Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2012

...ΠΡΟΣ ΤΙΣ ΚΑΡΥΕΣ...





Σήμερα το πρωί Σάββατο τρεις του Νοέμβρη και αφού πέρασαν πια και οι ημέρες της παράτασης που είχε δοθεί, έγινε η αναχώρηση  της θαυματουργής εικόνας του Άξιον Εστί από τον  Ι. Ναό του Αγίου Δημητρίου στη Θεσσαλονίκη.


Η εικόνα με την Παναγία εξέρχεται του ναού και της αποδίδονται οι πρέπουσες τιμές.

 Πλήθη πιστών την ακολουθούν στην πορεία προς το λεωφορείο που θα την οδηγήσει στον επόμενο σταθμό. Η οδός Αγίου Δημητρίου κατάμεστη.


Το θαυματουργό εικόνισμα της Παναγίας ετοιμάζεται σιγά σιγά να εισέλθει στο λεωφορείο.



Η Παναγία σιγά σιγά ανεβαίνει και αποχαιρετά  την πόλη και τους πιστούς που την αγκαλιάζουν με την παρουσία τους.

 Η Παναγία πλέον εισέρχεται και τοποθετείται στην μπροστινή θέση .

Το λεωφορείο είναι  έτοιμο για την αναχώρηση.


Η συγκίνηση έκδηλη στις κινήσεις και τα πρόσωπα όλων. Περιμένουν για τον ύστατο χαιρετισμό καθώς το λεωφορείο θα οδεύει στην Αγίου Δημητρίου προς τον Πολύγυρο Χαλκιδικής όπου θα παραμείνει το εικόνισμα για μία ημέρα χάρη του εορτασμού των 100 χρόνων από την Απελευθέρωσή του τόπου εκεί. Τη Δευτέρα 5 του μήνα θα βρίσκεται πια στις Καρυές, στο Άγιον Όρος όπου είναι η θέση της για να μεταφέρει όσα είδε κι άκουσε στο μονογενή της Κύριο Ιησού Χριστό.


Τα αισθήματα που ενέπνευσε η παρουσία του θαυματουργού εικονίσματος Άξιον Εστί , όλο αυτό το διάστημα που παρέμεινε στο ναό του Αγίου Δημητρίου δε διερμηνεύονται. Κινδυνεύουν να χάσουν έτσι το πολύτιμο της αξίας τους. Μάτια δάκρυσαν, γόνατα έκλιναν, καταθέσεις νου και ψυχής έγιναν.
Θάλασσες ανθρώπων στάθηκαν για ώρες πολλές στη σειρά και μες στη βροχή ακόμη όταν χρειάστηκε, με απέραντο σεβασμό μέχρι να φτάσουν στην εικόνα να την ασπαστούν.
Όλα αυτά κανένας λόγος δεν είναι άξιος να τα αποδώσει...
Η Παναγία είναι υπέρτατη.
Τα αισθήματα τουλάχιστον της ανήκουν.
Τα πάντα αποδόθηκαν σε Εκείνη όλες τούτες τις μέρες μέσα και έξω από το Ναό του Αγίου Δημητρίου.
Ίσως το ότι ενώ το Άξιον Εστί είχε πια απομακρυνθεί από το χώρο του ναού, το λεωφορείο δε φαίνονταν καν και τα πλήθη των πιστών παρέμεναν σιωπηλά και δακρυσμένα στα σκαλιά, στο δρόμο, στην αυλή της εκκλησιάς, να λέει πολλά... 
Για όλα τα παραπάνω θα μου επιτρέψετε να κρατήσω ανενεργά τα σχόλια στην ανάρτηση τούτη.


Μαριάνθη Βάμβουρα.