Παρασκευή 12 Απριλίου 2013

Στο χτύπημα της καμπάνας των Δ΄Χαιρετισμών.






Απ΄το πρωί ίσαμε αργά τη νύχτα πίσω από τον πάγκο, στο μεροκάματο , στο καθήκον ταγμένος αγόγγυχτα . Με όρεξη μπόλικη για δουλειά, είχε παιδιά τρία να μεγαλώσει. Για να τους δίνει δυο σαν του ζητούσαν ένα..
Κάθε βράδυ Παρασκευής των Χαιρετισμών έβαζε χαμηλόφωνα το ραδιόφωνο να ακούει.
Το "Ω! Πανύμνητε Μήτερ " όμως ήθελε να το ακούσει μες στο ναό κι όταν κόντευε η ώρα ζητούσε να τρέξει ένα παιδί του να τον φωνάξει. Ήταν κοντά στο μαγαζί ο Άγιος-Νικόλας...
Τότε...τ΄άφηνε όλα κι έτρεχε...   


Η κόρη σου...Μαριάνθη, θυμάται...όταν χτυπά η καμπάνα των Χαιρετισμών

3 σχόλια:

eleni είπε...

Πολύ γλυκιά αφιέρωση και ανάμνηση,Μαριάνθη!
Φιλιά!

Effie's Sweet Home Designs είπε...

Μαριάνθη μου , καλησπέρα!
Συγκινήθηκα με την προσωπική σου διήγηση....γιά τον πατερούλη σου...Είναι και αυτές οι μέρες τέτοιες που γυρίζουμε νοερά όλοι στα παλιά καλά χρόνια και θυμόμαστε με νοσταλγία ...
Καλό βράδυ!!!!!

magda είπε...

Πολύ συγκινητική η ανάμνηση σου Μαριανθούλα μου, από τον πατέρα σου!
Κατά μάνα, κατά κύρη... λέει ο λαός.
Αυτός ο κύρης λοιπόν, ανέθρεψε το θαυμάσιο κορίτσι που με την σειρά του, εκτός των δικών του παιδιών, μεταλαμπαδεύει τις πατροπαράδοτες αξίες και στα δικά μας παιδιά, ως μία άριστη παιδαγωγός!!!
Καλημέρα και καλό Σαββατοκύριακο!