την ανάρτηση ήταν "Το πρώτο Φθινόπωρο". Όμως τελευταία στιγμή άλλαξα γνώμη. Να όμως που ήρθε και με βρήκε ως αντίδωρο εκλεκτού φίλου. Το άκουσα και το ευχαριστήθηκα.
Να σαι καλά.
Χαιρετισμούς και στην Αλεξάνδρα μας.
Σε ευχαριστώ Γλαρένια μου για το μήνυμα και την ωραία εικόνα. Χάρηκα που πέρασες γιατί περνώ και γω από σένα αλλά δεν έχεις χώρο για να σου αφήσω μήνυμα.
Φιλιά.
Δημοσίευση σχολίου